Lullen aan de cafétoog is sinds woensdag weer officieel toegelaten en wat krijg je dan? Exact. Een tsunami aan meninkjes over de komende prijsstijgingen. Maar argumenten? Ho, maar. Filet Pur laat z’n licht schijnen op het inflatiespook. Iemand moet het doen.
Stratosferisch
Met dat terrasjesweer, het loslaten van de bijna laatste coronamaatregelen en die ettertjes van kinderen eindelijk weer waar ze thuishoren – namelijk op de schoolbanken in plaats van in het thuiskantoor – kan een mens moeilijk nog vrolijker gestemd raken. Dat houdt ook gevaren in: een goed humeur maakt je ontvankelijker voor onzin, las ik deze week in het FD. Wetenschap, blijkbaar. Toch maar opletten, want er is misschien grondstoffenschaarste, maar aan onzin geen gebrek.
Aan onheilsprofeten evenmin. Dat de inkoopprijzen voor landbouwproducten stratosferische hoogten gaan verkennen, roepen ze. Dat de foodretailers dus grotere prijsetiketten zullen moeten drukken om die gigantische bedragen erop te krijgen. Dat het leven kortom onbetaalbaar wordt voor de modale consument, straks.
Geen geld
Dat verdient een factcheck, toch? Want zeg nu zelf. Inflatie? Ongeziene prijsstijgingen? Terreuraanslagen op de koopkracht? Kom kom. Nog niks van gemerkt. Integendeel: de melk bijvoorbeeld was nooit eerder zo goedkoop als tegenwoordig. Goedkoper dan water, zelfs. En dan is het ook niet goed, natuurlijk: boeren boos op de supermarkten, supermarkten boos op elkaar, consumenten boos op Facebook maar toch snel naar de Aldi om een voorraadje in te slaan, u kent dat.
Daar konden ze dan meteen een spotgoedkope tros bananen scoren. 70 cent: geen geld. Kleintjes, dat wel. Wie verdient er iets aan? Och, de arbeiders op die plantages in Ecuador zijn toch allang gewend aan een sober leven met een kleine voetafdruk? En vasten is gezond, dus… niks gewetenswroeging. Voilà.
Hete herfst
Ja, wie hardnekkig A-merkproducten blijft kopen, die komt mogelijk bedrogen uit. Bij het publiceren van hun uitstekende kwartaalresultaten losten ze stuk voor stuk welgemikte schoten voor de boeg, de grote multinationals AB InBev, Nestlé, Unilever & co. Bezorgd om de stijgende grondstoffenprijzen, die ze “onvermijdelijk” zouden moeten doorrekenen naar de supermarkt, en dus naar de consument.
Een voorafname op de komende jaargesprekken uiteraard, maar verdient het geen betere uitleg? Uiteindelijk: wat boeren voor hun noeste arbeid krijgen, vertegenwoordigt amper enkele procenten van de consumentenprijs, en ook de vrachtwagenchauffeurs gaan niet bepaald met het grote geld lopen. Toch zijn de merkfabrikanten vastbesloten om de schier onhoudbare prijskloof met de huismerken nog wat groter te maken. Dat zouden ze liefst meteen al doen, maar de meeste inkopers houden het been nog stijf. Het is met de prijsperceptie van de Belgische supermarkten al ellendig genoeg gesteld zo. Maar dat het een hete herfst wordt, dat staat nu al vast.
Subtiel
En je ziet de retailers hun posities al innemen. Dat ballonnetje van Lidl bijvoorbeeld, was dat serieus bedoeld? Dat ze eens iets gingen proberen met regionale prijzen? Drie jaar geleden maakten ze zich nog vrolijk om de lokale prijsverschillen bij Colruyt, remember? Oké, alleen de dwazen veranderen nooit van gedacht, maar toch. Bovendien: als je je principes loslaat, dan doe je dat beter langzaam en héél stilletjes, zoals bij een scheet. Maar nee.
Vreemde timing vooral, aangezien de marktleider het concept local pricing alvast in Vlaanderen de facto begraven heeft, omdat uitdager Albert Heijn nu eenmaal werkelijk incontournable is geworden. Maar let op de zorgvuldige woordkeuze: ze gaan voor regionale prijzen, dat is niet hetzelfde als lokale prijzen. Subtiel! Zal ik even vertalen? Wat de voormalige harddiscounter dus eigenlijk bedoelt is dit: ze zullen voortaan wat duurder zijn in de Waalse regio, zolang Appie zich daar nog gedeisd houdt. Helder communiceren, het is een vak.
Lucratief
En op Europees niveau is het al helemaal van dattum. Is hoegenaamd niet van plan om met zich te laten sollen: de Duitse marktleider Edeka, die het kruim van de continentale foodretail rond zich verzamelt om in verenigde slagorde de top van de Europese merkfabrikanten de duimschroeven aan te draaien – euh, ik bedoel natuurlijk: constructieve win-win voorstellen te formuleren. Episch wordt het zeker.
Immers, wie neemt de leiding over die nieuwe organisatie? Inderdaad: niemand minder dan Gianluigi Ferrari, de voormalige baas van Agecore die ook al CEO is van Everest, het inkoopverbond tussen Edeka en Picnic. Hij is het, die dat lucratieve businessmodel, dat destijds werd ontwikkeld in Palermo, de voorbije jaren tot in de perfectie op punt stelde vanuit Genève. Komt helemaal goed.
Sociaal
Ook bij Intermarché en Casino zijn ze meer dan vastberaden: onder de naam Auxo – de projectleiders hebben Latijn-Griekse humaniora gedaan – gaan ze “samenwerken” met de grootste, dominante merkleveranciers teneinde de koopkracht van de shopper te vrijwaren in tijden van dreigende hyperinflatie. Een lovenswaardig initiatief waar weinig tegen in te brengen valt. Retailers nemen tenminste hun sociale verantwoordelijkheid op.
En ja hoor, tot overmaat van ramp deed de onvermijdelijke Michel-Edouard Leclerc van de gelijknamige retailgroep zijn flamboyante duit in het zakje: “De fabrikanten profiteren van de crisis”, stelt hij onomwonden. “Ze speculeren er op los. Prijsstijgingen van 23% voor pasta? Het zal geen waar zijn!” Kijk, dat noemen ze ‘parler-vrai’ in het Frans. Geen blad voor de mond, in het Nederlands. Kortom: de toon is gezet. Het wordt weer gewéldig qua sfeer en gezelligheid, dit najaar. We kijken er reikhalzend naar uit. U niet? Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
