Nu het land zo wel ongeveer compleet is volgebouwd met supermarkten, verplaatst de strijd om dominantie zich naar de wolken. De concurrentie in de foodretail wordt een heuse ‘race for space’. Filet Pur tipt nu al de kandidaat-winnaars en losers.
Durfkapitaal in de fik
Dat er al een hele tijd een race to the bottom bezig is in de foodretail, is allang geen nieuws meer. Maar er is nog een andere race aan de gang: de race naar uw voordeur, om ter snelst. Vandaag besteld, morgen geleverd is een hopeloos verouderde propositie. Een lachertje. Same day delivery is een zwaktebod. Wie er niet in slaagt de boodschappen binnen het half uur op de dorpel te deponeren, kan maar beter meteen inpakken.
Want wat wil het geval? In heel Europa schieten zogenaamde flitsbezorgers of ultrakoeriers of sprintleverancers of hoe je ze ook wil noemen als paddenstoelen uit de grond. Ze luisteren naar namen als Gorillas, Getir, Glovo, Everli of Weezy (daar zit een Belg achter, trouwens: Showpad-man Kristof Van Beveren) en ze beloven allemaal min of meer hetzelfde: een spurtje per elektrische fiets naar het adres van uw keuze, met een zak vol etenswaren op de rug. Bon, het échte businessmodel van zulke startups speelt zich uiteraard af in (voornamelijk Londense) financiële kringen, want durfkapitaal verbranden is the name of the game. Maar intussen komen ze toch maar mooi de voedingsdetailhandel disrupten dat het een naam heeft.
Flinke voetafdruk
En als zelfs het doorgaans voorzichtige en afwachtende Aldi ermee aan de slag gaat, dan weet je dat het menens is. In de prachtige steden Barcelona en Lissabon kunnen krenterige klanten hun discountbestellingen voortaan binnen het halfuur aan huis geleverd krijgen door fietskoeriers van Glovo. Een makkie, die timing, aangezien daar momenteel geen toeristen in de weg lopen. Het is slechts de opwarmronde voor een verdere Europese uitrol. We zijn benieuwd.
Uiteraard imiteren die nieuwkomers hiermee enkel het businessmodel waarmee visionaire voorlopers als Uber Eats en Deliveroo de markt al openbraken, door niet enkel restaurantmaaltijden aan huis te bezorgen maar ook de dringende boodschappen. Dus haastte Carrefour zich om de samenwerking met Deliveroo nog wat uit te breiden: Parijs is aan de beurt, net als Antwerpen en Gent. Dat ze eerder ook al met Uber Eats in zee gingen en op de koop toe hun eigen fietsbezorgdienst Shipto in de markt zetten, is geen bezwaar: al die diensten zijn complementair, zogezegd. Het is een kwestie van alomtegenwoordigheid: net zoals je in de fysieke ruimte een netwerk met zoveel mogelijk goed gelegen winkels wil uitbouwen, moet je ook in de digitale ruimte een flinke voetafdruk zien neer te zetten. En dat doen ze dus. Het is een wapenwedloop in de wolken.
Mooie fooien
Een model met potentieel? De beursflop van Deliveroo lijkt aan te geven dat beleggers flink twijfelen aan de toekomstbestendigheid van het hele concept. Dat het bedrijf onschuldige studenten uitbuit door ze tegen een hongerloon en zonder sociale bescherming de straat op te jagen, stuit bij rijke investeerders misschien niet meteen op morele bezwaren, maar wel op praktische vragen. Zoals: hoe lang gaan overheden dit nog oogluikend blijven toestaan? Tja.
En toch: een concullega van de fietsbezorgdienst slaagde er wél in om de nodige groeicentjes op te halen. Het in Londen gevestigde Supper betaalt z’n bezorgers in vaste dienst netjes 10,5 euro per uur en geeft ze nog betaalde vakantie ook. Dat zijn dan ook geen gewone bezorgers, maar heuse butlers die maaltijden van sterrenrestaurants per luxescooter aan huis leveren bij stervoetballers en topmanagers. Dan heb je wat marge. Mooie fooien ook, wellicht. Dat helpt.
Rood van schaamte
Streekbieren verdringen de ordinaire pintjes in het supermarktschap. Pilsbier moet zich heruitvinden, lezen we. Dat treft. Net nu pakt de allergrootste brouwer ter wereld uit met de marketingstunt van het jaar: de aftrap van de campagne van Jupiler met het oog op het Europees Kampioenschap voetbal. Een toernooi dat de nationale ploeg eigenlijk enkel kan verliezen, gezien de torenhoge verwachtingen. “Het is nu of nooit voor de Rode Duivels, dus alle steun is nodig,” zeggen ze bij AB InBev. Zo kan je het ook bekijken. En dus krijgt de marktleider in pils tijdelijk een rood kleurtje. Dat gaat helpen. Ongezien, dat wel. Allemaal samen: als ze straks maar niet rood van schaamte moeten afdruipen.
Schaamrood is ook wat er op de kaken zou moeten verschijnen bij de toplui van Ahold Delhaize, tenminste volgens anonieme bronnen in De Volkskrant. De ruzie met rivaal Jumbo om Hema zou nogal wat collaterale schade met zich meebrengen. Aan beschuldigingen van machtsmisbruik geen gebrek, aan een rokend pistool echter wel. Dat schaamrood is dus eerder voor rekening van de journalisten die hiermee hadden gehoopt te scoren, me dunkt. En nu we het toch over het Gele Gevaar hebben: de supermarktketen hoopt met open armen te worden ontvangen door niemand minder dan Jean-Marie Dedecker, de columnist-populist die in z’n vrije uurtjes ook nog eens burgervader is van de prachtige badstad Middelkerke. Jumbo aast er op een plekje naast Colruyt, Aldi, Lidl en nog enkele anderen. Wordt gezellig.
Gigantische groeimarkt
Pretentieuze Parijzenaars, leer ze ons niet kennen. Ze lusten geen Boni-producten en nog minder die van Everyday. Enfin, dat is toch wat wij concluderen nu Colruyt z’n schuchtere poging om de regio Île-de-France te veroveren al na amper drie winkelopeningen staakt. Ze verkopen de panden dan maar aan Carrefour – tenminste, als de concurrentiewaakhond dat goed vindt. Het roept toch enkele vragen op.
Zoals: heeft Colruyt eigenlijk wel een strategie in Frankrijk? Een beetje aanmodderen in de Elzas, biedt dat perspectief? Mooie streek met lekkere wijn, daar niet van. Maar aan een gezapig wandeltempo zo’n beetje organisch groeien, in een uithoekje van een markt die gedomineerd wordt door E. Leclerc, Carrefour, Casino, Intermarché et les autres? Je zou die hele Franse oefening als marktonderzoek kunnen beschouwen, mochten ze op termijn een overname beogen. Maar anders is het misschien beter om de hele boel te verpatsen en gewoon op te hoepelen, wegens verspilling van energie en middelen? Jaren geleden deden ze ook al eens een bijzonder halfslachtige en dus bij voorbaat mislukte poging richting Nederland, weet u nog wel? Nee, Colruyt en de buurlanden, dat wordt niks. Misschien kunnen ze het eens in India proberen. Een gigantische groeimarkt. Jef komt er graag mediteren en ze hebben er al een IT-bedrijf. Wat houdt ze eigenlijk tegen? Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
