Exclusief: dat coronavirus is nog gevaarlijker dan het lijkt. Je wordt er namelijk dik van. En dronken. Echt waar: een obesitaspandemie is niet veraf. Er is daarentegen niks mis met een portie malse, magere en flink gepeperde Filet Pur. Laat het smaken!
Op niesafstand
Zowat één derde van de actieve bevolking vervolmaakt zich momenteel al naar verluidt in de edele kunst van het zalig nietsdoen. Niet de vele moedige supermarktmedewerkers echter, die zich op de rand van een zenuwinzinking bevinden na twee hallucinante weken. Ze hebben er stilaan genoeg van, zo blijkt: ze zouden al eens graag een dagje extra verlof nemen of een uurtje vroeger naar huis vertrekken. Bij Lidl en Aldi kan dat al, sommige concullega’s sluiten enkel een uurtje vroeger op vrijdag. In elk geval heeft helemaal niemand een boodschap aan ruimere openingsuren, momenteel. U wel?
Voorlopig opereren de ketens nog in verspreide slagorde, maar terwijl u dit leest wordt achter de schermen druk onderhandeld. Dat de supermarkten de afgelopen twee weken gouden zaken hebben gedaan, is immers ook de vakbonden niet ontgaan. Sympathieke advertenties publiceren met vrijblijvende bedankjes, dat is allemaal goed en wel, maar het mag iets meer zijn. Per slot van rekening riskeert het winkelpersoneel zich voortdurend binnen niesafstand van onverantwoorde klanten. Daar mag wel wat bibbergeld tegenover staan. Er moet boter bij de vis.
Eigen boer eerst
In Frankrijk haastten de foodretailers zich om de één na de ander een belastingvrije coronapremie van 1000 euro uit te delen aan iedereen die ze wilde hebben. Maar u weet hoe dat gaat in ons landje: van zo’n premie vloeit algauw meer dan de helft alweer terug naar de bodemloze put die ook wel staatskas wordt genoemd, en dan is het sop de kool niet waard. Carrefour suggereerde aankoopbonnen als alternatief, maar dat voorstel werd door de syndicaten weggehoond. Intussen geven ze alvast wél een extra dag verlof per week aan wie werkt tijdens de drie lockdownweken. Drie lockdownweken? Ja, zo stond het er. Hoe zijn ze bij Carrefour te weten gekomen dat de lockdown maar drie weken zal duren? Het is ons een raadsel, maar hiermee weet u het dus ook.
Eveneens zwaar getroffen door het coronavirus: de Europese eenheidsmarkt. Franse supermarkten weigeren voortaan nog Belgische asperges of witloof te verkopen: het zal Frans zijn of niet zijn. Eigen boer eerst. Tiens, was een verenigd Europa er niet ooit gekomen om juist méér handel te hebben in plaats van minder? Is het nu terug naar af? Typisch. Binnenkort gaan we trouwens heel blij mogen zijn als we nog uitheemse groenten en fruit kunnen vinden, wegens logistieke problemen en een tekort aan seizoenarbeiders. Vergeet die hipsteravocado’s maar: het wordt overleven op appels en prei. Een handig overzicht van wat de Europese foodretailers momenteel zoal uitspoken om het coronaspook onder controle te krijgen, vindt u alhier.
E-aperitief
Pas écht verontrustend is deze vaststelling: meer dan driekwart van de coronapatiënten die in kritieke toestand in het ziekenhuis worden opgenomen, vertoont overgewicht, zegt een Britse studie. Zwaarlijvigheid verergert de symptomen. Bent u verbaasd? Pas maar op, die obesitascijfers gaan de komende weken als een SpaceX-raket de hoogte in.
Logisch: mensen in lockdown wenden zich vertwijfeld tot troostvoedsel dat bepaald niet light is. Na de rush op toiletpapier en pasta volgen koopgolven naar diepvriespizza, bier, chocolade en Suzywafels. De vele thuiswerkers die eenzaam in hun pyjama achter de laptop verblijven, zoeken de hele dag door soelaas in de koekenkast. En in de koelkast. Na de laatste Zoom-videomeeting kunnen ze niet vroeg genoeg beginnen aan het e-aperitief: dan dienen al die blitse videoconferentie-apps simpelweg om vrolijk het glas te heffen naar elkaar. Elke dag opnieuw. We hoeven daar geen tekeningetje bij te maken. Een gebrek aan beweging gecombineerd met een opkomende suiker- en alcoholverslaving: geloof me vrij, dat loopt goed mis. Hoog tijd om na “blijf in uw kot” een nieuwe oproep te lanceren: “blijf uit die kast!”
Planetaire petitie
En dan hebben we het nog niet eens gehad over ons mentale welbevinden. Even ernstig: het onbehaaglijke gevoel dat ons overmant in deze naargeestige periode, wat is dat eigenlijk? Hoe kunnen we het benoemen? Wel, ik vond enige troost in dit interview met ’s werelds meest vooraanstaande rouwexpert, David Kessler. Lectuur die ik u van harte aanbeveel in deze verwarrende dagen, mocht u tien minuutjes kunnen vrijmaken. Want inderdaad: wat we nu ervaren is rouw, zegt Kessler. Anticiperende rouw, meer bepaald: geen verdriet om wat gebeurd is, maar om wat nog moet komen. We rouwen nu al collectief om het verlies dat we verwachten. Slik. Het goede nieuws: dat valt te verwerken.
Welja, It’s a motherf*cker, dat hele Covid-19, maar het kan altijd nog véél en veel erger. Stel je maar eens voor: niemand minder dan Zijne Kleverigheid Lionel Richie overweegt een geüpdatete coronaversie van zijn 35 jaar oude wereldhit We Are the World, het muzikale equivalent van elfduizend liter kandijsiroop. Kan iemand een planetaire petitie starten om de man tegen te houden? De hele wereld dankt u. Intussen is het een veel beter idee om in uw kot eens stevig de benen los te gooien op de tonen van deze onweerstaanbaar swingende soulhit. De grote Manu Dibango zal zijn saxofoon helaas niet meer beroeren: hij was afgelopen week slechts één van de vele coronaslachtoffers, vandaar dit kleine eresaluut. Vanaf hoe laat is het eigenlijk gepermitteerd om een fles Duvel te openen, met een zak chips erbij? Ik vraag het voor een collega. Hou het veilig en tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
