Er zijn geen prijsvechters meer, nieuwe bazen betekenen niet noodzakelijk nieuwe wetten en de oplossing voor de pandemie zit in een flesje bier. U leest het in Filet Pur, uw bron van troost en verbinding in kwade dagen.
Stijlbreuk
“Meet the new boss, same as the old boss”, zong The Wo in het geweldige ‘Won’t get Fooled Again’. Maar dat geldt in geen geval voor het personeelsbericht dat dinsdagavond in onze mailbox belandde. Er is immers nauwelijks een groter contrast mogelijk dan dat tussen de flamboyante, zelfverklaarde Robin Hood Gianluigi Ferrari en de nuchtere people manager Dirk Depoorter, die vanaf 1 maart Colruyt Group verlaat om het roer over te nemen bij de Europese retailalliantie Agecore. Of er onder het bewind van de nieuwe baas een einde zal komen aan de lange reeks delistings en boycotacties tegenover de grote boze multinationals, is nog maar de vraag. Een stijlbreuk ligt voor de hand, maar op een strategische u-bocht hoeven merkfabrikanten wellicht niet te rekenen.
Grote veranderingen hoeven we ook niet te verwachten bij Delhaize, waar twee sterke vrouwen binnenkort het directiecomité zullen vervoegen. “Ik kijk er naar uit om met dit vernieuwd directiecomité onze strategie verder uit te voeren en daarbij de beleving van onze klanten en medewerkers meer dan ooit centraal te plaatsen,” luidde de droge commentaar van CEO Xavier Piesvaux. Meer kwam er niet. Welja, het draait daar redelijk lekker, tegenwoordig.
Fenomenale winkelbeleving
“It’s harddiscount, Jim, but not as we know it.” Mensen die zich wel eens in en rond het niet écht pittoreske Lokeren begeven, kunnen daar sinds kort een onvergelijkelijke winkelervaring meemaken wanneer ze de plaatselijke Lidl betreden. Niet alleen worden shoppers er van hun sokken geblazen door dat warme interieur met hippe houten winkelmeubels en coole ledverlichting, bovendien ontvangen ze er tonnen inspiratie waarmee ze in de eigen keuken aan de slag kunnen om onweerstaanbaar verse en gezonde gerechten te bereiden. Geen wonder dus dat waarnemers er bij de uitgang enkel klanten aantreffen met een glazige blik en een gelukzalige glimlach. Waar zijn de prijsvechters van vroeger eigenlijk naartoe? Sire, er zijn geen harddiscounters meer.
Een fenomenale winkelbeleving is ook wat Albert Heijn belooft in z’n nieuwe Gentse vestiging: die bevindt zich namelijk in een monumentaal pand, een voormalig bankgebouw. Het geld blijft er rollen, wees maar zeker. Dat de winkel zich komt wurmen tussen een Delhaize aan de ene kant en een Cru versmarkt aan de andere zijde, hoeft geen bezwaar te zijn. Perfect complementair zijn die enseignes. Niks oorlog. Nu ja, we zullen het binnen een jaartje nog eens vragen aan die Proxy-franchisé.
Vervuilkampioen
Mooie voornemens botsen wel eens met de realiteit. Neem nu Coca-Cola: nauwelijks was het persbericht verschenen waarin de drankenfabrikant de ambitie uitsprak om tegen 2040 volledig klimaatneutraal te zijn – middels recyclage en groene energie, vooral – of daar belandde al een kritische kanttekening in de redactie-mailbox: de multinational is nog altijd de grootste plasticvervuiler ter wereld, weliswaar op de hielen gezeten door PepsiCo en Nestlé. Over de wetenschappelijke grond voor die bewering valt te discussiëren: vrijwilligers tellen het plastic afval dat ze tegenkomen in parken en op stranden, onder andere. Tja.
Ook de wilde weldoeners van Tony’s Chocolonely moeten op hun woorden letten, zo blijkt. “We zijn nog lang niet perfect, maar in de markt betaalt niemand meer voor een kilo cacao dan wij,” beweerden ze in een toelichting bij hun lichtjes tegenvallende jaarcijfers. Klopt niet, meldt ons Oxfam Fair Trade: “Wij betalen een pak meer, hoor!” Inderdaad. Maar ze kopen wel een pak minder, dat ook.
Waardecreatie en kostenoptimalisatie
In Halle mocht de kurk van een flesje Gran Baron: Colruyt heeft eindelijk de vergunning binnen voor z’n zeeboerderij. De teelt van mosselen, zeewier en oesters kan dus een aanvang nemen. Mooi projectje: duurzaam en lokaal, immers. Een beetje té lokaal echter volgens enkele kustbewoners en pleziervaarders die vrezen dat ze voortaan een grote omweg gaan moeten nemen. Nieuwpoort trekt naar de Raad van State. Een kwestie van prioriteiten.
Weinig reden tot vreugde inmiddels aan de andere kant van het land. In Genk kwam zuivelcoöperatie FrieslandCampina met slecht nieuws: de kaasverpakkingsfabriek gaat er volgend jaar onherroepelijk dicht. In het belang van “waardecreatie en kostenoptimalisatie”, zo stond het wel heel erg corporate geformuleerd in het perscommuniqué. De 211 pechvogels die hun baan richting Nederland zien vertrekken, zijn er vet mee.
Bron van ellende
“Wij van WC-Eend adviseren WC-Eend:” de geest van die hilarische reclamespotjes uit de jaren ’80 is helemaal terug. De redactie wordt tegenwoordig namelijk bedolven onder de onderzoekjes en enquêtes die in opdracht van merkfabrikanten het post-Covid consumentengedrag duiden met als enige bedoeling een beetje gratis reclame. Zo heeft baanbrekend en diepgaand studiewerk uitgewezen dat mensen meer gaan snoepen in tijden van lockdown. Geachte dames en heren van Mondelez International, daar hadden we jullie research écht niet voor nodig, hoor. “Snacks zijn een bron van troost en verbinding in eenzame dagen,” probeerde topman Dirk Van de Put nog. Een bron van coronakilo’s, was correcter geweest.
Miserie, miserie? Och, binnenkort krijgen we allemaal een prikje en dan is die ellende voltooid verleden tijd, toch? Volgens Colgate hebben we Pfizer niet eens nodig: flink de tanden poetsen en de mond spoelen, dat neutraliseert 99,9% van dat virus. Stond letterlijk in een persbericht dat we toch maar niet publiceerden. In Puurs zijn ze intussen erg blij met de aandacht en ook Duvel doet er zijn voordeel mee: de Amerikaanse importeur maakt zelfs reclame met het feit dat het bier met hetzelfde water gemaakt wordt als het vaccin. Kortom, we weten wat gedaan: ik ben al onderweg naar de koelkast. U niet? Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
