De kassa zal gezellig zijn of niet zijn, leerden we deze week. En rekken vullen is een vak apart dat lang niet iedereen tot in de finesses beheerst. Maar vooral: in Halle gaan de stoelen aan het dansen. Let maar op: Filet Pur onthult!
Kassa kassa
Er zijn twee soorten foodretailers: zij die de kassa willen afschaffen, en zij die de kassa gezelliger willen maken. Tot de eerste soort behoort nu ook Aldi Nord: ze nemen er liever het zekere voor het onzekere en testen daarom voor het eerst een kassaloze winkel. In Utrecht, meer bepaald. En nee, die komt alvast het eerstkomende anderhalf jaar écht niet naar België, hoor. Het liedje is bekend: inchecken met een app, sensoren detecteren de bewegingen van de klant, afrekenen gebeurt automatisch. Alles om de boodschappen zo makkelijk mogelijk te maken, is de officiële uitleg.
Ze konden immers niet achterblijven op de concullega’s van Aldi Süd, die net hetzelfde doen in het Verenigd Koninkrijk. Net als onder andere Rewe, Tesco, Carrefour, Albert Heijn en wie nog allemaal. Welja, alle retailers lopen als lemmingen Amazon achterna. Een trend die gedreven wordt door hoge consumentenverwachtingen enerzijds en door kosten- en personeelsfactoren anderzijds, schreven we eerder al.
Koninklijke babbel
Tot de tweede soort behoren Carrefour en Jumbo. Eerstgenoemde toont zich van z’n meest kindvriendelijke kant in Frankrijk, waar de hypermarkten elke woensdagmiddag een kassa reserveren voor kinderen die dan zelf naar hartenlust aan het scannen mogen gaan. Een mooie oplossing voor het nijpend tekort aan arbeidsplaatsen en een slimme zet qua employer branding, aangezien die kleintjes er vanaf nu van dromen om kassamedewerker te worden, later, als ze groot zijn.
Als de kassa dan nog bestaat, tenminste. Bij Jumbo twijfelen ze er geen seconde aan: winkels zijn ontmoetingsplekken. De retailer neemt het voortouw in de strijd tegen de eenzaamheid, een slepende ziekte in digitale tijden. En dus krijgt elke winkel z’n ‘kletskassa’, waar de tijd blijft stilstaan en een babbel in de prijs begrepen is. Het was lang geleden dat het Gele Gevaar nog zo’n goeie pers had gekregen: de lovende woorden waren gewoon niet aan te slepen. Het werd bijna gênant. En tot overmaat van ramp mogen ze voortaan het predicaat ‘Koninklijk’ dragen ook, daar in Veghel. Een cadeautje van de Nederlandse vorst voor die honderdste verjaardag. Proficiat, familie van Eerd!
Lege rekken
Er zijn twee soorten foodretailers: diegenen waar de rekken dagelijks mooi worden aangevuld en gespiegeld, en diegenen waar de rekken vaker leeg zijn dan vol. Tot de tweede soort behoren Delhaize en Carrefour. Bij eerstgenoemde wil het maar niet lukken om de winkels te bevoorraden zoals het hoort, vanuit dat zogenaamde hightech distributiecentrum in Ninove dat in werkelijkheid met spuug en paktouw aan elkaar blijkt te hangen omdat het allemaal niet teveel mocht kosten. Of hoe besparingen de oorzaak zijn van uit de hand lopende uitgaven.
En bij Carrefour ondervinden ze dat het outsourcen van vitale bedrijfsonderdelen risico’s met zich meebrengt. Een onderaannemer die de boel kapot saneert, een gespannen sociaal klimaat en een politicus die een communautaire doelkans ruikt: meer ingrediënten heb je niet nodig voor een explosieve en ondrinkbare cocktail. Lege winkelrekken: de franchisenemers waren er niet van gediend, maar wie wel? De staking is voorbij, maar het probleem is daarmee nog lang niet opgelost.
Problematisch huwelijk
Al evenmin zullen de problemen van Carrefour worden opgelost door een huwelijk met concurrent Auchan om definitief de Franse nummer één te worden. De geruchtenmolen draait volop, maar de consensus onder analisten en experten lijkt toch te zijn dat het allesbehalve een goed idee is.
Auchan is namelijk een loser. We hoeven daarover niet rond de pot te draaien. Een retailgroep die het voornamelijk van verouderde hypermarkten moet hebben en die er maar niet in slaagt om zichzelf heruit te vinden. Met achter de schermen een negentigjarige die de touwtjes nog stevig in handen houdt ook. Eerbied voor grijze haren, allemaal goed en wel, maar ergens houdt het op. De kans op een ‘allez-y’ vanwege de concurrentiewaakhond lijkt bovendien nihil. Une fausse bonne idée, dus.
Bloedrode prijzen
Over losers gesproken: de sfeer zakte diep onder het nulpunt, die woensdagavond in Halle, na het traditionele woordje van de voorzitter. “Het wordt geen vetpot dit jaar, beste aandeelhouders. De prijzen stijgen als Space X-raketten richting stratosfeer, de concurrentie smijt met promoties dat het een aard heeft en onze winst duikt de Marianentrog in”, zo ongeveer klaagde Jef met een doodgraversstem. De volgende ochtend bleek het aandeel in promotie te staan – bloedrode prijzen! – en stonden de financiële rubrieken vol vernietigende analyses.
Zo gaat dat nu eenmaal: als je wint, heb je vrienden, maar als je verliest, zien ze je niet meer staan. Plots is iedereen retail-betweter en blijkt dat ze het allang hadden zien aankomen. Dat Colruyt te weinig wendbaar is. Dat ze de stedelingen en de jongere generaties uit het oog zijn verloren. Dat ze zich met hun domme laagsteprijsgarantie in nesten hebben gewerkt. Dat ze zich laten ringeloren door de slimme promoties van de Hollandse concurrenten. Dat ze allang met thuisbezorgen hadden moeten beginnen. Enzovoort, enzovoort.
Stoelendans in Halle
Allemaal waar natuurlijk, eerlijk is eerlijk. Maar geen nood: redding is op komst. Want Jef kon woensdag ook een toptransfer aankondigen. Ja, daar was blijkbaar nog wél budget voor. Niemand minder dan Dirk Van den Berghe, de Lionel Messi van de Belgische retailwereld, komt de raad van bestuur versterken. Gepokt en gemazeld bij Delhaize en Walmart, tonnen internationale ervaring, vista op overschot: deze spelverdeler zal Colruyt Group eindelijk de eenentwintigste eeuw in schieten, noteer dat maar.
En niet vanop de bank, voor alle duidelijkheid. Dat zitje in de bestuursraad is tijdelijk. Een opwarmertje. Voorspellen is moeilijk, vooral als het om de toekomst gaat, wist Niels Bohr al, en dat was nota bene de grondlegger van de kwantummechanica. Maar wij doen het lekker toch: geef het nog een jaar of twee, en de CEO kan met een gerust hart op pensioen. Dirk wordt de nieuwe Jef. Voilà. Oh, en nog iets: er staat een stoelendans op til, daar in Halle. Wordt leuk. Sommigen voelen de bui nu al hangen. Zeg dat RetailDetail het gezegd heeft. Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
