Net wanneer je denkt dat het niet erger kan, is er je favoriete column om het tegendeel te bewijzen. Hoe Colruyt prikt waar het pijn doet, waarom Makro vervloekt is, wat Delhaize heeft bekokstoofd met de Nationale Veiligheidsraad en wie Duvel de duvel aandoet? Filet Pur onthult het exclusief!
Terug naar de kern
Je herkent ze meteen, de nachtwinkeliers die met hun grote platte karren onachtzaam door de winkel navigeren zonder enig respect voor de nochtans duidelijke pijlen op de grond. Ze komen onbetamelijke hoeveelheden frisdrank, bier en chips inslaan en vinden het vervolgens nog eens nodig om de kostbare tijd van klanten en kassamedewerkers te verdoen met zinloze discussies over de factuur. Misschien, heel misschien is die ellende binnenkort verleden tijd en worden deze bronnen van ergernis voortaan verbannen naar een eigen plekje, waar gewone stervelingen niet mogen komen omdat ze niet in het bezit zijn van die begeerde Colruyt Professional Plus-kaart. In Schaarbeek is het weldra zo ver.
Waarom ze dat een Plus-kaart noemen een geen Xtra-kaart? Jef mag het weten, maar de essentie van de mededeling van de grootste retailgroep van het land was meteen duidelijk: “We gaan het Makro, Sligro, Soco & co vanaf nu nog moeilijker maken dan ze het al hebben. Gewoon, omdat het kan.” Met een aanbod van slechts 2500 populaire artikelen tegen de allerlaagste prijs beperkt Colruyt Professionals zich tot kersenplukken. Prikken waar het pijn doet, heet dat. Grossieren is voor de retailer bovendien helemaal geen nieuwe tak van sport: integendeel, het is de oorsprong en de essentie van de groep. Terug naar de wortels dus, weer naar de kern. Typischer Colruyt wordt het niet.
Bodemloze put
En dàt het zal pijn doen, lijdt geen twijfel. De financiële resultaten die Metro en Makro afgelopen week publiceerden, laten weinig ruimte voor interpretatie: het blijft gewoon doffe ellende. Hoewel topman Vincent Nolf zich vorig najaar nog sterk maakte dat de omzetdaling min of meer gestopt was, blijkt het bedrijfsverlies toch weer een stevige 65 miljoen euro te bedragen. Centjes waarmee het moederbedrijf ongetwijfeld liever wat anders had gedaan dan ze in een bodemloze put gooien.
Dat een nieuwe concurrent nu de prijsdruk nog wat komt verhogen, valt met andere woorden bijzonder ongelegen. Nu, ze hebben momenteel niet eens de tijd om daar lang bij stil te staan: de horeca gaat weer open, het is dus alle hens aan dek in de cash & carry winkels. Voorlopig geen terrasjesweer evenwel. Ook dat nog. Welja, zoals de lichtelijk geniale Bill Watterson het treffend samenvat in deze aflevering van Calvin & Hobbes: “That’s one of the remarkable things about life. It’s never so bad that it can’t get worse.”
Neologisme van het jaar
Inhaalbeweging van de week: een trofee die door de onafhankelijke jury unaniem wordt toegewezen aan Delhaize, dat de promotiekraan eindelijk weer opendraait omdat we nu eenmaal heel wat in te halen hebben na die weken van ellende. Timing is alles: het leek verdacht sterk op een een-tweetje met de Nationale Veiligheidsraad, die aankondiging. Klust Marc Van Ranst bij als retailconsultant? Is Xavier Piesvaux in het bezit van het gsm-nummer van Erika Vlieghe? We insinueren niks, we stellen alleen maar vragen.
Inhaalpromo’s dus: tevens kandidaat voor de award neologisme van het jaar. Nu ja, een inhaalbarbecue zit er wegens miezerweer dit weekend niet in. En een inhaalapero? Hey, die coronakilo’s moeten er dringend af, nu de kans groter wordt dat we straks toch naar het strand zullen mogen. Maar ook daar heeft de leeuw aan gedacht: je krijgt geld terug als je gezonde producten koopt. Nu ja, toch 5%. Hoe ze daar in Zellik de Nutri-Score handig hebben geclaimd als hun eigen exclusieve marketingspeeltje: petje af, hoor. Laat voedingswetenschappers maar tandenknarsend kritiek spuien op dat zogenaamd ‘simplistische’ label: het heeft z’n economisch nut al meer dan bewezen. Zo.
Niet zo ongelooflijk
Van die nepburgers van Garden Gourmet is geweten dat ze nauwelijks te onderscheiden zijn van écht slachtafval. Eigenaar Nestlé strooit dan ook terecht in het rond met allerlei superlatieven, maar één ding mogen ze niet langer beweren: dat die burger ongelofelijk zou zijn. Dat is hij namelijk niet. Of toch niet volgens de rechter: op vraag van de Amerikaanse concurrent Impossible Foods wordt de benaming Incredible naar de compostemmer verwezen, omdat hij wat te hard zou lijken op Impossible. En Impossible wil zélf ook naar Europa komen. Dus.
Enfin, 1-0 voor de Amerikanen. Niet dat de Zwitsers zich daar zomaar bij neerleggen: ze gaan in beroep, maar intussen moeten ze hun paradepaardje wél een andere naam geven, om zware dwangsommen te vermijden. Na een virtuele brainstormvergadering kozen ze unaniem voor het weinig originele alternatief ‘Sensational’. Tja. Supercalifragilisticexpialidocious paste nét niet op het etiket, vandaar wellicht.
Bende hansworsten
Tot overmaat van ramp moeten ze binnenkort in Frankrijk mogelijk ook het twééde deel van die naam aanpassen: daar heeft de gerespecteerde Assemblée Nationale – waarin uitsluitend eminente foodspecialisten zetelen, of wat had u gedacht – namelijk beslist dat je geen vleesbenamingen mag gebruiken voor vegetarische producten. Gedaan met plantaardige steak of groenteburger? Uiteraard zal het invoeren van deze doordachte maatregel het tanende vleesverbruik meteen weer naar ongekende hoogten stuwen. Bende niet-plantaardige hansworsten.
Iets anders, dan: dat een nochtans stevig alcoholgehalte geen bescherming biedt tegen het coronavirus, vernemen we van Duvel Moortgat. Na een absoluut recordjaar van wel een half miljard euro is het huilen met de pet op, sinds de uitbraak van het vermaledijde virus. Zelfs in hun bubbel zetten mensen het van pure miserie niet meer op een zuipen. Er zijn geen zekerheden meer. Waar gaat het heen met de wereld? Bovendien moet de échte ellende nog beginnen voor de brouwer. Lees verder en huiver!
De wegen van de duivel
Want wat bracht de postbode gisteren aan m’n voordeur? Een doos. Er stond ‘Breekbaar’ op. Afzender: Brouwerijplein 1 in Leuven. Dan weet je hoe laat het is: Gigabrew heeft een nieuw brouwsel. En geen slap alcoholvrij pisbiertje voor de verandering. Nee, een straf blondje met 8,5% alcohol. Begint het u een beetje te dagen? Het nieuwe bier heet Victoria en op het etiket staat aartsengel Sint-Michiel te pronken. Dat is geen toeval: hij is immers de tegenstander van de duivel, zo meldt het persbericht. Echt. Meer nog: het symbool van de overwinning van het goede op het kwade, op “het valse en kunstmatige, wat kenmerkend is voor de wegen van de duivel.” Ik citeer letterlijk.
Welja, ik moet er geen tekeningetje bij maken, zeker? AB InBev doet niet de minste moeite om te verbergen dat ze hiermee een frontale aanval inzetten op misschien wel het meest iconische vlaggenschip dat onze Belgische biercultuur rijk is. En dat doen ze nota bene onder de paraplu van het oudste biermerk van Mexico. No kidding. Het lef. Ik kan me inbeelden dat de marketeers ginder in Leuven zich meer dan kostelijk geamuseerd hebben.
Eenzame schouders
Of dit een Duvel-killer wordt? Hmmm… Op een objectief oordeel over het gloednieuwe product zal u nog even moeten wachten. Ik had graag een kleine vergelijkende proeverij georganiseerd om het verdict te vernemen van onze eigen Captain of Retail, Duvelkenner pur sang, een sterkeblondebierenexpert die zijn gelijke niet kent op het westerse halfrond. Dat zal helaas niet kunnen doorgaan: de arme man staat al maanden droog, om straks scherper dan ooit uit de startblokken te schieten, van zodra we weer voluit mogen. Let maar op!
Op mijn eenzame schouders rust dus een zware taak, die ik vanavond naar best vermogen zal trachten te vervullen. Het is niet anders: iemand moet het doen. Hou het veilig en tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
