Als het niet de schuld is van de regering, dan is het wel die van Colruyt: Filet Pur zet vanop veilige afstand de puntjes op de i van virus. En onthult ook wat supermarktketens gemeen hebben met frietzakken en lockdownfeestjes.
Dubbele bingo
Je kan geen krant meer openslaan, geen nieuwswebsite meer aanklikken, of analyses en interviews slaan je om de oren met de ultieme dooddoener ‘het nieuwe normaal’. Dankjewel, coronavirus. We moeten er maar aan wennen. Het nieuwe normaal, dat is bijvoorbeeld de contactloze bezorger, die vanop ruime afstand nog even naar je wuift wanneer je de deur opent om je bestelde pizza’s in ontvangst te nemen. Zorg dat je er niet op trapt.
Het nieuwe normaal, dat zijn ook die veel te hoge prijzen in de supermarkt. Bij Test-Aankoop hebben ze het even uitgerekend: ook de laagste prijzen liggen nog altijd meer dan 5% hoger dan voor die ellendige lockdown. Mooie marges: dat scheelt een flinke slok op de borrel voor de marktleider. En die beurskoers blijft intussen ook maar stijgen. Dubbele bingo! Dat coronavirus maakt de rijken rijker, en dus ook de familie Colruyt, schrijven kranten. Die regel geldt evenwel niet voor aandeelhouders van AB InBev, zolang we geen pinten mogen gaan pakken. Tja, hadden ze maar in bonen moeten beleggen: Douwe Egberts rijft miljarden binnen met wat nu al dé beursgang van het jaar wordt genoemd. Op straffe koffie heeft dat virus geen vat.
Abnormaal hoog
Maar we hadden het over dat abnormaal hoge kasticket dus. Volgens sommige politici ligt het aan een gebrek aan concurrentie op de Belgische markt. Dat er mensen zijn die zoiets met een uitgestreken gezicht durven beweren: je houdt het niet voor mogelijk. Tja, laten we toch maar de puntjes op de i zetten: er zijn twéé oorzaken voor de hoge supermarktprijzen in België. De eerste is de buitensporige cost of doing business in ons prachtige landje aan de Noordzee: belastingdruk, loonkost, administratieve rompslomp, noem maar op. Dat zijn factoren die de regering volledig in handen heeft. Waar wachten ze op?
En de tweede oorzaak heet inderdaad Colruyt, Jef Colruyt. Dat monopolie op de laagste prijs ontneemt de concurrenten elke zin om de directe confrontatie aan te gaan. Iets waar Jef niks aan kan doen, voor alle duidelijkheid: die mens doet gewoon zijn job en hij doet dat goed – misschien wel té goed. Wat van onze politici dan weer niet gezegd kan worden. Misschien moeten ze eens een delegatie richting Halle sturen? Altijd leerrijk. En dan heb ik het niet over een workshop mondmaskers naaien bij de Colruyt Group Academy.
Five down, three to go
Gelukkig zijn er daadkrachtige ondernemingen die de melkkoe meteen bij de horens vatten: Albert Heijn gaat het concurrentieprobleem oplossen. Iemand moet het doen. Dus wringen ze zich in Antwerpen tussen een Delhaize Fresh Atelier, een Carrefour Market en een CRU. En in Gent zoeken ze het aangename gezelschap op van Proxy Delhaize en datzelfde CRU. De luxe versmarkt ziet niet het minste probleem: “we zijn complementair”. Tuurlijk. En Delhaize? Uiteraard is dat allemaal vooraf doorgepraat: het leidende merk in België neemt immers het voortouw in de expansiepolitiek van de groep? Dat was zo afgesproken. Toch?
Best wel grappig, overigens, om te zien hoe Appie werk maakt van het heroveren van de marktgebieden die ze moesten verlaten om te mogen fuseren met Delhaize: met Antwerpen Groenplaats, Lokeren, Turnhout, Oudenaarde en Leuven hebben ze nu al vijf van de acht verloren locaties opnieuw in handen. Nog drie te gaan, jongens! Lang zal het wellicht niet duren.
De vetste frieten
En als het blauwe fabriekje amok maakt, dan kan het Gele Gevaar niet achterblijven: de dikke portefeuille van Frits van Eerd ging afgelopen week open voor de acquisitie van twee florissante Alvo-supermarkten, in Deurne en Ranst. Van harte gefeliciteerd met uw aankoop, meneer van Eerd. Goeie keuze. Nu ja, hij hééft eigenlijk geen keuze: de vele bouwplannen lopen vertraging op wegens dat vervelende virus. Jumbo geeft het nu zelf toe: meer dan tien zullen ze er dit jaar wellicht niet openen. En dat is dus inclusief overnames.
Maar om die overnames te kunnen betalen, moeten er wel jobs sneuvelen op het hoofdkantoor, zo blijkt. De organisatie werd te vet, volgens financieel directeur Ton van Veen. Wel een treffende woordkeuze: bij Jumbo vergelijken ze hun bedrijf namelijk met een frietzak. En dat verzinnen we dus niet: bovenaan zitten de winkels, onderaan het hoofdkantoor. En onderaan de frietzak, daar liggen de vetste frieten, dat weet iedereen. Toch?
Eerst de kassa, dan de moraal
Kan je het de familie Francken kwalijk nemen dat ze uitverkoop houden? Ze vinden dat ze hard genoeg gewerkt hebben en er staan geen opvolgers klaar. In Nederland zou het echter geen waar zijn: daar bestaat onder familiale supermarktketens al langer de ongeschreven afspraak dat winkels netjes binnen de club blijven. Verkopen aan buitenlanders: dat doe je niet (en al zeker niet aan Colruyt: zo werd de discounter vakkundig afgeblokt, toen die een kleine vijftien jaar geleden naar het noorden lonkte).
Maar Belgen zijn pragmatische individualisten. Eerst de kassa, dan de moraal. En datzelfde Colruyt had er blijkbaar geen (of niet genoeg) geld voor over om de winkels in eigen rangen te houden. Jammer voor Alvo, al haalde de groepering van de laatste échte zelfstandigen afgelopen voorjaar wél een vette vis binnen: supermarkt Magda in Malderen, toch een monument van eigenzinnig lokaal ondernemerschap. You lose some, you win some.
Voor al uw lockdownfeestjes
Doet in nochtans moeilijke omstandigheden z’n best om ons aller koopkracht toch een béétje te beschermen: Carrefour. Voor de tweede keer in minder dan een half jaar verlaagt de keten duizend prijzen. Duizend: dat klinkt indrukwekkend, maar een flinke supermarkt heeft wel 20.000 referenties in de rekken, en een hypermarkt het dubbele. Het zijn er trouwens niet helemáál duizend, zo hebben onze vrienden van Daltix nageteld. Juist is juist. De prijsdalingen zijn op het eerste gezicht van het eerder bescheiden type. En goed gekozen bovendien, om niet in frontale aanvaring te komen met de échte laagste prijzen. Wat dat betreft lijkt het nieuwe normaal verdacht veel op het oude normaal. Hoe zou je zelf zijn?
Enfin, in elk geval is het een opluchting om te zien dat er toch één concurrent is die de handschoen wél opneemt. Enkele weken geleden waren we – mét een mondkapje op – ooggetuige van de opnames van een nieuwe televisiespot, die intussen al on air is. Van wendbaarheid gesproken. En Aldi speelt het leep. Claimen ze de laagste prijs? Nee, maar wel de goedkoopste winkelkar. Als je bij de harddiscounter buitenkomt met je kleine karretje, heb je door de band genomen een pak minder uitgegeven dan bij Colruyt, waar ze je immers nudgen richting familieverpakkingen van grootindustriële allure, en ook wel richting dure merkfabrikanten.
En nog zo’n slimme zet: vanaf komende dinsdag kan je bij Aldi terecht voor brochetten, ribbetjes en filet pur, kwestie van de kosten voor dat illegale barbecuefeestje niet uit de hand te doen lopen. Zo’n boete is al duur genoeg. Jaja, ze zijn daar helemaal mee met het leven. Steeds verrassend, altijd voordelig, ook. Enfin, u begrijpt wat ik bedoel. Hou het veilig en tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
