Vliegen de deur uit: gewaardeerde medewerkers, verlieslatende filialen en minderwaardige hamburgers. En wat horen we waaien: staat het Gele Gevaar wérkelijk te koop? Dát is pas een vraag voor Filet Pur!
Regen en storm
Als het regent in Massy, dan druppelt het in Zaventem, zegt het spreekwoord. En guess what? In Massy stormt het. Eén op de acht trouwe medewerkers op het hoofdkantoor van Carrefour ten zuiden van Parijs mag binnenkort de biezen pakken. Officieel blijft de retailer nog een beetje vaagjes over de saneringsplannen, maar ingewijden weten wel beter. Vier miljard euro besparen, dat doe je nu eenmaal niet met fluwelen handschoenen, wel met de botte bijl. Monsieur Bompard ging bovendien niet over één nacht ijs: hij liet zich omstandig adviseren door – komt-ie! – emsiekensie. Dus ja, dan zit het goed hé?
Maar hoe hard waait het dan op dat nieuwe service center in Zaventem? Valt daar überhaupt nog vet weg te snijden? Ooit vulden de troepen van de foodretailer wel tien verdiepingen op hun ivoren toren in Evere, nu huren ze er nog drie in de corporate village, als ik goed geteld heb. Terwijl ze nochtans meer dan werk genoeg op de plank hebben, zou je denken. Besteden ze die taken dan uit aan dure consultants, zoals onze overheid? Of doen ze er net als bij vele andere bedrijven – RetailDetail niet uitgezonderd – steeds meer werk met steeds minder mensen?
Vriendenprijs
In elk geval, ook in België moet Carrefour besparen. En geen klein beetje. Op de HR-afdeling hebben ze alvast het papier afgeschaft. Nee, niet dát papier. Het is een begin. En als nog meer besparen niet kan op het hoofdkantoor, dan zal het in de winkels moeten gebeuren. Veel alternatieven zijn er niet. De prijzen verdubbelen lijkt geen duurzame optie. Winkels sluiten dan? Franchiseren? De vraag is niet of, maar wanneer. We kijken reikhalzend uit naar de Grote Aankondiging. Vooral benieuwd of Geoffroy Gersdorff erin zal slagen om de moeilijke boodschap op een iets elegantere manier over te brengen dan zijn concullega’s in Kobbegem.
Hij zal de laatste niet zijn. De echte shake-out moet nog beginnen. En niet alleen in België, dus. Ook het Franse Auchan, populair bij flink wat West- en Oost-Vlamingen en Henegouwers, volgt het voorbeeld van Delhaize: de filialen worden er tegen een vriendenprijs overgedragen aan zelfstandige ondernemers. Te beginnen met zeven stuks, maar de rest zal snel volgen. Het is een wondermethode immers. In Frankrijk noemen ze dat overigens geen franchising, wel location-gérance. Een contract dat nog minder speelruimte laat aan de ondernemer, in de praktijk.
Te koop?
In Nederland is Jumbo intussen met een operatie interne schoonmaak gestart, want ook daar staan marges en marktaandeel onder druk. De recente benoeming van een grote franchisenemer als nieuwe operationeel directeur wordt door sommige waarnemers kritisch onthaald: het risico op belangenvermenging lijkt immers groot. De retailer countert die bewering met de stelling dat ze iemand nodig hadden met een ondernemersmentaliteit, die voeling heeft met de winkelvloer. Blijkbaar hadden ze zo’n profiel niet in Veghel. Oh?
Vreemd. Zou niet iederéén op élk hoofdkantoor, van de verkoopdirecteur tot de boekhouder, een ondernemersmentaliteit moeten hebben, en voeling met de winkelvloer? Enfin, ik klets ook maar wat uit m’n nek hoor. Maar toch. Erg interessant vond ik wel de suggestie van een columnist bij onze gewaardeerde collega’s van Distrifood: CEO Ton van Veen zou bezig zijn het bedrijf klaar te maken voor een verkoop. De familie is er klaar mee. Zelfs Max Verstappen mag naar z’n geld fluiten: de balans wordt opgekuist. Het kán onzin zijn, maar indien niet: dat Jef dan maar gauw eens kijkt of er nog wat op de rekening staat, voor Edeka ermee aan de haal gaat, want dan ben je nog niet klaar.
Geen pocket
Is het u ook opgevallen, die toenemende activiteit bij Okay? Nieuwe compacte stadswinkels in onder andere Brussel en Berchem, een derde volautomatische Okay Direct in (opnieuw) Gent, het kan niet op. De buurt- en stadswinkelformule wil nadrukkelijk níét langer gezien worden als een Colruyt Laagste Prijzen in pocketformaat. Wel als een actuele oplossing voor klanten die snelheid en gemak waarderen.
Directeur Christophe Dehandschutter is volop bezig het merk een échte smoel te geven, kwestie van jongere klanten te verleiden en binnen de groep eindelijk een afdoende antwoord te formuleren op de uitdaging die onder andere Albert Heijn is – al willen ze dat aan de Jozef Huysmanslaan niet met zoveel woorden gezegd hebben. Hoe hij het wél gezegd wil hebben, dat komt hij hoogstpersoonlijk uitleggen op het onvolprezen RetailDetail Food Congress, op 29 juni in Antwerpen. U moest die tickets al besteld hebben.
Opsporing verzocht
Minister Dermagne laat weten dat hij niet meer bij Delhaize winkelt. Daar nemen wij akte van, Pierre-Yves. Verder is het opmerkelijk kalm bij de retailer, ondertussen. Nu ja, de marketingafdeling draait wél weer op volle toeren, wat vooral goed nieuws is voor de bankrekening van de rasmuzikanten van Vulfpeck. En voor de Minions-franchise. Maar op corporate niveau lijkt de radiostilte compleet. In die mate zelfs, dat de vakbonden een opsporingsbericht hebben verspreid. Ze vervelen zich daar wellicht, nu ze zogezegd niet mogen staken. Ene Xavier Piesvaux zou al vermist zijn sinds 7 maart. Niks meer van gehoord, op één verwarde videoboodschap na. Of het om een ontvoering gaat, is niet bekend. Maar dat het om een onrustwekkende verdwijning gaat, lijkt wel duidelijk, zeggen ze. Fijn dat ze zo bezorgd zijn, toch?
Verdwijnt daarentegen helemaal niet, maar heeft wél een nieuwe eigenaar: de Bicky Burger, een culinaire anomalie waarvan ik het succes nooit begrepen heb. Een sponsbroodje met een schijf separatorvlees ertussen, die de vergelijking met de oorspronkelijke definitie van een hamburger – een edele, pure, gemalen filet pur, dacht ik toch – langs geen kanten kan doorstaan? Oké, die krokante uitjes zijn een vondst. Maar verder? En dat in het zogezegd Bourgondische België? Nu ja, hoe Bourgondisch is een volk dat zich tegenwoordig tevreden stelt met kartonnen diepvriesfrietjes, slappe keizerpistolets van de bake-off en zoete cava van 5 euro de fles? I rest my case. De wereld is om zeep. Of ik word oud, kan ook. Tot volgende week!
