Dankzij Jef weten we nu wie de grootste luiaards zijn van de Belgische foodretail. In Kobbegem struikelen ze over de champagnekurken. En Filet Pur maakt ook de winnaar bekend van de wisselbeker flauwe woordspelingen.
Morrende ondernemers
Mensen lachen wel eens met die Vivaldi-regering van ons – of ze vloeken erop, dat ook – maar we gaan misschien wat te licht over de buitengewoon veelzijdige expertise waarvan die ministers dag in dag uit blijk geven. Verdient al ons respect, toch? Neem nu David Clarinval: die gaat als zelfverklaard deskundige franchising hoogstpersoonlijk de Delhaize-contracten uitpluizen om het definitieve oordeel te vellen over de vraag of ze wel voldoende evenwichtig zijn opgesteld. Het zal ons benieuwen.
Dat doet hij op dringende vraag van de zelfstandigenorganisaties, die beweren intussen al wel 124 ontevreden ondernemers te vertegenwoordigen: aangeslotenen die morren omdat ze voortaan het Delhaize-assortiment gaan moeten volgen in hun winkels. Dat hun collega’s intussen met de lekkerste brokken uit dat te franchiseren winkelpark gaan lopen, nemen ze erbij.
Puree bij de burger
Mogelijk heb ik iets gemist, maar ik heb nog nooit McDonald’s-franchisenemers horen protesteren omdat ze volgens hun contract geen wortelpuree bij de Big Mac mogen serveren. Veel gezonder dan die kartonnen frietjes, nochtans. Maar het is een absolute no go. Niet onderhandelbaar. Wie z’n goesting wil doen, moet dan maar Frituur ’t Patatje openen. Ook lucratief. Laten we wel wezen: franchiseovereenkomsten zijn nooit écht evenwichtig. Ze dienen in de eerste plaats de aandeelhouders van de merkeigenaar. Uiteraard: anders was dat hele systeem toch nooit uitgevonden?
Maar de overnemers van die intussen al 51 van de 128 filialen vinden dat bepaald geen bezwaar: ze rekenen erop dat er meer dan voldoende kruimels en andere restjes van de tafel zullen vallen om goed van te dineren. En inderdaad: wie de balansen van zulke affiliés wel eens doorlicht, wéét dat je wel degelijk verbazend rijk kan worden met het uitbaten van enkele supermarkten. En je hebt daarnaast nog voldoende tijd over om bijvoorbeeld radioshows te presenteren en in soaps te acteren. Dus.
Tandengeknars
Bij het doorlichten van dat lijstje van 19 bijkomende namen – altijd een interessante oefening – kon ik vaststellen dat ook de supermarkt waar ik zelf wel eens winkel intussen een koppel overnemers gevonden heeft. Ik kén ze, en ik ben er redelijk gerust op: dat komt in orde. Je kan alleen maar concluderen dat de leeuwen snelheid maken en dat de bonden er beteuterd op staan te kijken. Als klap op de vuurpijl won Delhaize gisteren voor de derde keer op rij een Gouden Effie Award, deze keer voor z‘n Kleine Leeuwtjes-campagne. Hoeveel flessen Vranken zouden ze soldaat hebben gemaakt in Kobbegem?
Jef Colruyt daarentegen ziet het allemaal tandenknarsend aan. Concurrentievervalsing, immers, dat oneigenlijk gebruik maken van het goedkoopste paritaire comité in de retail. De loonvoorwaarden bij franchisewinkels kunnen volgens hem dan ook gerust wat omhoog. Het is gewoon een kwestie van de marges wat aan te passen. Maar elders zullen de loonkosten omlaag moeten, verwittigt hij de bonden. Zijn goede vriend Pierre-Yves belooft met een voorstel te komen. Nu zijn we gerust.
Bende luiaards
Hoeveel van die overgenomen Match en Smatch-filialen hij gaat franchiseren, wil Jef nog niet kwijt. Wel laat hij tussen de regels verstaan dat hij die nieuwe collega’s wat peper in hun gat gaat strooien: “Er is een ander werkritme, als ik het zo mag zeggen”, zo beschreef hij subtiel de bedrijfscultuur bij z’n nieuwste aanwinst, vorig weekend in De Standaard. Een echte diplomaat, die Jef. Hij is ook niet dom: voor je het weet, staat er “Bende luiaards” als titel boven je stuk. Nu staat er “Nikske soft”. De voorzitter háát de term softdiscounter. Zoals ongeveer iederéén op de site Wilgenveld, eigenlijk. Onthou dat, voor wanneer u daar nog eens moet gaan negotiëren.
Verder was het ook voor de marktleider geen slechte week, met onder andere de opening van een nieuwe volautomatische Okay Direct – had iemand het zonet over de loonkosten? Of we het opstappen van de eminente Dirk Van den Berghe als bestuurder bij Colruyt Group als goed of slecht nieuws moeten interpreteren, hangt af van het perspectief. Wat heb je aan een topper als je er toch niet naar luistert? En toch heeft hij ons nog verrast: pure clickbait, die man. Dat hij zo populair was, hadden we niet verwacht. Hij verruilt nu de laagste prijzen in voeding voor de laagste prijzen in mode, bij Takko.
Scandalig
Luiaards zijn het allerminst bij Aldi: er waait daar een kleine tornado door de organisatie. Nadat ze enkele weken geleden een nieuwe holding oprichtten voor de buitenlandse activiteiten, stapte deze week het laatste lid van de oprichtersfamilie uit de directie. Misschien kon hij het hoge tempo van topman Torsten Hufnagel niet meer volgen? Die wil snel 700 bijkomende winkels openen om tegen 2026 te landen op het mooie ronde getal van 6000 Europese vestigingen. Bij ons werd Aldi gisteravond uitgeroepen tot “Fairtrade Frontrunner’ (net als de rivalen van Lidl, trouwens) en opende de discounter een ultracompacte stadswinkel. Er is daar een ander werkritme, inderdaad.
Bij Carrefour is het dan weer eerder een feestritme. Rode cijfers of niet, retail zal vrolijk zijn of niet zijn, is de vaste overtuiging in Zaventem. Wie dezer dagen onverhoeds één van die zowat 780 winkels binnenstapt, wordt verwelkomd door dartel dansende medewerkers in helblauwe T-shirts die de hele tijd selfies lopen te nemen bij hun zopas netjes uitgestalde stuntpromoties. Alles Scan! Of die eerste écht grote commerciële actie sinds 2013 de noodlijdende hypermarkten weer aan de praat zal krijgen, is nog afwachten, maar in elk geval winnen ze nu al de wisselbeker flauwe woordspelingen. Scandalig, inderdaad. Tot volgende week!
