De temperatuur stijgt onder andere in Davos, in Halle en in Evere, maar daarmee wordt het er nog niet gezelliger op. Verslag van een week vol gekrakeel, gekibbel, gebakkelei, valse klimaatbeloftes en doortrapte campagnes: u leest het exclusief in Filet Pur.
Onder de douche
Je zou verwachten dat een gereputeerde influencer en columnist als ondergetekende dit jaar eindelijk als special guest mocht opdraven op dat fameuze après-skifeestje slash economisch forum in Davos, maar nee hoor: de wereldleiders lieten alweer een unieke kans aan zich voorbijgaan om kennis te nemen van onverwacht scherpe analyses en originele invalshoeken. Dit in tegenstelling tot de Vlaamse media. Want wanneer je telefoon gaat terwijl je ’s ochtends vroeg nog onder de douche staat, dan weet je als zelfverklaard retailexpert hoe laat het is: de radio heeft je nodig.
Ja, radioverslaggevers zijn een bijzonder zeldzaam ras: tegelijk journalist en ochtendmens, dat komt niet vaak voor in de vrije natuur. Maar bij De Ochtend op Radio 1 hebben ze toch enkele exemplaren weten te klissen, en die waren op zoek naar een onderbouwde opinie over alweer een uit de hand lopend conflict in de boeiende foodretailwereld. Het ging dan nog over hun favoriete drug ook: koffie, met name. Kortom, ik mocht alweer aan oorlogsverslaggeving doen, vanuit de badkamer, met natte haren en zonder kleren aan. U heeft wat gemist – toen de cameraploeg van VTM Nieuws ter plaatse kwam, was dat vestimentaire euvel immers opgelost.
Orders van Jef
Lang verhaal kort: het zit er bovenarms op tussen Colruyt en Douwe Egberts. In die mate zelfs, dat de eerstgenoemde de tweede gewoon uit de rekken flikkert, blijkbaar. Een machtsstrijd tussen twee marktleiders, dat spreekt tot de verbeelding. Nu ja, voor de discounter uit Halle wordt het zo stilaan routine, na eerder gekibbel met PepsiCo, Nestlé en Mars, onder andere. Kwestie van het jaar ondubbelzinnig in te zetten, slaan ze meteen twee vliegen in één klap: de consument ziet aan de lege rekken dat Colruyt wel degelijk tot het uiterste gaat om elke dag die laagste prijs te garanderen; en merkfabrikanten weten bij deze dat ze niet op hun beurt met prijsverhogingen moeten afkomen, want het zal géén waar zijn. Orders van Jef. Een theedrinker, heb ik uit goede bron.
De toon is hiermee gezet: 2020 wordt geen zorgeloos feestje. Au contraire: het wordt een heet jaar, en niet alleen op klimaatvlak, dus. Amper twee weken geleden waarschuwde EuroCommerce-directeur Christian Verschueren al in een interview op deze onvolprezen website dat het recente conflict tussen Coca-Cola en Intermarché wel eens de voorbode kon zijn van meer, en hij krijgt dus prompt gelijk. De rechter heeft in Frankrijk dan wel bevolen dat het gedaan moet zijn met dat kinderachtig gekrakeel, daarmee is de onenigheid nog niet van de baan: inkoopalliantie Agecore exporteert het conflict nu gewoon naar Duitsland, waar de collega’s van Edeka op hun beurt aan het bakkeleien gaan met de frisdrankproducent. De kans dat die knokpartij ook de Belgische grens oversteekt is dus reëel. In de rekken bij Colruyt is daar voorlopig nog niks van te merken, maar we houden het in de gaten.
Comeback van het jaar
Dat de prijsvechters de lakens blijven uitdelen, bleek ook uit de harde cijfers: volgens een nieuw rapport is Aldi vorig jaar de grote concurrenten Tesco en Carrefour voorbijgestoken naar de tweede plaats op het Europese podium, na de welhaast onklopbare kampioen Lidl. “Het groeipotentieel van de discounters is haast ongelimiteerd,” lazen we. Dat belooft! Maar klopt het wel? Niet in Nederland alleszins: daar kregen de harddiscounters klappen. Hun marktaandeel daalde voor het eerst sinds lang. Deels omdat Nielsen dat aandeel de voorbije jaren te hoog had ingeschat (tiens, en wij horen waaien dat bij ons eerder het omgekeerde het geval zou zijn) maar vooral omdat er bij onze noorderburen maar één echte winnaar is: Jumbo, en niemand anders. In Veghel, dààr is da feestje.
Erg feestelijk was de afgelopen eindejaarsperiode daarentegen niet voor Carrefour, zo blijkt uit de kwartaalcijfers: de omzet ging opnieuw omlaag in de Franse en Belgische hypermarkten. Toch is topman Alexandre Bompard tevreden: met de winstcijfers zit het namelijk wél goed en de verkoop van biologische producten is niet bij te houden. Bovendien is redding nabij: werknemers in Evere zagen recent een vreemde figuur gehuld in een knalrode cape rond de ivoren toren vliegen. Het was geen vogel en ook geen vliegtuig: het was François-Melchior de Polignac, die het werk komt afmaken dat hij tussen 2013 en 2017 begonnen was. Een onverwachte zet die meteen goed is voor de award ‘comeback van het jaar’ (voorlopig althans, je weet maar nooit).
Fan van plastic
Merken overtroeven elkaar rond deze tijd met de mooiste klimaatbeloftes, maar dé belofte van de week kwam toch wel van Starbucks. Dat was nooit onze favoriete koffie, maar het bedrijf charmeert nu wel met de ambitie om niet alleen klimaatneutraal te worden, maar zelfs klimaatpositief: en dit door meer schoon water terug te geven dan het verbruikt, meer koolstof op te slaan dan het uitstoot en gewoon géén afval meer te produceren. Het zal nog wel enkele decennia duren, voegden ze eraan toe. Als het dan maar niet te laat is. Bovendien moeten ze dringend ophouden met 70 cent extra aan te rekenen aan mensen die havermelk in de plaats van koemelk in hun cappuccino willen, vinden veganisten, want dàt is pas een bron van vervuiling.
Aan goede bedoelingen geen gebrek. Echter, één factor staat in de weg van een écht duurzaam beleid, zo blijkt: u en ik, namelijk. Enfin, de consument. Want die is niet alleen hardleers maar bovendien… een grote fan van plastic. Echt waar. Althans, dat beweert Coca-Cola, in Davos nog wel. Ergens zou de frisdrankproducent wel een deel van de oplossing willen zijn, maar ja, mensen kunnen nu eenmaal niet zonder hun dagelijks portie petflessen. Zo staat het er zwart op wit. Tja. Er zijn kwatongen die beweren dat het hele businessmodel van de frisdrankproducent (en z’n collega’s) nu eenmaal fundamenteel gebouwd is op plastic, in een doortrapte, clandestiene alliantie met de olie-industrie bovendien. Plantaardige flessen zijn leuk, harde valuta zijn leuker.
Vettige vrijdag
Maar daar is dus niets van aan: de consument is er gewoon niet klaar voor. Ook bij FrieslandCampina hebben ze dat begrepen. Om in te spelen op het toenemend milieubewustzijn bij de jeugd, mogen miniconsumenten hun Fristi voortaan door een papieren rietje slurpen. Applaus. Of niet? Dat rietje zit echter nog steeds in een… plastic wikkel. De schuld van TINA, blijkbaar. Er is geen alternatief.
En dan nog dit. Geen feestje zonder beestje? Toch wel, want ook al is de consument verslaafd aan plastic, vlees daarentegen heeft afgedaan. Bij De Vegetarische Slager verwachten ze de komende jaren een “exponentiële” omzetgroei, onder andere door de productie van vleesloze frituursnacks – want het is niet omdat het veganistisch is, dat het ook gezond moet zijn. En er springen wel meer bedrijven op de hippe veggiekar. Dat lijdt soms tot pijnlijke vergissingen. Zoals deze: terwijl het hele land (of toch minstens de noordelijke helft ervan) al jaren en tegenwoordig mét de sympathieke steun van Carrefour Donderdag Veggiedag viert, menen ze het bij Iglo beter te weten: het merk lanceert een nieuwe campagne onder het motto ‘No Meat Monday’. In het Engels, ja. Iglo heeft een Britse moeder, vandaar wellicht. Local marketing, iemand? Het is trouwens een doortrapte actie, hoor: vissticks mogen nog wél op zo’n maandag zonder vlees. Ja, zo is het makkelijk. Och, vrijdag visdag is passé. Op de kantoren van RetailDetail vieren we geregeld Vettige Vrijdag: na vier dagen versgemaakte soep en slaatjes mogen we wel eens loos gaan tijdens de lunch. En dan bedoelen we géén vegan curryworst. We beginnen er meteen aan. Misschien ook een ideetje voor u? Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
