Met een voornaam als Albert begeef je je probleemloos onder de Franstalige medemensen, toch? Nu nog de taal leren. Dat geldt vice versa: waar zitten die ambitieuze Waalse retailondernemers eigenlijk op te wachten? Filet Pur gaat op zoek.
En avant, marche!
We begonnen de week met een verjaardagsfeestje. Dinsdag was het namelijk exact tien jaar geleden dat Albert Heijn in Brasschaat de officiële aftrap gaf van wat uiteindelijk een boven verwachting succesvolle Vlaamse veroveringstocht zou worden. We vierden met toeters, slingers en bellen: er hoorde een speciale jubileumeditie bij van onze nieuwsbrief, inclusief een uitgebreid dubbelinterview met CEO Marit van Egmond en met toenmalig eerste werknemer en huidig country mananger België Raf Van den Heuvel. Ze bleven nog relatief bescheiden, maar dat Albert Heijn van een rariteit nu al is uitgegroeid tot een begrip in Vlaanderen, dat zien ze toch als een prestatie.
Er hoorden ook meningen bij van enkele zelfverklaarde retailexperts, die het over één zaak roerend eens bleken: de taalgrens is the next frontier voor het blauwe promotiefabriekje. Als Kruidvat en Zeeman het kunnen, dan AH ook. En avant, marche, Albert! Ook de allereerste Vlaamse franchisenemer mocht met terechte trots terugblikken. Je zal Marco Van Ende geen onvertogen woord horen zeggen, maar dat het toenmalige kneusje van de Vlaamse foodretail nu vier mooie en succesvolle supermarkten aanstuurt, dat moet toch wel zoet smaken. En er volgde dan nog een analyse die er kort door de bocht op neerkwam dat Appie alle Belgische supermarktketens een flinke en welverdiende stamp onder de kont had verkocht. Met Bonuskorting, weliswaar.
The rest is history
Kortom, het kon niet op. Maar was het er niet een beetje over? Moesten wij nu werkelijk àlle registers open trekken? Welja, toch wel. Niet alleen omdat die tien jaren Albert Heijn in België de sector wel degelijk flink dooreen hebben geschud, maar ook omdat de start een decennium geleden een mijlpaal was voor RetailDetail zelf, daar gaan we niet flauw over doen.
Dat zit namelijk zo: onze Bebaarde Roerganger, tegenwoordig ook gekend als de Captain Iglo of Retail, was destijds al màànden eerder dan wie dan ook op de hoogte van de snode plannen die de Nederlanders in Brasschaat beraamden. En toen de Hollanders in lichte paniek raakten over het voortijdig lekken van hun Grote Geheim, stuurden ze niemand minder dan topman Sander van der Laan (tegenwoordig hoofdkaas bij Action) naar Antwerpen om het op een akkoordje te gooien met de heer Snoeck himself, die zich na amper twee Duvels bereid verklaarde om z’n kak nog even in te houden, in ruil voor enkele vette scoops en exclusieve interviews. The rest is history. De verzamelde concurrentie (waaronder mezelf, toen) kon slechts machteloos toekijken hoe die gladde nieuwkomer met de ene primeur na de andere ging lopen. Die glunderende grijns is sindsdien geen seconde van z’n gelaat verdwenen. Nu weet u ook waarom.
Plus est en vous!
Maar nog even terug naar de kern van de zaak. Als er geen nieuwe fusie stokken in de wielen komt steken, zit Albert Heijn binnen goed vier jaar aan dat fameuze doel van honderd winkels. Hoe hoog schat u de kans dat ze dan gaan zeggen van “oké, we zijn er, goed gewerkt jongens, hier stopt het, doe-oei?” Precies. In de Franstalige pers liet de retailer nog eens formeel optekenen dat er momenteel geen concrete projecten lopen voor WalloBrux, en dat zal wel geen leugen zijn, maar toch.
Zouden de voorbereidingen niet stilaan, in het geniep, op gang komen? Met intussen drie tweetalige testwinkels in de Brusselse rand leren ze al heel wat over de Franstalige medemens – en er zijn er nog op komst. Kortom: als ik een Waalse retailondernemer met ambitie was, dan schreef ik me meteen in voor een taalbad Nederlands, om binnenkort eens in Zaandam op de koffie te gaan. Zelf ben ik noch Waal, noch ambitieus, maar ik vraag me toch af: waar zit de Waalse Jan Peeters? Er ligt hier een kanjer van een opportuniteit voor het rapen. Plus est en vous!
A la française
Albert Heijn kan een voorbeeld nemen aan de concullega’s van Picnic, die ook aan een veroveringstocht bezig zijn, stad voor stad, niet alleen in Nederland en Duitsland maar zeer binnenkort ook in het noorden van Frankrijk. Meer bepaald in Valenciennes, een industriestadje waar verder geen hol te beleven valt (als Tripadvisor het stadhuis in de top drie van bezienswaardigheden zet, dan weet je het wel) maar waar de bewoners binnenkort dus wél de boodschappen per elektrisch busje aan huis geleverd krijgen. En français.
Picnic gaat bij onze zuiderburen een einde maken aan de dominantie van de Drive, dat afhaalpunt à la française. Met een beetje hulp van Cora, blijkbaar de enige die bereid was om z’n nek uit te steken. In Duitsland hebben ze de steun van marktleider Edeka, dat is toch wat anders. En je zou denken dat die Duitsers dan even bellen met E. Leclerc, waar ze toch een alliantie mee hebben in het kader van AgeCore. Maar zo werkt het blijkbaar niet. Michel-Edouard had geen zin. Dan maar niet.
Follow the money
Wat mensen zich uiteraard afvragen is: waarom negeert Picnic ons mooie landje? Waarom de kans laten liggen om te starten in het prachtige Antwerpen, en vervolgens langzaam richting Méditerranée af te zakken? Tja. Wellicht is België te onbeduidend om te passen in de ambitieuze plannen. Zo’n pure player, dat is een wat apart model, met geld verbranden als core business. De startup bedient de consument enkel om uiteindelijk investeerders durfkapitaal uit de zakken te slaan. Ze willen de jackpot: follow the money. Met een stapje over de Belgische grens haal je Les Echos en de Financial Times niet.
Vandaar ook dat Amazon z’n eerste buitenlandse kassaloze Fresh supermarktjes niet opent in de hoofdstad van Europa, maar wel in Londen, waar ondanks de brexit nog altijd het grote geld zit. Een week na de eerste volgde er al ras een tweede, deze week. Opnieuw aan de rijke westelijke kant van de stad. Met de aankondiging dat er snel meer volgen, bovendien. Ook lokale waarnemers zijn verrast door de snelheid van de uitrol. Ealing was geen testwinkel: ze geven gas. Mogelijk volgen ze dezelfde strategie als Albert Heijn destijds bij ons: de markt onder druk zetten tot een bloedende concurrent komt sméken om een “fusie van gelijken”. Dat zo iets kan werken, is intussen afdoende bewezen. Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
