Winkels die op instorten staan, deuren die gesloten blijven, prijsvechters die de handdoek gooien, toplui die van hun vrijheid worden beroofd: het was me het weekje wel. Filet Pur gidst u langs de ruïnes van de foodretail. Volgt u?
Nostalgie
Het is druk in de Makro-winkels, vernemen we. Drukker alleszins dan je zou verwachten in een bouwval met lege rekken en defecte koelmeubels. Ja, nu het te laat is, duiken ze dus wél weer op, de klanten. Wie zijn ze, wat drijft hen? Ramptoeristen zijn het, die erop speculeren dat de ultieme uitverkoop al begonnen is, en dat er onwaarschijnlijke koopjes te scoren vallen (quod non, helaas pindakaas).
Nostalgici ook, die nog een laatste keer tussen de versleten rekken willen verdwalen, vooraleer de deur definitief dichtvalt. Om af te sluiten met mosselen-friet in de Makro-brasserie. Dat het hele land meeleeft, merken we aan de waanzinnige leescijfers die de artikels over Makro halen op onze onvolprezen website. De Britten rouwen om hun Queen, de Belgen om een iconisch warenhuis dat op instorten staat. Tja, dan hadden ze er hun geld maar moeten blijven uitgeven.
Vroege solden
Nee, de échte koopjes, die zijn voor opportunistische investeerders die een stukje van de weinige levensvatbare onderdelen hopen binnen te halen. Nu de rechtbank z’n fiat heeft gegeven, kan de ontmanteling een aanvang nemen. Topman Vincent Nolf hoopt zelf met het lekkerste stukje aan de haal te gaan. “De solden zijn begonnen”, aldus de vakbonden. En ze duren hoogstens vier maanden. Wat niet verkocht raakt, verdwijnt in de vuilnisbak van het faillissement.
Vier maanden: dat brengt ons naadloos bij Mere, de Siberische prijsvechter die hier zogezegd Aldi de duvel kwam aandoen. Na vier maanden geven ze het al op. Of toch voorlopig: Opwijk bleek gewoon de foute locatie, stelt de lagekostenkampioen. Ze willen nog steeds tien Belgische winkels, maar dan in de grote steden. U leest dat goed: steden, waar panden van 750 m² schaars zijn en huurprijzen hoog. Oké dan. Ramptoeristen die de uitverkoop live willen meemaken, kunnen zich de moeite besparen: de leveranciers worden verondersteld zélf hun voorraad terug te komen halen.
Problematische hobby’s
Ramptoeristen smullen ook van het nieuws over die flamboyante lefgozer van een Frits van Eerd, die terwijl ik dit schrijf de gevangenis nog niet mocht verlaten. De media krijgen er maar niet genoeg van: onder het mom van achtergrondinformatie plegen ze karaktermoord middels ruw geborstelde portretten die doen uitschijnen dat het ooit wel slecht moest aflopen met die ál te ambitieuze ondernemer. Klikt lekker weg.
Beetje voorbarig, wel. Hij wordt voorlopig helemaal nergens van beschuldigd en is al zeker nog lang niet veroordeeld. Bij Jumbo kunnen ze enkel benadrukken dat de verdenkingen te maken hebben met de persoonlijke hobby’s van de racefanaat en niet met de supermarktketen. Toch weerklinkt hier en daar al de vraag of de topman eigenlijk wel kan aanblijven. Dit straalt immers bijzonder negatief af op het bedrijf. Probleempje: Frits is Jumbo… De vrolijke memes vol leedvermaak circuleren intussen volop, dat dan weer wel.
Malhaize
Ramptoeristen die spontane stakers in actie wilden zien, konden deze week in Brussel terecht, waar een tiental supermarkten van Delhaize de deuren gesloten hield, uit onvrede met de manke organisatie in de winkels en een schrijnend gebrek aan fijne collega’s op de werkvloer. “Uitgeperst als citroenen,” zuchten ze. Die malaise sleept al enkele jaren aan, tot nu toe zonder ál te grote schade, maar het geduld is blijkbaar helemaal op. En geen betere periode om met stakingen te dreigen dan het cruciale najaar, uiteraard.
Niet dat het bij de collega’s veel beter gaat: het aantal openstaande vacatures in de foodretail is gewoonweg niet bij te houden, de werkdruk is onhoudbaar. Ook bij biowebhop eFarmz zoeken ze trouwens nog enkele idealisten. Nederlandstaligen, meer bepaald. Want de onlineboerenmarkt bezorgt nu ook in Vlaanderen. De webshop lijkt op het eerste gezicht keurig vertaald, dat is al een goed begin. De frontale confrontatie met die Hollandse Nieuwe Crisp, actief in quasi hetzelfde marktsegment, wordt interessant.
Werkpuntje
Zelf wilden we deze week ook wel eens de ramptoerist uithangen, en dus gingen we gretig in op de uitnodiging van Carrefour om de jaarlijkse eindejaarsbeurs te bezoeken. Wat bleek? We waren te laat, toen we donderdag nochtans perfect op tijd voor de persbriefing opdaagden. Woensdag was er klaarblijkelijk een akkefietje geweest met misnoegde franchisenemers, maar een dag later was het stof al gaan liggen. Mooie opkomst, positieve sfeer, een goed gehumeurde CEO en een niet mis te verstane boodschap aan alle deelnemers: it’s the koopkracht, stupid! Uiteraard.
Alle aandacht ging dus naar de koopkrachtacties en de huismerken, met een sterrenrol voor discountmerk Simpl, geheel in de tijdsgeest. Weinig écht nieuws gezien evenwel, maar misschien was dát wel het belangrijkste nieuws van de dag: dat de retailer stilaan lijkt in te zien dat je maar beter drie dingen goed doet dan honderdenéén projectjes half. Een werkpuntje voor het komende natte weekend, neem ik me voor. Een goed boek, een glas wijn, een schaaltje olijven, meer moet dat niet zijn. Toch? Tot volgende week!
