Wie is nu eigenlijk de échte schuldige van die hoge voedingsprijzen? Filet Pur, kampioen van de verontwaardigingsjournalistiek, onthult exclusief waarom de PR-oorlog tussen foodretailers en fabrikanten er eigenlijk geen is.
Recyclage
“Ik droom tien minuten per dag, de rest van mijn tijd gaat naar de operaties.” Een quote van een goed gemutste Carrefour-CEO en realpolitiker Geoffroy Gersdorff die tijdens de najaarsbeurs graag tijd vrijmaakte voor een goed gesprek met RetailDetail. Niet dat hij zich verveelt: executie is the name of the game bij de retailer. Geen wonder dat op die beurs de innovatie op een wat lager pitje stond, en dat de huismerken en de prijsacties met de grootste aandacht gingen lopen. Carrefour recycleert dit jaar zelfs z’n eindejaarscampagne, die met de slogan “Kleine prijzen, extra feest” als twee druppels afgeprijsde cava lijkt op die van vorig jaar.
Op de kleintjes letten, heet dat. Sign of the times. Wie voelt er immers beter de pols van de consument? Niet de merkfabrikanten alleszins, want die spelen een gevaarlijk spelletje door de prijzen ook bij dalende kosten artificieel hoog te houden, waarschuwt de topman. Straks schieten er enkel nog private labels over, en wat dan? Gersdorff is het met andere woorden volmondig eens met zijn grote baas Alexandre Bompard, die de afgelopen weken weinig anders deed dan zijn trouwe leveranciers schofferen dat het een aard had: als de winkelkar onbetaalbaar blijft, dan ligt dat enkel en alleen aan de nationale merken. Ja, toch?
Kassa kassa!
Maar bij de fabrikanten die exposeerden op diezelfde beurs horen we een ander verhaal: die dekselse foodretailers passeren dankzij de hoge inflatie en het perverse Belgische conditiestelsel verdorie twéé keer langs de kassa. Immers: als merken hun tarieven verhogen om kostenstijgingen op te vangen en alvast te anticiperen op de elk jaar wat hogere eisen van hun inkoper, voert de doorsnee foodretailer een procentuele prijsverhoging door die de reële stijging méér dan compenseert, en daarbovenop steken ze dan ook nog eens een mooi pakketje “marges arrières” in hun achterzak. Bingo!
En dan maar de zogenaamd meedogenloze multinationals openlijk de schuld geven van de koopkrachtcrisis. Ze komen er vlotjes mee weg ook, de supermarkten: de media lusten dat verhaal immers wel. Verontwaardigingsjournalistiek: altijd prijs! Anderzijds: van de merkfabrikanten met hun vette marges zou je verwachten dat ze de allerbeste PR-bureaus kunnen betalen om hun – toegegeven, iets complexere – verhaal aan de publieke opinie te slijten. Maar nee hoor: het blijft verbazend stilletjes. Schrik om hun grote klanten te bruuskeren? Of hebben ze gewoon geen klachten, als ze naar de balans kijken? Cryin’ all the way to the bank, zo iets.
Bibberen en zweten
De ongemakkelijke waarheid is jammer genoeg dat de prijzen écht niet gaan dalen, hoogstens een beetje stabiliseren. Inflatie is als tandpasta: eens die uit de tube is, krijg je ‘m er niet meer terug in. Tja, energiekosten en lonen blijven hoog, zowel fabrikanten als retailers moeten investeren in digitalisering en verduurzaming, en de klimaatopwarming helpt ook al niet: de mislukte oogsten dit jaar in het zuiden van Europa zijn slechts een voorsmaakje van wat ons nog te wachten staat. Begin maar al te bibberen, want we gaan nog zweten.
Kan de technologie ons redden? In Noordrijn-Westfalen is er een bedrijf dat z’n nek uitsteekt, door een aanvraag in te dienen bij de gevreesde Europese Voedselautoriteit EFSA. Niet zomaar een aanvraag: de allereerste ooit voor kweekvlees. Worst, meer bepaald – het blijven Duitsers – die geheel vrij is van dierenleed en broeikasgassen. In de Verenigde Staten en Singapore is vlees uit de bioreactor intussen al vrij verkrijgbaar, in Europa zijn we vertrokken voor een procedure die nog vele jaren kan aanslepen. Je bent het oude continent of je bent het niet.
Bitterzoet
Maar het is niet omdat je met een ietwat grijs imago kampt, dat je niet kan verjongen. Kijk maar naar Lunch Garden, waar topvrouw Ann Biebuyck zomaar eventjes 50.000 nieuwe jonge gezinnen klant gaat maken. Een gedurfde ambitie, maar het moet lukken, met gezonde en gevarieerde voeding tegen betaalbare prijzen. Het mosselseizoen is alvast een schot in de roos, en er staan voor dit najaar een paar verrassingen op de planning, die ze exclusief zal onthullen op de Retail Marketing Day van RetailDetail op 21 september. U had toch al een ticket?
En dan nog dit. Dat er half september nog een heus barbecueweekend zou aankomen, daar hadden de retailers bepaald niet op gerekend, maar het biedt tal van kansen om lekker te aperitieven. Met een Aperolleke bijvoorbeeld, de bitterzoete hype die maar niet wil overwaaien. Met dank aan een CEO die de mensen bij Campari leerde hoe je drank verkoopt alsof het wasmiddel was. En die nu al wegens groot succes met vervroegd pensioen kan.
In schrille tegenstelling tot ondergetekende, die naast chef redactie tegenwoordig ook assistent events en deeltijds conciërge is, want net als de prijzen gaat ook de werkdruk enkel omhoog en nooit omlaag. Het zal me evenwel niet beletten om straks een fris Orvalleke uit te schenken. Tot volgende week!
