Prijsverhogingen, stakingen, tegenvallende cijfers en tendentieuze berichtgeving: het was geen vrolijke foodweek, maar gelukkig kan Filet Pur uitpakken met een exclusief getuigenverslag van het verjaardagsfeestje van Jef!
Topfeestje
De teleurstelling was naar verluidt groot, die maandagochtend op de site Wilgenveld te Halle. De nijvere medewerkers, die wel twee uur vroeger waren opgestaan om hun geliefde leider te verrassen, hadden nochtans op geen inspanning meer of minder gekeken.
Het directiekantoor was tijdens het weekend grondig energetisch gereinigd met smeulende witte salie en vervolgens opgevrolijkt met kleurrijke slingers uit biokatoen. Ze hadden zakjes biologisch afbreekbare confetti in de aanslag – duurzame toebehoren die ze jammer genoeg niet bij Dreamland hadden kunnen vinden, maar soit. Een pot dampende kruidenthee stond klaar. Ze hadden zelfs een liedje ingeoefend waarin ze ‘bevestig’ lieten rijmen op ‘drieënzestig’, mét een dansje erbij. Het beloofde, kortom, een topfeestje te worden.
Blik op onweer
Maar toen om tweeënhalve minuut over negen het feestvarken met gehaaste tred de ruimte betrad, was meteen duidelijk geworden dat de man geen al te best weekend achter de rug had en al zeker geen zin had in verjaardagstaart. Z’n blik stond op onweer, en met één niets aan duidelijkheid te wensen overlatend handgebaar wuifde hij de toegestroomde collega’s de deur uit. Allemaal, op één man na. Een eerder opvallende figuur, aangezien hij als enige een maatpak droeg in plaats van een ruitjeshemd en een ribfluwelen broek, zoals de gewoonte is in het bedrijf.
“Toch gefeliciteerd hé chef”, bracht hij voorzichtig uit. Maar de jarige topman negeerde die nochtans welgemeende gelukwensen. “De weekendkrant gelezen, Marc? Is dat het niveau van onze financiële pers, tegenwoordig? Beetje roddelen en speculeren? Ik dacht dat ik per ongeluk Het Laatste Nieuws vasthad. Komaan, ik ben toch de trainer van de Rode Duivels niet? Met mijn opvolging heeft niemand zich te moeien. En daarmee basta!”
Pipo’s
“Heu, misschien is het toch wel tijd om…” Maar de trouwe luitenant kreeg niet eens de kans om zijn zin af te maken, zo goed was zijn baas op dreef. “Moest het nu alleen nog in De Tijd staan, tot daaraan toe, dat leest toch bijna niemand. Maar natuurlijk begint iedereen het over te schrijven. Die pipo’s van RetailDetail als eersten, dat was te denken. ‘Jef moet duidelijkheid scheppen’. Blablabla. Weet ge wat? Jef moet just niks!”
Het fulmineren ging nog even door. “Het is toch niet dat de zaken hier zo slecht gaan? Bij Lidl zijn de winkels vaker dicht dan open, maar is er ook maar iemand die de CEO in vraag stelt? En zijt ge recent nog eens een Carrefour binnengestapt? Niet dat ik daar ooit een euro zou besteden, maar zelfs áls ik dat zou willen, zou ik het niet kunnen: er was niks! Geen wonder dat die kwartaalresultaten wat tegenvielen. Maar over dienen Alexandre leest ge nooit een kwaad woord.”
Altijd prijs
“Wind u maar niet op, chef, ’t is al goed. Eigenlijk wou ik het met u over iets anders hebben. Iets belangrijkers ook: onze prijzen.” De topman keek verrast op. “Wat is daarmee aan de hand dan? Altijd prijs. De laagste. Zo moeilijk is dat toch niet?”
“Het probleem is dat al onze leveranciers hun prijzen willen verhogen. Unilever, Kraft Heinz, PepsiCo, Procter & Gamble, Danone, AB InBev… En geen klein beetje ook. Het zijn moeilijke gesprekken. Want we kunnen ze natuurlijk niet helemáál ongelijk geven, wat die stijgende kosten betreft. Maar ik vrees dat ze van de gelegenheid profiteren. En hebt gij ze al ooit de prijzen weten verlagen als de grondstoffen daalden? Nee, hé?”
Goed volk
“Hm. Hadden wij daar pakweg twee, drie jaar geleden niks op gevonden? Efkes de bestellingen stoppen? Dat heeft toen toch goed gewerkt?”
“Ja, toen wel. Maar zonder de steun van Edeka en Intermarché maken we toch wat minder indruk, vrees ik. En we kunnen ze moeilijk allemaal tegelijk buiten sjotten. Misschien moeten we toch met Epic Partners gaan praten? Die zijn precies wel goed bezig. En anders moeten we nog eens naar de kostenzijde kijken. Bij Tesco hebben ze de kassa’s afgeschaft en bij Intermarché zijn ze hetzelfde van plan. Dat scheelt ‘m toch een pak in de loonkosten. En we vinden al zo moeilijk goed volk.”
“Ik weet het niet, Marc. Al dat modern gedoe, dat is toch niks voor ons? Weet ge wat ik soms denk? Dat we die goeie ouwe ponskaarten nooit hadden moeten afschaffen. Dat was een gewéldig systeem, echt waar. Uniek. En de zaken gingen goed, toen. Het geld kwam vanzelf binnen.”
Vergaderingske
De topman keek dromerig voor zich uit, terwijl zijn operationele rechterhand een diepe zucht slaakte. “Kunnen we toch eens niet een vergaderingske beleggen over die opvolgingskwestie, baas? Per slot van rekening zijn we nog altijd beursgenoteerd en het is nu niet dat die koers de goeie richting uitgaat”, wierp de man in maatpak op, maar veel indruk maakte zijn opmerking op het eerste gezicht niet.
“Weet ge wat ge doet, Marc? Koopt nog wat aandelen in, als ze dan toch in promotie staan. En wat die opvolging betreft: gij wordt het zeker niet. Nu goed?”
Bon, dat was tenminste duidelijk. Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
