Winkels franchiseren is veel makkelijker dan het lijkt, en academici zijn niet noodzakelijk intelligenter dan andere supermarktklanten. Maar welke snode saneringsplannen koestert de derde foodretailer van het land? Filet Pur pluist het uit.
Wonderlijke tijden
En wat hebben we deze week geleerd? Dat het passeert. Zomaar. Nee, echt: het goede nieuws voor Delhaize kwam dinsdag namelijk uit Gosselies, of all places. Daar beginnen ze simpelweg met de franchisering van de eerste 16 van in totaal 51 filialen van Mestdagh. Tegen 1 juli zijn alle formaliteiten rond: dan staan die winkels op eigen benen als volwaardige leden van Intermarché, de club der Musketiers, de superhelden van de foodretail. Eén voor allen, allen voor één. En de rest volgt met de tweede zit, in september. Zo eenvoudig kan het zijn. Geen centje pijn.
Enfin, dat laatste is niet helemaal waar: er vloeiden enkele traantjes bij trouwe werknemers die beseften dat ze voortaan in abominabele omstandigheden tegen een hongerloon voor een slavendrijver zouden moeten werken, dat wel. En de vakbonden, die in snelheid werden genomen, vragen verontwaardigd nog wat bijkomende uitleg. Maar van blokkades, betogingen, stakingen en ander sabotagewerk is blijkbaar allang geen sprake meer. En dat in het anders zo combattieve Wallonië. Beleven we geen wonderlijke tijden?
Rode loper
Het ziet er steeds meer naar uit dat ook Delhaize nog maar weinig obstakels zal tegenkomen op weg naar de verzelfstandiging van die 128 verlieslatende filialen. De rode loper ligt klaar. Na het negende dovemansgesprek met de directie klonken de vakbonden maar stilletjes, en ééntje klonk zelfs helemaal niet. Officieel willen ze nog niet toegeven dat ze er ook niet meer in geloven, maar diep vanbinnen weten ze wel beter. Dat toekomstplan gaat gewoon worden uitgevoerd, niks aan te doen. Oproepen van opgefokte academici enerzijds en proletarische opruiers anderzijds om de supermarktketen dan maar te boycotten, lijken toch vooral slagen in het water. Met zo’n intellectuele elite heb je geen idioten meer nodig. Helden op sokken.
Ook voor een meerderheid van de werknemers is het blijkbaar welletjes geweest. Ondanks die zowat twintigduizend betogers afgelopen maandag bleven zo goed als alle winkels gewoon open. Met de hulp van enkele busladingen jobstudenten, maar toch. Tot overmaat van ramp wil de rechtbank ook al niet mee: zelfs in het dieprode Henegouwen mogen stakingspiketten hun werkwillige collega’s de toegang tot de winkels niet beletten. Staken mag, maar de deuren komen blokkeren met beroepsonruststokers die niet eens bij Delhaize werken, dat is een station te ver. Helder.
Scharensliep
De kans dat ze binnenkort dan maar paletten in de fik gaan steken voor de winkels van Carrefour, is eerder klein. Een beetje verwonderlijk misschien, want ook daar staan ingrijpende saneringen op de planning. Logisch, na dat recordverlies van vorig jaar: meer dan 60 miljoen euro in het rood. Het geduld van Alexandre Bompard is groot, maar volgens insiders niet eindeloos. Superman Geoffroy Gersdorff weet wat hem te doen staat. Naar het schijnt heeft hij de scharensliep al laten langskomen. Dan weet je het wel.
Maar hij liet eerder ook al verstaan dat er geen groot franchiseringsplan op tafel ligt. Enfin, toch niet zo groot als bij Delhaize. De vakbonden zetten zich dus wel schrap, maar hoeden zich voor escalatie. Niks oproerkraaiers hier, slechts antihelden. Ze weten nu wel beter. Er lopen “correcte” aftastende gesprekken, naar verluidt. Maar waarover? Alleszins niet over loonsverlagingen of mindere arbeidsvoorwaarden, waarschuwen ze. We zullen zien.
Geen nieuws
Of het elders beter gaat? Niet écht bij Lidl, dat ondanks een recordomzet op groepsniveau vorig jaar toch slechts matig tevreden is. Tja, het bekende verhaal: ook hier staan de marges flink onder druk. Daarom kondigt de harddiscounter op zijn beurt bezuinigingsplannen aan. Over wat dat betekent voor de bodemloze put in Merelbeke is er geen nieuws, voorlopig. Wat niet noodzakelijk goed nieuws is.
Bij Aldi België daarentegen is er geen vuiltje aan de lucht: ondanks de lage prijzen kunnen er nog steeds hoge lonen vanaf. Chic! Op het RetailDetail HR & People Congress op 15 juni komt de prijsvechter uitleggen hoe ze dat klaarspelen.
En bij de concullega’s van Aldi Süd gaat het zelfs zo ontzettend goed dat ze heldhaftig besloten hebben om dan maar zélf een diepe put te graven: ze gaan er, met ietwat slepende tred weliswaar, de boodschappen aan huis leveren. Niemand verdient een halve euro met bezorgen, maar je verliest klanten als je het niet doet. Catch-22.
Bio rosé
Ander verhaal bij Bio-Planet, waar ze het e-commerce aanbod noodgedwongen hebben teruggeschroefd. Maar directeur Jan Van Holsbeke ziet dat klanten die in het inflatiejaar 2022 afhaakten, nu terugkomen. Welja, de bioproducenten hebben de prijzen niet zo buitensporig verhoogd als die graaiende multinationals. De keten gaat het geld bovendien halen waar het zit: in Luxemburg, meer bepaald, waar de biobestedingen dubbel zo hoog zijn als bij ons. Katsjing!
Een goed gevulde foodweek was het dus, en dan hebben we het niet eens gehad over de Eco-Score bij Danone, de vermeende graaiflatie bij Mondelez of de beslissing van de monniken van Westvleteren om hun fel gehypte bier gewoon in de Nederlandse winkelrekken te leggen. En wij maar de volle twee uur naar de Westhoek rijden?
Pff, vermoeiend is het anders wel, zo’n week van vijf werkdagen na elkaar. Dat was deze pantoffelheld niet meer gewend. Gelukkig staat er alweer een verlengd weekend voor de deur, en dan nog met temperaturen die stilaan in de richting van barbecueweer gaan ook. Aha! Hier met die fles bio rosé! Tot volgende week!
