In de aanbieding: woelige aandeelhoudersvergaderingen, boze ecowappies, listige klimaatcriminelen, ontmoedigde stakers, gierige vakbonden en het betere bochtenwerk. Jouw Filet Pur. Ook in moeilijke tijden.
Zakkenvuller
De sfeer zat er goed in, afgelopen woensdag in Zaandam. Milieuactivisten trommelden dat het een aard had, vakbondsleden zongen van “Franske Muller, zakkenvuller”. Ze wilden appelleren aan het ethisch besef van de aandeelhouders: “Misschien vinden zij dit ook moreel verwerpelijk.” Huh? Schattig, eigenlijk. Alsof die beleggers niet in de eerste plaats bekommerd zouden zijn om de beurskoers (op recordhoogte, in tegenstelling tot die van Colruyt en Carrefour) en hun eigen dividend. Kassa! En alsof Franstalige spandoeken indruk zouden maken op Hollanders en Amerikanen.
Nee hoor, die aandeelhouders zijn érrug tevreden over het heldere beleid van Ahold Delhaize. Met Muller weet je als belegger precies waar je aan toe bent. Met Frans geen gezwans. Duidelijke visie, de blik strak op de horizon, niks bochtenwerk, geen improvisatie. Rustige vastheid is het. En dat terwijl zowat de hele retailwereld in paniek alle richtingen tegelijk uitholt. Faut le faire.
Corporate blabla
Ook op die aandeelhoudersvergadering was er in principe geen ruimte voor improvisatie. Ze begon met een oeverloos saaie stroom aan corporate blabla die iedereen al lang had kunnen lezen in het jaarverslag. Een ritueel, meer niet. Maar wat er daarna gebeurde! Djiezes: een eindeloze reeks interventies van klimaatactivisten die zichzelf interessanter vonden dan Frans Muller, Nathalie Knight en Wouter Kolk bij elkaar opgeteld. Tot grote ergernis van de “echte” aandeelhouders die er enkel voor de essentie zaten: het grote geld.
Heel erg emotionele tussenkomsten waren het, die deden uitschijnen dat de retailer in z’n eentje het einde van de wereld bewerkstelligt. Dat is te veel eer: Ahold Delhaize doet flink z’n best, maar kan rekenen op de steun van een eindeloos lange reeks uitstootmedeplichtigen, milieuboosdoeners en klimaatcriminelen die al even hard, zo niet harder, de planeet naar de Filistijnen helpen. Niet in het minst de vele miljoenen klanten, uiteraard. Met listige vragen hoopten die ecowappies vooral om de topman te verleiden tot uitspraken die tot een rechtszaak zouden kunnen leiden, zoals hen eerder met Shell wél was gelukt. Dat was wishful thinking.
32 euro
Maar over Delhaize, amper 6% van de groepsomzet, viel dus geen onvertogen woord. Geen énkele aandeelhouder ligt wakker van de quantité négligeable bezuiden de Moerdijk. Tja, als de vakbonden zich de moeite hadden getroost om één schamel aandeel Ahold Delhaize te kopen, dan hadden ze zelf ook een vraag kunnen stellen, zoals die klimaatstrijders. En intussen nog cashen ook. Quod non, dus. Is de oorlogskas al op? Konden die 32 eurootjes er écht niet af? Oei!
Elke dag blijven intussen minder Delhaizewinkels dicht. Amper 21 volharden er nu nog in de boosheid. Omdat ze geïntimideerd worden? Of treedt de stakingsmoeheid dan toch in? Dringt het besef door dat Delhaize écht niet gaat terugkomen op dat voornemen om alle winkels te franchiseren? En dat ze maar beter op onze onmachtige overheid zouden schieten dan op een retailer die z’n hachje probeert te redden? Delhaize is slechts de kanarie in de koolmijn. Wat vooral slecht nieuws is voor onze fiere marktleider, by the way.
Bochtenwerk
Ontroerende advertentie wel, in de krant: “Bedankt voor je begrip en geduld”. Wélk begrip en geduld, Delhaize? Moest ik mijn mango’s bij de Colruyt kopen misschien, waar ze liggen te verkleumen in de kou? En ze hebben daar niet eens hummuschips!
Bon, dan nog dit. Alleen de dwazen en de doden veranderen nooit van mening, naar het schijnt. Bij de groep Louis Delhaize zijn ze geen van beide, en bovendien niet vies van het betere bochtenwerk. Ze hebben er sinds vorige maand een nieuwe opperbaas, die duidelijk niet bij de pakken blijft zitten. De onverlaten die met het onzalige idee op de proppen kwamen om alle supermarkten om te dopen naar het enseigne Louis Delhaize, zijn dan ook tot de orde geroepen. Voor zover ze nog niet vertrokken waren, tenminste.
Want hey, wat was er eigenlijk mis met Match? Tja, zo’n beetje álles eigenlijk, behalve dan misschien de naam. Voilà, dat is hierbij dan rechtgezet hé. Nu de rest nog. Komt goed. Of net niet. Wie zal het zeggen? Tot volgende week!
