Als de media aan het Colruyt-bashen slaan, dan moet Filet Pur tegengas geven. Op de vertrouwde passief-agressieve toon weliswaar, maar toch. Wat Jef gemeen heeft met Queen Elizabeth? Hey, van een beetje clickbait is nog niemand doodgegaan.
Vet van de soep
We moeten allemaal langer werken, behalve wanneer we CEO zijn van een succesvolle FMCG-multinational: dan is het op je zestig allang goed geweest. Alan Jope, de nummer één van Unilever, gaat volgend jaar al met pensioen. Vrijwillig? Of willen ze daar goedkoop van hem af na die mislukte deal met GSK? Zou zomaar kunnen. Maar ja, nog een jaar verder met iemand die uitbolt: ook niet ideaal…
Of zou dat misschien een zwaar beroep zijn, CEO van Unilever? Goed betaald is het alleszins wel. Ze kunnen het zich permitteren, die multinationals: hun marges zijn namelijk vijf keer zo hoog als die van een doorsnee foodretailer. Dat zeg ik niet, dat zegt Geoffroy Gersdorff, de eerste Belgische CEO uit de geschiedenis van Carrefour Belgium. Waarmee hij alvast een schotje voor de boeg lost met het oog op de lastige eindejaarsgesprekken die er nu aankomen. De kern van de boodschap is duidelijk: er kan bij die multinationals nog wat vet van de soep. Dat belooft. Wie zich terdege wil voorbereiden op die negotiaties, moet zeker een ticket kopen voor ons Trade & Shopper Marketing Congress op 20 oktober, waar je onder andere zal leren hoe je zonder een centje pijn de prijzen verhoogt. Niet gelogen.
Glazen plafond
En bij Carrefour zelf? Daar gaat alles opperbest, volgens de topman. De ommekeer is ingezet. Hoera! Welja, dat zie je dan ook in de winkelrekken: de verkoop loopt zo hard dat ze gewoon niet kunnen volgen met het aanvullen van de voorraden. Sterk! Daarom herschikt de foodretailer nu ook het directiecomité: er komen opnieuw aparte directies per winkelketen, anders is het gewoon niet bij te houden. Alle begrip daarvoor.
Maar het bericht dat het bedrijf na 28 jaar afscheid neemt van die onvermoeibare sterkhouder Hilde Decadt, veroorzaakte toch een klein schokgolfje in de sector. Verdorie zeg, dat was toch één van dé gezichten van Carrefour Belgium? We kunnen maar hopen dat ze aan haar botsing tegen het glazen plafond geen àl te grote buil heeft overgehouden. Eén ding is zeker: ze gaat nog lang niet met pensioen. Benieuwd waar ze binnenkort opdaagt.
Contractverlenging
Wie ook nog niet met pensioen gaat, is Frans Muller, die nochtans al sinds 2018 op kop rijdt bij Ahold Delhaize. Als het van zijn raad van bestuur afhangt, krijgt hij een mooie contractverlenging. Het moet zijn dat ze tevreden zijn over zijn rustige vastheid. Hij loodste de groep zonder al teveel nevenschade door de pandemie en lijkt voorlopig ook de averij door de koopkracht- en energiecrisis te beperken – wat niet van iedereen gezegd kan worden.
En er was niks dan goed nieuws uit de groep deze week. De officiële opening van die indrukwekkende wijnbottelarij bijvoorbeeld, een evenement waarvoor zelfs de premier tijd vrijmaakte in z’n agenda. Geen andere prioriteiten, blijkbaar. Of dat verse sociaal akkoord bij Delhaize, waardoor een staking nipt werd afgewend. Tenminste, als ze erin slagen om de vele openstaande vacatures in te vullen. Niet evident. Mochten ze nog op zoek zijn naar tips: RetailDetail organiseert binnenkort een niet te missen HR Congres, ik geef het maar mee.
Doemdenker
Kortom: de week oogde niet mis, er kwam zelfs even een waterzonnetje door, dus moest er toch iemand de pret komen bederven. En dan kan je op doemdenker Jef Colruyt rekenen, die in de huidige omstandigheden niet eens met pensioen kàn gaan als hij dat zou willen. Het ziet er niet goed uit, zo vertelde de sombere topman aan z’n aandeelhouders. Dalende volumes, exploderende kosten, krimpende marges, stijgende prijzen, wanhopige consumenten… ze vormen samen een dodelijke cocktail. De marktleider ziet de omzet wel stijgen, maar meneer Colruyt houdt er zelf niks meer aan over. Dus krijgen de aandeelhouders ook nog maar enkele kruimels. Danku, Jef!
Daardoor staat het aandeel Colruyt nu wel in promotie. Nu ja, -20%, dat is nog lang geen 1+1 gratis, maar toch. Platte paniek op de beurs. Alsof Colruyt de volgende Makro dreigt te worden. Laten we wel wezen: Colruyt zal de laatste supermarktketen zijn die omvalt. Dat zouden die analisten en beleggers toch ook moeten beseffen, met al hun financiële expertise. Niet?
Jef & The Queen
Ook in de media nam het Colruyt-bashen ongeziene proporties aan. En dan bellen ze wel eens met RetailDetail. Hadden ze deze keer misschien beter niet gedaan. Want wat lezen we vandaag in een populaire krant die wilde weten of de topman toch niet beter met pensioen zou gaan? “Jef is de Queen Elizabeth van de retail!” Een quote van onze zelfverklaarde Captain of Retail, of wat had je gedacht. Kunnen we het weer gaan uitleggen.
Disclaimer: onze kapitein doelde vanzelfsprekend enkel op het niet aflatende plichtsbesef en de standvastige zelfopoffering van de hooggewaardeerde CEO. En zijn halsstarrige weigering om af te treden, dat misschien ook. Maar ja, er zit ginder in Halle nu eenmaal geen ongeduldige Charles te popelen om de boel over te nemen.
Donkerrood bloedbad
Over één ding waren die optimistische Geoffroy Gersdorff en die pessimistische Jef Colruyt het wél roerend eens: onze vele regeringen moeten hoogdringend wakker schieten en werk maken van relevante maatregelen om de sector te ondersteunen, in plaats van openingsrecepties af te dweilen. “Welke winkelier kan dit twee jaar volhouden?” vroeg Jef zich af. “Dat ze ginder in Brussel maar eens beginnen met op zichzelf te besparen”, voegde hij er nog wat giftig aan toe.
Wie geeft hem ongelijk? Eventjes geleden kwam Unizo met het alarmerende nieuws dat zeven op de tien zelfstandige supermarkten nu al verlies draaien. Nu hebben ze daar bepaald geen schrik van een kleine overdrijving als het hen goed uitkomt, maar ook als het maar hàlf waar is, kondigt zich dus een donkerrood bloedbad aan. Hoeveel gaan er verdrinken? Gokje: één op drie? En als de overheid hen niet redt, zullen hun franchisegevers het dan wél doen? Het is een open vraag. Tot volgende week!
