Zo lang het nog toegelaten is, blijven handelspartners elkaar lekker de duvel aandoen. Voor een live verslag van de schermutselingen moet u bij RetailDetail zijn. Uw Filet Pur wordt vandaag in een pittig stoofpotje geserveerd.
Mooie tradities
Het is nu officieel: binnen afzienbare tijd zullen retailers hun leveranciers niet langer mogen afpersen, uitbuiten, bedreigen, intimideren of gewoonweg uit de rekken flikkeren. Dat heeft het Europees parlement beslist. Jammer toch, dat op deze manier enkele mooie tradities in onze boeiende FMCG-sector dreigen verloren te gaan. Maar misschien hebben ze wel ergens een achterpoortje opengelaten. Het is te hopen, want waarover zouden wij anders moeten schrijven?
Alleszins waren winkeliers en fabrikanten afgelopen week alweer niet erg lief voor elkaar. Zo schoffeerde een nochtans uiterst sympathieke Carrefour-ondernemer zijn leveranciers met het verwijt dat ze zelfs de meeste eenvoudige optel- en vermenigvuldigingsoefeningen niet aankunnen. “Die wereldvreemde accountmanagers hebben geen benul van marges en prijzen,” zo vernamen we. Er komt dan ook een officieel ingangsexamen voor elke vertegenwoordiger die nog de winkelvloer wil betreden. Een volkomen verdedigbare beslissing, uiteraard. Wie daar vragen bij heeft, kan de brave man op 21 maart persoonlijk interpelleren.
Afvallingskoers
Datzelfde Carrefour dreigt zo’n beetje de dupe te worden van z’n eigen voorbeeldige gedrag, bovendien: als énige supermarktketen in het hele land namelijk respecteert de retailer de wet, door geen maaltijdcheques te aanvaarden voor niet-voedingsaankopen. Alle collega’s vegen daar feestelijk en ongestraft hun voeten aan, zo blijkt. Niet netjes. Koek en ei is het evenmin tussen Albert Heijn en z’n bezorgpartner Deliveroo: die laatste boycot gewoon de supermarktketen op drukke momenten. Alsof klanten van de lokale afhaalchinees dus meer rechten hebben dan die van Appie? De woordvoerder van de getroffen retailer bleef beleefd: “Begrijpelijk, maar onwenselijk,” sprak hij. Maar je zàg ‘m denken: “Ik wurg die kerels met hun domme kangoeroezakjes één voor één als ze ons dat nog eens flikken.”
Tot overmaat van ramp ontpopte Nils van Dam – in het ware leven nochtans een vriendelijke mens – zich als een ware onheilsprofeet. The end is nigh! Er dreigt een onhoudbare tsunami van winkelsluitingen in de Benelux en ver daarbuiten. 40% van de supermarkten gaat onherroepelijk failliet, en de overblijvers zullen zich moeten redden met het openen van afhaalrestaurants en het organiseren van yogalessen. We verzinnen er geen woord van. Volgens de expert bevinden foodretailers zich vandaag nog in een staat van blinde ontkenning. Ze blijven maar winkels openen, omdat ze niet als eerste het loodje willen leggen. De vlucht vooruit, kortom. Maar als ze niet radicaal veranderen, gaan ze geen potten breken. Die grote bijltjesdag komt er wel degelijk aan. Foodretail wordt een afvallingskoers. Spannend!
Roodborstje tikt…
En de nieuwsberichten leken de man nog gelijk te geven ook. De resultaten van Auchan bijvoorbeeld kleurden bloedrood – en we hebben het echt niet over dat schattig roodborstje in het logo. Telt u even mee: meer dan één miljard verlies in 2018. Eén-mil-jard! Iemand zou ons eens moeten uitleggen hoe je dat doet, een miljard door de afvoer sluizen. Hallo, familie Mulliez? Jullie bedrijf wordt toch geleid door stevig gediplomeerde, behoorlijk goedbetaalde, door en door ervaren managers die het allemaal beter horen te weten? Mannen (én enkele vrouwen, vermoedelijk) die weten te goochelen met Excel-werkbladen en het verschil kennen tussen EBIT en EBITDA? Het was allemaal de schuld van de gele hesjes, beweerden ze. Maar ook wel een beetje van henzelf, aangezien ze te laat beseften dat ze hadden moeten inzetten op online, proximiteit en het herorganiseren van hun verouderde hypermarkten. Aan de Belgische klanten in Roncq kan het niet gelegen hebben.
Nee, zo’n potje hebben ze er zelfs bij Carrefour in al die jaren niet van gemaakt. Kun je nagaan. Evenmin bij Groupe Casino, trouwens: die hadden naar schatting exact evenveel last van die vervelende gele hesje als de collega’s, maar wisten toch aanvaardbare resultaten neer te zetten. Weliswaar na ruim vier jaar van aanhoudende transformatie-oefeningen, dat dan weer wel. En ze zijn nog niet aan het einde.
Lepe kerel
Wel interessant om even verder te lezen, tot onderaan het persbericht: ze ontvouwen daar enkele ambitieuze toekomstplannen, zoals 30% van de omzet in e-commerce realiseren – dank zij partnerships met Ocado en Amazon, onder andere – en de nummer één worden in bio. Ziet u het ook? Dat zijn plannen die meer dan opvallend in lijn liggen met die van rivaal Carrefour. Om niet te zeggen dat ze er frontaal tegen ingaan. Want ook meneer Bompard wil de nummer één online worden (met wat hulp van Google en Tencent) en koestert grote plannen in de biologische branche. Kortom, het wordt meer dan interessant om die concurrentiestrijd te volgen. Wij zetten ons op de eerste rij.
Bompard liet zich in een recent interview overigens opmerken door een sneer naar zijn partner Google: het wordt tijd dat die digitale platformen eens wat belastingen beginnen betalen, vindt hij. Van je vrienden moet je het hebben. En tussen de plooien lazen we nog iets dat onze aandacht trok: Carrefour wil op z’n thuismarkt garanderen dat op termijn wel 95% van het aanbod groenten en fruit in de winkels van Franse oorsprong is. 95%? U leest dat goed. Ik hoor u al denken: gaat die retailer dan stoppen met de verkoop van bananen, mango’s en avocado’s misschien? Dat was ook mijn eerste reflex. Maar Frankrijk is groter dan we denken, vooral als je het ruim definieert. “La France est plus qu’un pays, elle est une idée,” weet u wel? Meer concreet hebben ze daar die fameuze overzeese gebieden. Die zijn officieel Frans. Ik heb het even voor u opgezocht: ze gebruiken daar zelfs de euro! Bompard mag dus ongehinderd vliegtuigananassen en boontjes laten overkomen uit pakweg Guadeloupe, Martinique of Frans-Guyana, toch houdt zijn belofte stand. Lepe kerel.
Dekselse Jef
Dè quote van de week kwam uit de mond van Steven Van Sweevelt, voormalig Delhaizien, tegenwoordig baas inkoop bij Van Marcke én spreker op het niet te missen Trade & Shopper Marketing Congress van RetailDetail. Zijn insteek: “Ja, wij verkopen toiletpotten, maar dan wél in mooiere winkels dan die waarin Colruyt eten en drinken verkoopt.” De pot verwijt de ketel, zou je kunnen zeggen. Eén pot nat. Maar trek niet te snel conclusies. De link tussen Colruyt en toiletpotten is namelijk sterker dan je kan vermoeden. Meer zelfs: de potten van de discounter maken internationaal school. En wekken ergernis, dat ook.
Het zit namelijk zo: grofweg tien jaar geleden besloot een ijverige werkvereenvoudiger in Halle, dat toiletdeksels een volstrekt overbodige uitvinding waren en dus net zo goed konden worden afgeschaft in alle sanitaire faciliteiten van de groep. Een besparing van vele duizenden euro’s, die dan ook enthousiast werd toegejuicht door die dekselse Jef Colruyt in hoogsteigen persoon. Maar het verhaal kreeg een staartje: een manager van het grote Walmart die tijdens een werkbezoek in Europa dringend moest, viel van bewondering haast van z’n wc-bril toen hij die geniale ingreep ontdekte. De dollartekens stonden hem in de ogen bij z’n terugkeer in Bentonville, en the rest is history: de grootste retailer ter wereld gooide miljoenen toiletdeksels overboord. Eventjes toch. Want Greg Foran, hoofdkaas van Walmart US, ontving daarop zomaar eventjes 2.700 boze e-mails van z’n medewerkers. Hij kreeg het wc-deksel op de neus, als het ware. En hij ontdekte dat het teruggeven van de bewuste deksels z’n teams hielp te motiveren om mee te stappen in een noodzakelijke herstructurering. Ontroerend mooi verhaal, toch? En wij hebben dus weer een interessante vraag in onze mouw zitten, voor als we nog eens op de site Wilgenveld worden genodigd. Hey, zeg nu nog eens dat je met Filet Pur niks bijleert! Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
