Hoe dol Belgen wel zijn op Hollandse supermarkten, wat lasagne met grenswinkelen te maken heeft en waarom Jef Colruyt even langs de oorarts moest: aan exclusieve onthullingen alweer geen gebrek in deze Filet Pur. Doe er uw voordeel mee!
Goor gistextract
Ondanks gulle beloftes, schimmige belastingvoordelen en onverholen steekpenningen vanwege een onvermoeibaar lobbyende eerste minister Rutte is Unilever na enige introspectie dus toch tot de conclusie gekomen dat de ware identiteit van het concern Brits is, en niet Hollands. Een dubbele nationaliteit was geen optie meer. Rotterdam mag dat mooie hoofdkantoor nog even houden, maar de echte beslissingen worden voortaan over het kanaal genomen, Brexit of niet.
Je zou denken dat zo’n ingrijpend besluit er kwam na een diepgaande studie over de financiële impact ervan, maar nee hoor: de nationalistische reflex van enkele grote aandeelhouders zou voornamelijk zijn ingegeven door hun nogal excentrieke eetgewoonten. U weet: ze nuttigen daar braadworst met bonen bij het ontbijt en ze drinken bier zonder schuim, maar dat is nog niks vergeleken met wat ze op hun toast smeren. Een goor uitziend donkerbruin gistextract namelijk, waarvan u niet wil weten hoe het smaakt. Marmite schijnt echter niets minder dan een zaak van nationaal belang te zijn, die dan ook niet in handen mocht vallen van een barbaars volk dat pindasaus op z’n frieten kapt. Boris – Mark: 1-0.
Koude lasagne
Als de prijzen in de Belgische supermarkten sinds half maart naar haast onwelvoeglijke hoogtes zijn gestegen, dan is dat alleszins niet de schuld van de voedingsindustrie, benadrukte sectorfederatie Fevia gisteren: de fabrikanten hebben de nochtans hogere coronafactuur niet doorgerekend aan hun klanten. Zou kunnen kloppen: retailers aanvaarden nu eenmaal geen prijsverhogingen, tenzij ze die zelf doorvoeren.
Voorzitter Jan Vander Stichele hekelde nog maar eens de kostenhandicap waar zijn leden mee worstelen en verwees daarbij indirect naar die ouwe culinaire hit van 10CC: ‘Life is a minestrone, served up with parmesan cheese. Death is a cold lasagne…’ Enzovoort, u kent het liedje wel. En die lasagne, dat is dus de overvloed aan taksen, accijnzen en andere bijdragen die laagje per laagje bij mekaar opgeteld onze inlandse voeding zo duur maken in vergelijking met de buurlanden. Waardoor grensshoppen, nu de grenzen weer opengaan, snel opnieuw het favoriete tijdverdrijf van de consument zal worden.
Het wilde westen
Want van een prijsoorlog is geen sprake op de Belgische foodretailmarkt, maar van een échte oorlog wel. Het loopt de spuigaten uit, zelfs. Die granaat die afgelopen dinsdagnacht ontplofte voor de deur van een supermarkt in aanbouw in de Ten Eekhovestraat in Deurne-Noord, was dat een poging om Jumbo alsnog op andere gedachten te brengen? Gewelddadige intimidatie, goed twee weken voor de opening van die vierde Belgische winkel: het lijkt er verdacht sterk op. Maar de kans dat Frits van Eerd onder de indruk is, schatten we eerder laag in. Geen angsthaas, die man. Anders open je toch geen winkel in wat men wel eens ‘de Far West van ’t Stad’ noemt?
Nee, de schrik zit er wellicht goed in bij de concurrentie. Want nieuw consumentenonderzoek, u exclusief gebracht door RetailDetail, wijst het ondubbelzinnig uit: Vlamingen houden nu al zielsveel van Jumbo, ook al vinden ze er nog geen in de buurt. Het Gele Gevaar heeft gewoon alles in zich om op termijn uit te groeien tot een sterk merk in België. Iedereen is hiermee gewaarschuwd: begin al maar te bibberen.
Voorzichtige omsingeling
En dat is nog niet alles, want het merkpotentieel van Jumbo is voorlopig nog niks in vergelijking met dat van die andere Hollandse Nieuwe, Albert Heijn. Appie heeft nu al een stevige derde plaats te pakken in de rangschikking en staat op het punt om haasje-over te spelen met het zustermerk Delhaize, dat de hete adem van de hamster dus al in de nek voelt. Een beetje interne concurrentie: Frans Muller zal het niet erg vinden. Zopas nog opende het blauwe promotiefabriekje z’n 51ste Belgische winkel, en die ligt niet toevallig op spuwafstand van een Delhaize, op hetzelfde retailpark in Sint-Pieters-Leeuw. Het is alweer een volgende aflevering in de omsingeling van Brussel. Toch benieuwd of ze na dat voorzichtige snuffelwerk ooit die taalgrens zullen oversteken. Als bol.com het kan…
Verder bevestigt het onderzoek dat het voor merken aartsmoeilijk is om het imago of de positionering bij te sturen: Delhaize zit gewoon voor eeuwig en altijd vast aan het vooroordeel dat ze te duur zouden zijn, mensen gaan binnen honderd jaar nog altijd spreken over ‘bucht van den Aldi’ en met Carrefour wordt het simpelweg nooit wat. Het merendeel van de supermarktketens heeft zelfs niks wat nog maar in de buurt komt van een merkimago. De marketing is niet super. Kortom, foodretailers: ontsla die marketingdirecteurs meteen, ze dienen toch nergens voor.
Blijvende gehoorschade
Er is één uitzondering, en die heet Guy Elewaut. Ah ja. Is die timmerman in bijberoep? Zou best kunnen: er is immers maar één supermarktketen die al jaar en dag consequent op dezelfde spijker hamert. En dat loont. Je zal het volgende week wel zien: ondanks het scepticisme van de financiële analisten zullen de cijfers opnieuw beter dan verwacht uitpakken voor Colruyt. Ach, wat weten beursspeculanten nu eenmaal af van retail? Vogelpik is wat ze spelen. Met een blinddoek om. Terwijl iedereen die lange rijen voor de winkels toch wel heeft gezien? De kassa rinkelde verdorie zo hard dat Jef er haast blijvende gehoorschade aan overhield.
Dat deed ze trouwens ook in Wuustwezel, bij speelgoedfabrikant Clics Toys, waar ze plots een bestelling voor zes miljoen Clipeez zagen binnenkomen. Meer zelfs: zes miljoen pààr! Speelgoed is het niet: die afneembare handvatten moeten ons behoeden voor het coronavirus en tegelijk de kostenbewuste retailer verlossen van onproductief ontsmettingswerk. Ze schuiven de verantwoordelijkheid vlotjes door. Maar is dat een win-win?
Doe-het-zelf
Alleszins is het een variant op bring your own: zoals wanneer ze vragen om zelf een karton Cara pils mee te brengen naar dat lockdownfeestje. Of je eigen laptop te gebruiken voor het werk. Voortaan slaat het dus ook op handvatten voor de winkelkar. Vergeet je eigen zakjes voor de groenten en fruit niet. En je herbruikbare boodschappentas, die moet je voortaan zelf maken, vinden Veritas en Lidl: als je de materialen koopt bij de ene, krijg je korting bij de andere. Zelfbediening wordt doe-het-zelf, en de schuld geven we aan dat vermaledijde virus. Zo ver is het dus gekomen.
Nee, dat weekend komt niks te vroeg. Zo’n Cara-feestje zit er vanavond dan wel niet in, maar tegen een verse lasagne die ik niet eens zelf hoef te maken – hij staat nu 1+1 bij Lidl, en dus ook bij Colruyt – zeg ik niet meteen nee. U wel? Hou het veilig en tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
