Niet om het een of ander, maarreuh, die ruzie om een pot choco, zou die niet bedoeld kunnen zijn om de aandacht af te leiden van andere problemen? Het is slechts een suggestie hoor, maar toch. Als Filet Pur kan stoken, dan stookt Filet Pur, nietwaar?
Meewarige glimlach
Het wordt traditie: wanneer bij de aanvang van de eindejaarsvijandelijkheden de eerste kraters in de winkelrekken zichtbaar worden, belt de redactie van VTM Nieuws naar RetailDetail voor enige duiding bij de oorlogsverslaggeving. Een choco-oorlog, dat hadden ze nog niet gehad, immers. Oké, doen we met plezier, goed articulerend en in eenvoudige bewoordingen, zodat ook de mensen op de achterste rij het kunnen begrijpen als ze dat zouden willen.
Maar wat konden we dan precies vertellen, als de betrokkenen de lippen op elkaar houden? Tja, niet veel meer dan dat de gesprekken “blijkbaar niet naar wens verlopen”, al zullen oplettende kijkers hebben opgemerkt dat ik een licht meewarige glimlach daarbij toch niet kon onderdrukken. Het was sterker dan mezelf, excuus. Het is dan ook niet bepaald de eerste keer dat Colruyt de beproefde onderhandelingstechniek van de delisting in de praktijk brengt.
Lang weekend
“En wie wint er dan?” willen de publieksmedia dan steevast weten. Kijk, Einstein definieerde waanzin naar verluidt als “steeds opnieuw hetzelfde doen, en dan verschillende uitkomsten verwachten”. We mogen ervan uitgaan dat de mensen in de directiekamer op de site Wilgenveld verre van waanzinnig zijn. Als ze dus steeds opnieuw hetzelfde doen, dan moet dat toch op de één of andere manier iets opbrengen, denk je dan.
Maar de suggestie van die reporter van De Tijd, dat ook een handvol andere multinationals door de marktleider uit de rekken is gekeild, mogen we daar toch enkele bedenkingen bij formuleren? Ja, er waren flink wat gaten in de schappen, maar het was dan ook een lang weekend, en dan is het alle zeilen bijzetten voor de medewerkers op de winkelvloer. Want zeg nu zelf: ze gaan daar in Halle toch écht niet zo gek zijn om naast Ferrero tegelijk ook in de clinch te gaan met Unilever, Colgate-Palmolive én Mondelez hé? Toch? Of wel? Hmmmm…
Keiharde logica
Pas op, slag om de arm: het is niet 100 procent zeker dat Colruyt de boosdoener is die de Nutella bij het huisvuil zet. Het omgekeerde komt namelijk ook voor. In naar schatting 0,1 procent van de gevallen, dus we mogen het niet uitsluiten. Juist is juist.
Maar wat ook juist is: dat ze niet uit de problemen zijn met wat spierballengerol en het schrappen van die 400 grams pot. Even gecheckt: zo’n grote pot van 900 gram kost zowat overal 4,69 euro. Behalve bij Aldi: daar is hij in promo momenteel 20 cent goedkoper – goeie timing wel, alsof een mol hen vooraf had ingelicht. Stel je voor.
Maar goed, noem mij één Colruytwinkel die géén van de 440 Aldi-filialen in z’n marktgebied heeft? Exact. Dus: de marktleider moet reageren. Doen ze ook, in de winkels. Maar wat kost die pot voor de trouwe klant van Collect&Go? 4,69 euro uiteraard. Want: Aldi heeft geen webshop. Ziedaar de keiharde laagsteprijslogica van de mensen in Halle. Houdbaarheidsdatum: onbekend. Maar intussen profileren ze zich toch maar weer mooi als de verdedigers van uw en mijn koopkracht. Niet?
Masochisten
Dan hadden ze nog het geluk dat minstens een deel van de Aldi-winkels al twee dagen gesloten bleven wegens stakingsacties. De vakbonden lieten aan duidelijkheid niets te wensen over: de werkdruk is onhoudbaar, de mensen zitten op hun tandvlees. Het leek de zorg wel. We zouden daarbij cynisch kunnen opwerpen dat het toch wel vreemd is dat de werkdruk in de Waalse winkels een pak hoger lijkt te liggen dan in de Vlaamse, maar dat gaan we uiteraard niet doen. U kent ons.
Wie wel eens bij de harddiscounter gaat winkelen, weet immers dat de werkdruk er minstens deels in de nek van de shopper wordt geschoven. Aan de kassa, meer bepaald, waar de medewerkers erop getraind zijn om de gescande waar met een rotvaart op de veel te korte band te schuiven en dan met een verveelde blik zitten wachten tot die klant ein-de-lijk de tas heeft gevuld en de betaalkaart bovenhaalt. Elke keer kom je daar buiten met het idee van “wat ben ik toch een trage, onhandige kluns”. En toch keren de klanten terug. Het moet zijn dat het percentage masochisten in de bevolking een pak hoger ligt dan doorgaans wordt ingeschat.
Vrijblijvende tip
Dat de jaargesprekken dit jaar nog nét iets moeilijker zouden verlopen dan de voorbije jaren, was trouwens allang voorspeld. Beterschap zit er niet in. De wereldvoedselprijzen hebben vorige maand opnieuw recordhoogtes bereikt: de hoogste piek in tien jaar, alweer. In september deden ze dat ook al, en deze maand zal het niet anders zijn. Met name de suikerprijzen gaan door het dak, als gevolg van mislukte oogsten en capaciteitsproblemen in het transport. Voor de algemene volksgezondheid is dat een goede zaak, zou je denken. Geen choco, geen marsepein, geen speculazen sinten: geen probleem, toch? Eet gewoon wat meer mandarijntjes.
Maar toch nog even terug naar Halle. Ja, ik zit vaak op de kap van Colruyt, omdat hoge bomen nu eenmaal veel wind vangen. Daarom nog een vrijblijvende tip voor de prijsvolger: als eminente collega’s als Tesco en Casino onder het motto ‘if you can’t beat them, join them’ heil zien in structurele én financiële samenwerking met die flitsbezorgkoeriers van Gorillas, die zich in België nota bene bevoorraden bij de dichtstbijzijnde Colruytwinkel, dan kan het misschien een ideetje zijn om nader kennis te maken? Een unieke kans dient zich aan op de RetailDetail Night op 25 november, waar immers Benelux-oppergorilla Sadik Cevik het woord zal nemen. Uw ticket moest al besteld zijn!
En dan nog een dienstmededeling: volgende week maakt uw dienaar de brug in een land dat op de coronakaart slechts een tintje lichter kleurt dan het onze, maar toch. Geen Filet Pur, dus. Tot over twee weken!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
