Wapenstilstand is het morgen, maar niet bepaald in de foodretail, waar de verwijten alweer vrolijk heen en weer vliegen als waren het Iraanse drones. Filet Pur verdiept zich in een uitzichtloze loopgravenoorlog.
Geen u-bocht
Mannen maken plannen en Alexandre Bompard is een hele vent, dus geen wonder dat hij wel 61 (!) PowerPoint-slides nodig had om ons afgelopen dinsdag diets te maken waar Carrefour de komende jaren naartoe wil. Van een 180-gradenbocht is in dat strategisch plan 2026 geen sprake, de thema’s klinken vertrouwd: klimaatneutraliteit, e-commerce, huismerken, en uiteraard nog maar eens het concept van de hypermarkten finetunen tegen beter weten in… Ook de onvermijdelijke koopkracht kon niet op de agenda ontbreken.
In dat verband kon de topman toch uitpakken met een kleine verrassing: de Braziliaanse prijsvechter Atacadão komt naar Europa. Nochtans hééft Carrefour hier al een prijsvechter, met de softdiscountformule Supeco, maar die is blijkbaar te soft om in de huidige crisis écht het verschil te maken. Dat Braziliaanse concept combineert de volume-aanpak van een cash&carry met de Spartaanse bodemprijzenpolitiek van een harddiscounter, en dat is blijkbaar wat de mensen nodig hebben. Gezelligheid is wel het laatste wat we vandaag van een supermarkt verwachten, blijkt. Oké dan.
Antieke ruïnes
Met een beetje slechte wil zou je kunnen zeggen dat Atacadão vandaag is wat Makro had kunnen worden als ze daar tien jaar geleden niet in een diepe coma waren gesukkeld. En zoals u weet heeft Filet Pur zich maar zelden laten betrappen op een gebrek aan slechte wil. Het is een gave. Overigens moeten we nog wél een jaartje geduld hebben voor die nieuwe wonderformule daadwerkelijk de deuren opent, in wie weet wélk gat ergens ver weg in Frankrijk. We zien dus wel.
Maar over Makro gesproken: liefhebbers van antieke ruïnes krijgen nog een weekje extra de tijd om hun overnamebod in te dienen, melden ons de gerechtsmandatarissen. Kijk eens aan. Zou dat erop wijzen dat ze de toevloed aan ingediende dossiers gewoonweg niet aankunnen? Of is het eerder zo dat er op Sligro en Makro-baas Vincent Nolf na nog geen enkele geïnteresseerde is komen opdagen? Over slechte wil gesproken… In elk geval is het nu al zo ver dat ze ginder een grote uitverkoop moeten houden om de lonen nog een maandje te kunnen betalen. Alles moet weg! In de hoop dat het hele verhaal dan definitief kan worden afgesloten.
Gratis geld
Enigszins verbazend misschien kwam vanochtend het nieuws dat Intermarché geen enkele winkel hoeft af te stoten om het volledige pakket Carrefour-supermarkten van Mestdagh over te nemen. Geen énkele, dat leest u goed. Er is gewoon amper sprake van mededinging in het zuiden des lands, vindt de concurrentiewaakhond. Foodretailers verdienen daar gratis geld met bakken, moeten we concluderen, en zolang de Hollanders zich er niet mee gaan moeien, zal dat zo blijven. Formidable! De Musketiers zullen wél nog een hele kluif hebben aan de integratie van die winkels en hun ontevreden personeel, dat staat vast.
Het is ook een mooie illustratie van de kloof tussen de twee democratieën in ons land, die gisteren op die fameuze nationale stakingsdag voor meer koopkracht nog extra in de kijker kwam. Want ja, wáár denk je dat de meeste winkels dicht bleven? Het overzichtje dat we maakten van de situatie op het terrein werd gretig gelezen en gedeeld bezuiden de taalgrens, in de Nederlandstalige versie was geen hond geïnteresseerd, ook al stonden er wel degelijk ook piketten aan Vlaamse winkels en hoofdkantoren. Zo zie je maar.
Natrappen
Lekker toch doen wat alle marketingexperts je afraden en er nog vlotjes mee wegkomen ook: daarin slaagt Delhaize met verve, dankzij die Kleine Leeuwtjes. Een zwaktebod, schadelijk voor de reputatie, in strijd met het merk-DNA, u kent de bezwaren. Maar shoppers lusten die goedkope basisproducten dus wel, en dat is toch waar het om draait. De korte termijn primeert, die merkschade – mocht die er al zijn – zullen ze later wel weer repareren. Niet dat Delhaize al opnieuw marktaandeel wint, maar de daling is gestopt. Het is toch dat.
Zelfde verhaal bij Albert Heijn, dat scoort met zijn Prijsfavorieten, die trouwens als lichtend voorbeeld dienden voor die Leeuwtjes – waarom het wiel heruitvinden, nietwaar? Zo droegen de Benelux-ketens mooi bij aan de toch wel sterke kwartaalresultaten van Ahold Delhaize. Ook al staan de marges in Europa onder druk, het zijn tenminste nog marges. Topman Frans Muller kon het evenwel niet nalaten om nog even na te trappen richting merkleveranciers: “Ik had wat meer samenwerking verwacht”, klonk het. “Ze houden vast aan marges van meer dan 15%.”
Gefileerd
Een welgemikt schot voor de boeg van de topman, perfecte timing ook met het oog op de negotiaties die zich nu op gang trekken. Want inderdaad, het zit er alweer méér dan bovenarms op tussen foodretailers en fabrikanten. Vorige week kregen we een persbericht in de bus van AIM, de verenging der merkfabrikanten. Een bericht met een wel tien pagina’s tellende bijlage, bovendien. Alsof we niks beters te doen hadden. De brandend actuele materie? Retailallianties.
U herinnert het zich misschien: een behoorlijk diepgaande analyse van INSEAD had enkele maanden geleden aangetoond dat de controversiële onderhandelingstactieken van AgeCore wel degelijk tot lagere consumentenprijzen hadden geleid. Dat konden de leveranciers uiteraard niet over hun kant laten gaan: ze lieten die studie dus uitgebreid fileren door een economisch adviesbureau, dat middels een lange opsomming van bezwaren en technische opmerkingen niet geheel onverwacht brandhout maakte van de conclusies. AgeCore & co zijn geen inkooporganisaties, maar corrupte portiers die je enkel binnenlaten in de club als je ze handje-contantje voldoende smeergeld overhandigt – en wie niet betaalt krijgt een pak slaag, daar komt de kritiek kort door de bocht op neer.
Bonne chance
Ongetwijfeld heeft AIM daar een stevige factuur voor gekregen ook, en je kan je afvragen of die investering geen weggegooid geld was – ook al kunnen merkfabrikanten met hun vette marges die dure consultants natuurlijk mákkelijk betalen. Want wie willen ze eigenlijk overtuigen? De retailers uiteraard niet – we hebben hier immers te maken met het schoolvoorbeeld van een dovemansgesprek. De consument al evenmin. Nee, de doelgroep van de boodschap, dat is de Europese Commissie.
De fabrikanten hopen hiermee namelijk de commissieleden te overtuigen om in hun herziening van de “Richtsnoeren horizontale samenwerkingsovereenkomsten” wat strenger te zijn voor retailers die zogezegd afpersingspraktijken toepassen. Tja. Bonne chance. Probeer die perceptie-oorlog maar eens te winnen, als succesvolle beursgenoteerde corporate. Die eurocraten begrijpen om te beginnen geen halve jota van de complexe dynamiek tussen retailers en merken, en bovendien scharen ze zich liever enigszins populistisch achter de retailers – die immers de ‘vakbond van de consument’ zijn – dan dat ze die rijke multinationals gaan verdedigen. Hoe zou je zelf zijn?
Smeuïg verhaal
Dat de sfeer er niet op verbetert, bleek wel uit wat verschillende gesprekspartners me afgelopen week off the record toevertrouwden. Aan de ene kant klonk het nogal cocky van “als die zielige retailers het dan toch zo moeilijk hebben om geld te verdienen, waarom zoeken ze dan niet gewoon een andere job?” En aan de andere kant ging het van “als die stinkend rijke fabrikanten denken dat we ze zomaar gaan laten wegkomen met hun onverantwoorde prijsverhogingen, dan dromen ze.”
Lang verhaal kort: er gaat voorlopig helemaal niks veranderen aan die richtlijnen en grote boeman Gianluigi Ferrari mag vooralsnog vrolijk verdergaan met zijn omstreden praktijken bij Epic Partners. Wat mogelijk weer tot kraters in de schappen gaat leiden de komende maanden, inderdaad. Minder goed nieuws wellicht voor key accountmanagers, wél spek naar de bek van retailjournalisten die niet vies zijn van een smeuïg verhaal op z’n tijd. Net als u, toch? Tot volgende week!
