Dat de supermarkt niet meer is dan een vuilnisbak voor mislukkelingen, dat leerden we deze week, onder andere. De Sint bracht wel meer opwindend fmcg-nieuws, zoals blijkt uit dit vakkundig afgekruide nieuwsoverzicht van RetailDetail Food.
Parel der Kempen
En, wat heeft de Sint gebracht deze week? Bij RetailDetail was het onder andere een grote zak vol snoep met de groeten van Albert Heijn en een fles champagne vanwege Piper-Heidsieck zelve. Het moet zijn dat we toch iets goeds hebben gedaan de afgelopen maanden, al weten we niet helemaal zeker wàt precies. Misschien was de goedheiligman wel te spreken over ons graafwerk naar de plannen van Jumbo in ons land? Het zou zomaar kunnen. Officieel blijft de Nederlandse supermarktketen stug volhouden dat winkelopeningen in België “nu niet aan de orde” zijn, maar we vermoeden dat de uitdrukking “nu niet aan de orde” in Nederland nét iets anders betekent dan bij ons. Immers, de eerste locatie blijkt gewoon al vast te liggen. Geheel terecht koos de retailer voor de Parel der Kempen, de mooie gemeente Bree, bekend om haar archeologische vondsten, haar gotische kerk en haar feeërieke fonteinen. Prachtige keuze, meneer van Eerd!
De rol van Zwarte Piet werd afgelopen week gespeeld door Dick Boer van Ahold Delhaize – tegen wil en dank, want Zwarte Piet is in Nederland een groot taboe zoals u weet. Maar waar het ons om te doen is: de topman gaf opnieuw in het openbaar een standje aan het toch al zo geplaagde management van Delhaize. Ze moeten daar in Molenbeek maar eens wat sneller gaan schakelen en nauwer samenwerken met leveranciers, want het duurt vandaag allemaal veel te lang voor innovaties in het schap liggen. Dat laatste werd ons door fabrikanten al vaker toevertrouwd, in de grootste discretie dan wel. Tja. Intussen gaat ook de exodus bij Delhaize-managers zoetjesaan verder – terwijl u dit leest, geeft er alweer eentje z’n afscheidsdrink.
Bank verkoopt bier
Zou de Sint zijn langsgekomen bij Carlos Brito? We vrezen er een beetje voor. Amper een week nadat hij de mantel werd uitgeveegd door Europees commissaris Margrethe Vestager – die bepaald geen doetje is – besloot de topmanager zonder verpinken om z’n prijzen nog maar eens met drie procent te verhogen, alsof er geen vuiltje aan de bierlucht was. Het lef. Desalniettemin blijft de Jupiler gewoon beschikbaar bij Colruyt. Vreemd.
U weet, met brouwers is het als met banken: als er ééntje de rentevoet aanpast, volgt de rest ook meteen. Dat belooft dus. Trouwens, niet toevallig noemden waarnemers AB InBev in het verleden al wel eens ‘een bank die ook bier verkoopt’. It’s all about the money, it’s all about the dum dum didudumdum. Of niet? Nee hoor, dromen en de wereld verbeteren, dààr is het de brouwer in wezen om te doen. En dat is écht waar, want het stond in De Tijd. Weliswaar in een betaalde publireportage, maar toch.
Bij Fevia, de federatie van de voedingsindustrie, bracht de Sint een lading nieuwe logo’s, waarmee de sector de evidente kwaliteit van onze Belgische lekkernijen nog beter in de verf wil zeten. Al volgde er meteen ook een klaagzang: doordat de regering steevast de accijnzen verhoogt om het gat in de begroting te dichten, trekken consumenten én retailers vaker de grens over voor hun aankopen, en dat kost jobs. Nochtans treffen die grensshoppers in het buitenland steeds meer Belgische producten aan, want met de export gaat het wél prima.
Boer schrijft brief
Nu we het toch over klaaggezang hebben: niet naar de Sint, wel naar de Belgische supermarkten schreven de landbouwers van het Algemeen Boerensyndicaat een brief. Wat blijkt immers? De boeren, die met veel liefde onze groenten telen, krijgen een veel te lage prijs voor hun onverdroten inzet, terwijl retailers de vruchten van hun arbeid met mega-marges verkopen. Het zogenaamde ketenoverleg is volgens de open brief niets meer dan een lege doos vol gebakken lucht. Proberen onze supermarkten op deze manier de marges te compenseren die ze opofferen door merkartikelen gratis weg te geven, ten koste van onze gezondheid? Chips en cola mogen niks kosten, terwijl de prijs van een kom zelfgemaakte verse soep de pot uit swingt? Nou moe!
Ook in het kader van de volksgezondheid vernemen we dat er volgend jaar geen ‘Dagen Zonder Vlees’ worden georganiseerd. Bij de Boerenbond brak een spontane vreugdedans uit na het vernemen van dit nieuws. Maar we begrijpen de organisatoren wel. De inspanningen die de vleessector zélf doet om de vleesconsumptie te ontmoedigen, vallen toch niet te overtreffen. Dus waarom zouden ze zich nog uitsloven?
Coup de théâtre in Gosselies intussen, waar de gebroeders Eric en John Mestdagh zich terugtrekken uit het dagelijks bestuur van hun eigen familiebedrijf, teneinde het vuile werk voortaan door derden te laten opknappen. Kan je ze ongelijk geven? Groupe Mestdagh, goed voor 83 Carrefour Markets, wordt vanaf 1 juli volgend jaar geleid door de Fransman Guillaume Beuscart, die als voornaamste opdracht krijgt de donkerrode cijfers weer zwart te kleuren. De medewerkers vrezen nu al de roe.
Winkel blijkt vuilnisbak
Van krimpende marges hebben ze geen last bij Cru, de hoogsteprijzenformule van Colruyt Group, waar ze zich niet generen om een pata negra ham aan pakweg 200 euro de kilo in de rekken te leggen. Maar omdat de winkels nog steeds verlies draaien, moet het team op zoek naar alternatieve bronnen van inkomsten. En die denken ze te vinden in de kunst. Harmonieert perfect met het ambachtelijke karakter van de voedingsproducten, immers. In de vestiging in Gent kunt u terecht voor een schilderijtje van ongeveer een half miljoen euro. We zijn even gaan kijken, maar het kleurenpallet past niet bij ons behang. Misschien wel bij dat van u?
Bij Cru werken enkel gediplomeerde voedingsdeskundigen met ruime horeca-ervaring, dat is algemeen bekend. En sinds kort dus ook kunsthistorici. In de meeste supermarkten is dat wel anders. Tenminste als we mogen afgaan op die recente column in de Knack. We citeren: “Er studeren te veel jongeren in het ASO af. Ieder jaar slagen velen met de hakken over de sloot, dan gaan ze een jaar boemelen aan de universiteit van Gent, keren ze gezakt terug en komen ze in de Colruyt terecht.” Zo staat het er dus letterlijk. De Colruyt is een vuilnisbak voor gesjeesde studenten die nergens anders goed voor zijn. Het is niet minder dan een kaakslag aan het adres van Jef Colruyt en zijn gemotiveerde, goed opgeleide en supervriendelijke winkelmedewerkers – en bij uitbreiding aan het adres van de hele retailsector. En dat staat in een magazine dat naar eigen zeggen aan ‘diepgravende journalistiek’ doet? Waar blijft die vlammende lezersbrief van Comeos?
Qua uitsmijter: net als onze biercultuur is nu ook de pizza erkend als werelderfgoed. Nee, meneer Oetker, dat geldt alleen voor de échte Napolitaanse versie, die volgens de ambachtelijke regels van de kunst werd bereid. Feta, ananas of Thaise curry horen daar niet op thuis. En chocolade al helemaal niet. Kunnen we dat afspreken? Fijn zo! Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
