Foodretailers zijn dom, en discounters nog het meest van al: prijsverhogingen zijn goed, namelijk. Consumenten zijn er dol op. Faillissementen zijn een louter Waals probleem. En van mediteren word je ziek. Wat dat laatste met de FMCG-week te maken heeft? Filet Pur onthult!
Bloedrood gratisverhaal
Van de mainstreampers kan je veel zeggen, maar ze lezen wél trouw RetailDetail. En met een lichte vertraging ontdekten ze ook onze analyse over de nogal agressieve huismerkencampagnes van Carrefour en Lidl. We mochten het dus weer eens gaan uitleggen: eerst in Het Nieuwsblad, daarna iets langer en breder bij HLN en uiteindelijk mét klank en beeld van onze powervrouw in het VTM Nieuws. Welja, voor al uw vragen bij de retailactualiteit: één adres.
Tja, je kan als discounter dan wel Finish, Nutella, Iglo of Philadelphia op de korrel nemen om hun schandalig hoge prijzen, maar je moet er wel voor zorgen dat je zelf ook nog wat verdient, wanneer je je huismerken voor een habbekrats te grabbel gooit. En dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan: Lidl boekte afgelopen boekjaar in België een ongezien verlies. Dalende omzet, stijgende kosten, u kan het plaatje zelf wel inkleuren: bloedrood, dus. Afgaande op de lopende XXL-acties, Versdeals, Merkendeals, Weekenddeals en Promoalarmen is de retailer niet van plan om het gratisverhaal snel op te geven.
Chips bij de cola
In principe lopen er weer meer klanten naar de discounters nu, maar of dat zal volstaan? Bovendien, dat moet nog bewezen worden. Als Aldi ons in een persbericht meldt dat uit een onderzoekje van Aldi blijkt dat mensen weer vaker naar de Aldi gaan, dan fronsen we de wenkbrauwen. Toon de Nielsencijfers maar eens, denken we dan. Maar ja, die zijn het best bewaarde geheim van de Belgische FMCG-wereld. We hebben dat communiqué dus niet gepubliceerd, maar wie een ticket koopt, kan volgende week gewoon op de vrouw af de vraag stellen, op het razend interessante Trade & Shopper Marketing Congress van RetailDetail en LD&Co. U komt toch ook?
Och, laat die retailers zich maar druk maken over de koopkracht van hun beklagenswaardige klanten. Wie trekt zich daar he-le-maal niks van aan? Precies: PepsiCo, de multinational die traditioneel het seizoen van de kwartaalresultaten op gang trapt. En dat deze week deed met een onhoudbare knaller, pal in de rechterbovenhoek: 9% meer omzet ondanks een volumedaling met 1%. U weet wat dat betekent: consumenten slikken die prijsverhogingen als chips bij de cola. No problemo. Hey, zelfs als ze de prijs verdriedubbelen gaan mensen hun krakend krokante Lays Max toch niet inruilen voor Pirato Ribble chips?
Heerlijke luxe
Prijszettingsmacht, het is een heerlijke luxe in oorlogstijden, dat zal ook blijken wanneer de collega-multinationals straks trots uitpakken met hun mooie cijfertjes. Het zal de sfeer tijdens de eindejaarsgesprekken misschien niet bevorderen, maar who cares? Die merkfabrikanten alvast niet: crying all the way to the bank.
Maar wat er nu in Duitsland gebeurt, is pas écht ongezien: Mars heeft er gewoonweg z’n vollédige assortiment weggehaald bij Edeka en Rewe, de twee grootste supermarktketens van het land. Zo’n 400 sku’s. Dàt is pas oorlog voeren. Rewe heeft intussen ook Kellogg’s buitengebonjourd, onder andere. Er staan daar nog amper A-merken in de schappen. Blijven schieten tot de artilleriemunitie op is: net als in Oekraïne, dus.
Een Franstalig probleem
Waarschuwing: ‘The end is nigh’. Dat zeg ik niet, dat zegt Aplsia (de Franstalige buurtsuper.be, om zo te zeggen) in het gezelschap van de verdedigers van de bakkers, slagers en horeca bezuiden de taalgrens. Voedingswinkeliers kunnen de energiefactuur niet meer betalen en zien geen uitweg: een supermarkt die de koeling uitzet vergiftigt z’n klanten en een bakker zonder oven is gewoonweg geen bakker meer, dus… Ze stevenen massaal af op een niet te vermijden faillissement dat in het slechtste geval 300.00 jobs zal kosten.
Franstalige jobs, voor alle duidelijkheid. Want er was op die hele persconferentie geen Vlaming te bespeuren. Gek, toch? Nu praten die federaties ook al niet meer met elkaar. Of gaan ze ervan uit dat Vlaanderen rijk genoeg is om die energiecrisis vlot te verteren, misschien? In L’Echo leek iemand dat te suggereren. Hm, ik vrees dat we de komende maanden wel wat anders gaan horen. Die lang verwachte shake-out gaat er komen, en het is maar de vraag of we daar blij om moeten zijn.
Twee keer niks
Hebben heel wat minder last van die hele energiecrisis: de e-commercespelers. Want: geen honderden winkels te koelen en verwarmen. Dus ruikt de Finse foodwebshop Foodello z’n kans: na een naar eigen zeggen “succesvolle” start in Nederland (de cijfers mogen we uiteraard niet kennen), komen ze naar Vlaanderen. Het businessmodel: bijna vervallen restpartijen verkopen tegen hoge korting. Je vindt er nog chocoladeletters van vorig jaar, bijvoorbeeld. Maar eerlijk gezegd: niet alle prijzen zijn even indrukwekkend laag, heb ik de indruk. En een one stop shop is het uiteraard ook niet: iets voor koopjesjagers met te weinig geld en teveel tijd.
Van succes gewaagt ook Crisp, de online versmarkt die niet van de Vlaamse televisie is weg te slaan tegenwoordig. Niet dat ze heel concrete cijfers geven. Ze verdubbelden het aantal klanten, ja, maar wat bestellen die, en hoe vaak? Als je een peulschil verdubbelt heb je nog altijd twee keer niks. 75 miljoen: dat cijfer kregen we wél. Groeikapitaal. Over winst of verlies uiteraard geen informatie: dit is een startup, geld verbranden is een essentieel onderdeel van het businessmodel. Vraag dat maar aan Getir en de bedreigde diersoort Gorillas: op een bepaald moment knal je toch tegen de grenzen van je groei aan. En dan moet de ene loser de andere redden. Maar hoe geraak je uit twéé diepe putten? Niet met een dubieus zakenmodel dat concurreert in een rode oceaan van gemaks- en nachtwinkels die vandaag de klant al bijna 24/7 bedienen op elke straathoek in elk stadscentrum, lijkt me. Een hopeloze zaak.
Diarree
En dan nog dit. Vorig weekend gaven niet één maar liefst twéé foodretail-CEO’s een uitgebreid kranteninterview, de ene aan De Standaard, de andere aan De Morgen. Richting merkfabrikanten kwamen ze met dezelfde, heldere boodschap. “Via onze huismerken zijn we zelf ook producent en hebben we goed zicht op de kostenontwikkeling. Als ons rekensommetje zegt dat een product 8 procent duurder wordt en de merkfabrikant vraagt 15 procent, dan confronteren we hem daarmee”, aldus Frans Muller van Ahold Delhaize. Duidelijk. De topman hoopt op nieuwe overnamekansen, als concurrenten dreigen te verdrinken. Maar Albertsons zal het dus niet worden.
Een vrij podium kreeg een zuchtende Jef Colruyt in De Morgen. Niks kritische vragen, eerder een gemoedelijke babbel die behendig termen als “marge”, “beurskoers” en “laagsteprijsgarantie” vermeed. Er is volgens de nog lang niet met pensioen gaande CEO geen sprake van een supermarktoorlog, hoogstens van wat pittige discussies. “Meestal raken we eruit.” Een hele geruststelling, het is maar dat u het weet. Vervolgens mocht hij alinea’s lang uitwijden over zijn spirituele zoektocht. Dat had niet gehoeven: van mediteren krijg je diarree, zo blijkt. Thanks for sharing, Jef! Dat aandeel is gered! Tot volgende week!
