Onderscheidend assortiment, onweerstaanbare merchandising, onklopbare prijzen: Russen komen ons een lesje foodretail demonstreren. Terug naar de essentie, ons voorbereidend op een oorlogseconomie. Daar gaat Filet Pur toch niet mee lachen, zeker?
Van moetens
Slaan en zalven tegelijk: niet alleen uw favoriete column kent er wat van, ook Carrefour-baas Geoffroy Gersdorff draait er z’n hand niet voor om. Die zet meer dan ooit in op huismerken en keilt zonder pardon grote A-merken uit de rekken omdat ze niet meewillen met de koopkrachtacties. Maar hij lanceert tegelijkertijd wél een warme oproep naar z’n leveranciers om constructief samen te werken. U kent het verhaal: een retailer die het over win-win heeft, wil gewoon twéé keer winnen.
Terwijl u dit leest, luisteren zowat 400 fabrikanten geveinsd geboeid naar zijn speech over partnerschap, opportuniteiten en duurzame groei. Tja, de retailer heeft hun medewerking nodig, om dit jaar uit de rode cijfers te geraken. Het is van moetens. Hij hoort het ons niet graag zeggen, maar dat 2023 een grand cru werd voor Carrefour België, was immers mede te danken aan die woelige periode bij de leeuwen. En zo’n cadeau gaan ze in Zaventem dit jaar niet meer krijgen, dat beseffen ze zelf ook wel. Komt het goed? Dat zal niet alleen van die leveranciers afhangen, maar ook en vooral van de vakbonden, uiteraard. Waarmee de topman al minstens éven constructieve gesprekken voert. Benieuwd.
In de voet geschoten
Er zijn fabrikanten die niet wachten op een boycot om zichzelf domweg in de voet te schieten. Kijk naar Nestlé bijvoorbeeld, dat z’n consumenten richting huismerken jaagt door de prijzen naar duizelingwekkende hoogten te stuwen. Vooral in Europa staan de volumes flink onder druk. Of kijk naar Mondelez, dat in de verste verte niet van plan is om Rusland te verlaten, en zich van z’n kleinste kant laat zien door Tony’s Chocolonely voor de rechter te dagen wegens een provocerend grapje. Een betere wereld is aan topman Dirk Van de Put schijnbaar niet besteed: “Och, onze beleggers liggen daar niet wakker van”, verklaarde hij aan de Financial Times. It’s all ‘bout the dum dum didudumdum.
Schrik van Poetin, dat speelt ook mee, en kan je hem dat kwalijk nemen? Want ja, wél uit Rusland vertrekken – ook al is het maar gedeeltelijk – kost een aardige duit, zoals koffieproducent JDE Peet’s ondervond: ook het moederbedrijf van Douwe Egberts ziet de de volumes dalen als gevolg van excessieve prijzen. Miserie troef evenzeer bij FrieslandCampina: als mensen minder koffie drinken, dan ook minder melk. Dat kost een pak jobs. Alleen Greenyard komt goed weg met “noodzakelijke en succesvolle” prijsverhogingen. Maar ja, die bevoorraadt zowat het hele groenten- en fruitrayon. Er is gewoon geen alternatief.
Alles moest weg
De start van het wijnfestival kon qua timing amper beter voor Delhaize. Dat die verduivelde Tournée Minérale nog bezig is, zal ze er in Kobbegem niet van weerhouden om enige flessen te ontkurken, nu alle 128 filialen minder dan een jaar na de aftrap van dat fameuze toekomstplan een bereidwillige koper hebben gevonden. Santé! Alles moest weg: er liep ook hier een 2+1 of zelfs 1+1 gratis actie blijkbaar, afgaande op het aantal ondernemers dat de hand wist te leggen op een tweede of derde winkel. Maar goed, nu kan het échte werk beginnen. Frans Muller wacht ongeduldig op de eerste cijfers, rekenmachine in de hand.
Over rekenen gesproken: laagste prijzen of niet, Colruyt gaat de arme rundveehouders een centje extra betalen. 30 cent per kilo om precies te zijn. Onder zachte dwang weliswaar, en ervan uitgaande dat de concurrentie wel zal volgen, maar toch. De retailer haalt daarvoor het geld waar het zit: niet bij de banken en de holdings, wel in Luxemburg. Daar opende namelijk de eerste Bio-Planet, meteen de grootste biowinkel van het hele Groothertogdom. Het zal niet de laatste zijn, belooft Halle. De meeste Luxemburgers zitten er warmpjes bij en kunnen die dure bioproducten dus makkelijk betalen.
Imagoverlagende agressor
En dan nog dit. Ondergetekende is een zelfverklaarde foodie, die geen nee zegt tegen een exclusieve delicatesse meer of minder. En zeg nu zelf: gerookte varkensoren, waar vind je dat nog? Niet bij de Keurslager, evenmin bij Cru, laat staan bij Delhaize. Een kleine omweg langs Opwijk of Boussu – en sinds gisteren ook Boom – volstaat echter om deze bijzondere lekkernij te bemachtigen, en dan nog voor geen geld ook. Met dank aan MyPrice, dat deze week geheel ten onrechte in de media werd afgeschilderd als een imagoverlagende en marktverstorende indringer. Ook door uw dienaar, trouwens.
Laten we wel wezen: we moeten blij zijn met die nieuwkomer, toch? Een ware verrijking voor het foodretaillandschap is dit immers: één van de weinige supermarkten met een écht onderscheidend assortiment. Dat een doorsnee Colruyt Laagste Prijzen als een luxueus paleis van warme gezelligheid oogt in vergelijking met de kille verkoophal van de Siberische agressor, is slechts een detail: het product is hier de oorlogsheld. “Pile it high and sell it low”: retailgoeroe Bernardo Trujillo zou trots op je zijn, Dmitri!
Licht op rood
Retail zoals retail bedoeld is, terug naar de naakte essentie in tijden van toenemende schaarste: dat is er boenk oep, zoals wij in Antwerpen zeggen. Petje af, hoor. Eén klein probleempje slechts: er ligt Litouwse lulkoek in de rekken. Het is ondanks de misleidende naam wel degelijk een nieuwe invalspoging van dat Russische Mere. En met Russen doen we in deze oorlogstijden geen zaken, punt. Ze spelen dan wel verstoppertje, maar hun amateurisme kunnen ze niet verbergen.
Voorspellen is moeilijk, vooral als het om de toekomst gaat, zei de Deense Nobelprijswinnaar Niels Bohr ooit. Maar in dit geval wil ik wel een pronostiekje wagen: ook deze keer zal het wellicht niet lang duren. Svetofor – want zo heet het Krasnojarskische moederbedrijf van Mere en MyPrice – betekent “verkeerslicht”. Stoplicht is misschien een betere vertaling. Het staat op rood, zoals hun logo. Tot volgende week!
