De alternatieve foodfeiten van de week, exclusief in Filet Pur: van een impasse in Kobbegem is geen sprake, shoppers hebben last van hittedementie, en huismerken worden bijna gratis bij onze marktleider. En dat op de laatste werkdag van Jef!
Niks impasse
Vertrouw nooit een zalmroze zakenkrant. Ook de financieel-economische pers is immers niet vies van clickbaitjournalistiek, bleek deze week. Dat Delhaize van plan zou zijn om in amper zestien weken tijd alle 128 filialen in handen van zelfstandige uitbuiters te geven, blijkt een kwakkel, gebaseerd op vage anonieme bronnen. Maar ja, het stond toch in L’Echo, waar ze nochtans geen rubriek Faudt Nieuws hebben. Wél gaat de keten dit najaar de eerste winkels daadwerkelijk verkopen. Hoeveel, en wanneer, dat mogen we nog niet weten – omdat ze dat zelf ook nog niet 100% zeker weten. Maar dát het gebeurt: niet aan twijfelen.
Laat de publiekspers maar misbaar maken over een “totale impasse” bij de leeuwen. Impasse? Welke impasse dan? De vakbonden slagen er tot nu toe relatief succesvol in de bevolking te doen geloven dat er niet alleen overleg maar zelfs een akkoord nodig is met Delhaize, aangaande dat fameuze Toekomstplan. Quod non. Kort door de bocht: Delhaize kan z’n zin doordrijven, eigenlijk. Ze hebben de zegen van de bonden niet nodig om winkels te verkopen aan zelfstandige uitbaters. Het enige wat de délégués-die-binnenkort-geen-délégués-meer-zullen-zijn nog kunnen doen, is die 400 kandidaat-overnemers bang maken. Toegegeven: ze doen hun best.
Geen oprotpremie
Intussen schijnen steeds meer trouwe Delhaiziens hun conclusies te trekken en dan maar zelf hun ontslag in te dienen. Tja, als het bedrijf dan toch geen oprotpremie wil betalen… De arbeidsmarkt zit mee: de jobs liggen voor het rapen. De meesten lopen niet naar de concurrentie, lezen we, wegens geen zin meer in zaterdagwerk. Of die ‘great resignation’ nu goed nieuws is voor de toekomstige franchisés (minder dure lastposten in het team) of problematisch (wegens tekort aan ervaren krachten), dat zal nog moeten blijken.
En over Delhaize gesproken: ik kwam ‘m wel eens tegen op zaterdagochtenden in het filiaal van Boechout, maar de laatste jaren niet meer: de man zat in het buitenland en had het druk-druk-druk. Daar komt verandering in: na 24 jaar verlaat ‘one company man’ Wim Destoop zijn geliefde werkgever PepsiCo. Voor ingewijden niet écht een verrassing, maar u weet hoe dat gaat: daarover wordt niet gecommuniceerd. “Zin in iets anders”, zei hij aan de telefoon. In een lange vakantie, om te beginnen, en daarna in “iets kleinschaligers”. Iets nog groters dan PepsiCo, dat zou nogal een vreemde move zijn.
Frans water
Frankrijk is niet alleen een populair vakantieland, maar ook een aantrekkelijke winkelbestemming, zo blijkt uit cijfers van GfK die gretig gedeeld worden door retailfederatie Comeos. We kennen ze al even, de beelden van Belgen die bij de Auchan in Roncq hun winkelkar volladen met Cristaline, het goedkoopste water op de markt als je geen kraantjeswater wil drinken. Maar nu de regering Macron met zowel retailers als fabrikanten onderhandse prijsafspraken heeft gemaakt, loopt het helemaal de spuigaten uit.
Dat onze regering aan de ene kant zoals gewoonlijk helemaal niks doet, en aan de andere kant overweegt om de btw op de meeste voedingsproducten nog te verhogen, gaat er bij Dominique Michel niet in. Bij wie wel? Die fors lagere prijzen net over de grens zijn een reëel probleem, maar laten we wel wezen: die stijging van het grenswinkelen is wellicht ook deels te wijten aan het feit dat die vermaledijde omikronvariant van het coronavirus – we waren ‘m bijna vergeten! – nog welig tierde begin 2022.
Bijna gratis
Voor lagere prijzen op de Belgische markt hoeven we voorlopig niet te rekenen op Unilever, daarover laat Tom Smidts niet de minste twijfel bestaan. Sommige grondstoffen dalen nu misschien wat in kost, andere stijgen nog, en de marges blijven precair. Bovendien: op kwaliteit staat nu eenmaal een prijs. En al zeker in de zomer: bij warm weer worden shoppers minder prijsgevoelig en kopen ze zonder nadenken grote hoeveelheden Magnum en Lipton Ice Tea. Hittedementie, wellicht. Het zou onzinnig zijn om daar niet van te profiteren, toch?
Gelukkig mogen we zoals steeds wél rekenen op Colruyt om ons budget onder controle te houden. Om te kunnen blijven concurreren met de waardeloze brol van z’n Nederlandse en Franse concurrenten, gaat onze fiere marktleider z’n huismerken voortaan inkopen via de internationale alliantie EMD. Waardoor Boni en Everyday Selection binnenkort bijna gratis zullen worden, belooft inkoopdirecteur Geert Roels. En toch geen brol. Tja, het is nu niet dat EMD de groten uit de Europese foodretailwereld verenigt, maar alle beetjes helpen.
Komkommer
En dan nog dit. In Halle vindt een eerder serene afscheidsceremonie plaats, leiden we af uit beelden op sociale media. Want ja, vandaag is het de allerlaatste werkdag van Jef Colruyt – als CEO, tenminste, want het voorzitterschap, dat is toch ook werken, ook al is het dan in bijberoep. Hij zal blij zijn dat hij straks níét meer in de belangstelling hoeft te staan. Nog even doorbijten, Jef.
Waarmee het bedrijf een nieuw tijdperk ingaat: vanaf morgen wordt alles anders. Maar nu ook weer niet zo anders. In de Nederlandse vakpers lezen we alweer speculatie over een mogelijke fusie met Jumbo. Wishful thinking, wellicht. In Duitsland duiken geruchten over de grote Aldi-fusie nu ook weer op. Komkommertijd, dat heb je dan.
En ja, great minds think alike: ook voor ondergetekende is dit de laatste werkdag. De stekker gaat eruit, althans voor de komende drie weken. Filet Pur neemt een langere zomerpauze en keert pas in september terug. Even herbronnen, want ook hier moeten we dus verder zonder Jef. Die onzin schrijft zichzelf niet, en ChatGPT wil nog niet mee. Dus. Geniet van de zomer en tot over twee maanden!
