Hadden we hier eigenlijk wel nood aan een reserve-Appie? Filet Pur maakt gemengd gehakt van de Poulidor van de Hollandse foodretail, en vraagt zich ook af wat de Musketiers in vredesnaam in Vlaanderen te zoeken hebben. Tenzij in Gent-Wevelgem, uiteraard.
Even provoceren
Vandaag is niet alleen vrijdag de dertiende, maar ook nog eens quitters day:, de dag waarop de goede voornemens sneuvelen die we pas twee weken geleden maakten. Van opgeven in ons land wil Jumbo echter nog niet weten, ondanks die provocerende opiniebijdrage van onze Captain of Retail, die zich geroepen voelde om nog nét voor de Nieuwjaarschampagne het feestje te bederven. Nood aan aandacht, we begrijpen dat. Het regende heftige reacties, en dat was exact de bedoeling.
Maar had hij geen punt? Want die kaap van de tien miljard? Die had de familie van Eerd eigenlijk een jaar eerder al willen nemen. En de vraag is vooral wat er onder de streep overblijft, met een Belgisch avontuur dat handenvol geld kost en voorlopig niks opbrengt. Het businessplan dat ze in 2017-2018 opstelden, hoort vandaag in de vuilnisbak: de wereld is veranderd, het Vlaamse concurrentielandschap ook. Exit, dus?
Gele briefkaart
Jumbo heeft mooi ontkennen, de retailer stelt zijn veroveringsplannen wél bij: er is geen deadline meer voor die honderd winkels. Toch opmerkelijk: terwijl marktleider Albert Heijn op de thuismarkt via slimme overnames zijn voorsprong nog vergroot, opent die Poulidor van de Hollandse foodretail dit jaar slechts één winkel in Nederland. Eén. Maar wél tien verlieslatende in België, waar de marges krimpen als een wollen kersttrui in de kookwas.
En waar de omzetten nog niet het niveau halen dat nodig is om de veel te hoge huur- en overnameprijzen te rechtvaardigen – dat gaf de directie zelf toe. Zit de consument hier eigenlijk wel te wachten op een reserve-Appie, kan je je afvragen. Wat is écht het onderscheidend vermogen van het Gele Gevaar? Welke waarde voegen ze toe aan de markt? Graag uw antwoorden op een gele briefkaart. We rekenen ‘Wout van Aert’ níét goed.
Marginale driehoek
Mochten ze inderdaad de handdoek willen gooien, dan kunnen ze hun boeltje misschien verkopen aan de Musketiers. Ze kennen mekaar, uit de wielerwereld. Want ja, ook Intermarché laat een oogje vallen op Vlaanderen, en niet alleen op de kasseiklassiekers: bij de overname van Mestdagh kregen ze de winkels in Aarschot en Tienen cadeau en nu beweren ze dat ze zich ook boven de taalgrens “verder willen ontwikkelen”. Wat dat ook moge betekenen. Vanuit de Marginale Driehoek naar de beschaafde wereld: strak plan!
Het zal zo’n vaart wel niet meteen lopen, valt te verwachten. Eerst die 84 Franstalige winkels deftig ombouwen. En overnemers vinden voor die 51 filialen die de stap naar het zelfstandigenstatuut nog moeten zetten, tot grote ongerustheid van de medewerkers die hun luilekkerleventje bedreigd zien. Het is immers algemeen geweten dat franchise-ondernemers gewetenloze uitbuiters zijn die slechts hongerloontjes betalen en van geen rook- of plaspauzes willen horen. Toch?
Hoogdagen voor uithangborden
Je kan een mooie demarrage plaatsen, maar houdt de vlucht stand? Het wervende effect van die 86 nieuwe enseignes van Intermarché by Mestdagh blijft voorlopig beperkt: de winkels zien stabiele bezoekcijfers. Ze verliezen wat klanten die hun vertrouwde Carrefour Market niet kunnen missen, en ze winnen wat nieuwsgierigen. Zo gaat dat. De sector van de uithangborden beleefde alleszins ongekende hoogdagen, de afgelopen weken. Want ondanks fel protest van Horeca Totaal heropenen ook de voormalige Metro-horecagroothandels intussen één na één met een nieuw logo op de gevel: Sligro-M, in geel en blauw. Kwestie van de trouwe klanten niet te bruuskeren.
Het meest gelezen artikel van de afgelopen week ging trouwens over de officiële faillietverklaring van Makro. Mensen lezen blijkbaar graag wat ze al wisten. Hiermee komt er, gelukkig voor ons, nog lang geen einde aan de stroom rampberichten over het voormalige retailicoon. Wat er met die leegstaande panden gaat gebeuren, is nu immers voer voor speculatie.
Win for Life
Verschillende Europese overheden willen het prijsstunten met landbouwproducten beperken, maar daar trekken de Belgische retailers zich voorlopig niks van aan. Terwijl Aldi en Delhaize goedkope bloemkolen in het rond gooien, zet Colruyt het Versmoment in de kijker: elke week bijkomende acties op verse producten. De politiek belooft daar nog een extra korting bovenop: -6%, want de btw moet weg. De boeren zullen blij zijn.
Makkelijke slachtoffers zijn ze: geen prijszettingsmacht immers, in tegenstelling tot de grote boze merkenmultinationals. Daar wil Picnic-oprichter Michiel Muller (de broer van, jawel) wat aan doen: hij heeft lak aan de territoriale leverbeperkingen, het Win for Life-biljet van de internationale A-merken. En dus gaat hij zich toeleggen op parallelimport vanuit Duitsland en Frankrijk. Benieuwd of het hem gaat lukken: op veel medewerking hoeft hij immers niet te rekenen. Maar Wouter Kolk van Ahold Delhaize supportert mee. Hij weet waarom: het is geen geheim waar die fameuze Hollandse Prijzen vandaan komen, immers.
Vloeistofdia’s
Ook al spreekt Jef dat met klem tegen, voor sfeer en gezelligheid stonden de winkels van Colruyt Laagste Prijzen tot nu toe niet bekend, maar let op: daarin komt verandering. De winkel in Halle, naast het hoofdkantoor, is officieel uitgeroepen tot testzone voor innovatieve winkelactivatieconcepten. Eerste projectje: het projecteren van sfeerbeelden en promoties op de donkere winkelvloer. Vloeistofdia’s 3.0, voor een psychedelische winkelervaring? Niet echt, wel een goedkope en slimme manier om promo’s beter zichtbaar te maken – ook al gaat dat een béétje in tegen de principes van het huis (“u hoeft niet op de promoties te letten, dat doen wij wel voor u”). Maar ja, nu er minder Rode Prijzen te zien zijn in de rekken…
Delhaize van zijn kant stuurt zijn promoties voortaan liever naar de digitale brievenbus van de klant. Alweer een stapje dichter bij klimaatneutraliteit, maar vooral ook een noodzakelijke besparing op de uit de hand lopende papierkosten en gemeentetaksen. Al verzenden ze nog wel papieren herinneringen aan klanten die de digitale folder niet vaak genoeg openen, hebben we gemerkt. Misschien moeten ze ook maar eens de medewerkers op de digitale trein helpen: caissières vallen nog opvallend vaak uit de lucht wanneer er na het afrekenen geen kasticket uit de printer blijkt te komen. Of zijn wij echt de enigen die deze optie hebben aangevinkt in de app? Dan zijn er nog niet veel bomen gered, valt te vrezen…
En of u dat stoppen met drinken nu volhoudt of niet, maandag volgt sowieso de kater: dan is het immers Blue Monday, de meest deprimerende dag van het jaar. Zijn we daar meteen ook vanaf. Sterkte en tot volgende week!
