Twee flinke uitbranders kregen foodretailers deze week. Ten eerste: het zijn slavendrijvers par excellence. Ten tweede: ze doen aan dierenmishandeling bovendien. Filet Pur legt ook de verrassende link bloot tussen krekels en Wc-eend. Iemand moest het doen.
Het is ingewikkeld
De winnaars van de coronacrisis zijn inhalige, gewetenloze schurken. Dat zeggen wij niet, dat zegt Oxfam. Supermarkten hebben dank zij dat vervelende virus ongeziene recordomzetten geboekt en ondanks wat getoeter over hogere kosten ook nog eens mooie winstcijfers genoteerd. Wat op zijn beurt leidde tot flink hogere beurskoersen: de grootste internationale foodretailers zagen hun marktwaarde opgeteld toenemen met een slordige 85 miljard euro. En wat deden ze met dat geld? Aandeelhouders belonen en topmanagers verwennen. Tuurlijk. The winner takes it all.
En wie zagen er geen eurocent van dat geld? De arme, kwetsbare werknemers in de aanvoerketen. Theeboeren bijvoorbeeld krijgen voor hun harde labeur tussen 0,7 en 3 procent van de consumentenprijs. En voor vrouwen is het nog erger. Conclusie? Supermarkten vergroten nog de toch al schrijnende ongelijkheid in de wereld. Of ze zich aangesproken voelden? Tekenend is de reactie van Ahold Delhaize. Die kwam neer op “Jamaar, het is ingewikkeld.” Zal wel. Toegegeven: ze hebben plechtig beloofd om meer werk te maken van mensenrechten. Het is een begin.
Een deukje in het ego
Erg vrolijk is de stemming ook al niet in Massy, ten zuiden van Parijs. Het begon allemaal toen die Canadezen begin dit jaar onverwacht op de koffie kwamen. Het was niet voor de gezelligheid, maar wel om een overname te bespreken, zo bleek, waarop Carrefour-topman Alexandre Bompard zich prompt in z’n kopje café au lait verslikte. Was zijn prachtige en soevereine retailbedrijf geen oninneembare vesting dan? Nee dus, luidde het korte antwoord. De zelfverklaarde jager werd prooi, en dat was toch wel een ontnuchtering. Een deukje in het zelfbeeld ook. Al had het gemor van ontevreden beleggers – waaronder de rijkste Fransman ter wereld, Bernard Arnault – al veel eerder een wake-up call moeten zijn.
Maar nu heeft de PDG dus wel degelijk de wekker horen rinkelen. Erg luid, zelfs. Hij is wakker. En hij is ermee bezig. Maar alles op zijn tijd: zo’n man laat zich niet opjagen. Dus als Franse media uitpakken met het brekend nieuws dat de verkoop van de divisies Polen en Taiwan al bijna rond is en dat ze zich in Argentinië en Italië ook niet al teveel illusies moeten maken, sommeert hij de persdienst om een vage reactie de wereld in te sturen. “We bekijken het, maar we hebben nog niets beslist,” daar kwam het op neer. Oké dan.
Richting Mars
Tja, als een beursgenoteerd bedrijf een klepper als KPMG inhuurt voor een strategische doorlichting van de internationale activiteiten, dan wéét je dat het hakmes op tafel komt. Geen weg terug: de tandpasta is uit de tube. Het nieuws lekte gewoon een beetje te vroeg naar de buitenwereld. Geen ramp: kandidaat-kopers mogen zich melden. Er is aan durfkapitaal bepaald geen gebrek op de financiële markten, dus lang zal het wel niet duren. Anderhalf miljard euro: die zijn gauw gevonden, toch?
Maarreuh, zeg eens, als Carrefour z’n internationale dochters doorlicht, moeten ze zich dan in het toch niet zo héél erg rendabele België ook geen zorgen beginnen maken? En wordt het dan geen tijd voor Frits van Eerd om de stand op z’n bankrekening even te checken? Mjah, dat is wellicht een beetje voorbarig. Ze doen er daar in Evere namelijk alles aan om onmisbaar te worden. Bezige baasjes, hoor.
Als ze geen voedseltransitiepact lanceren, dan trekken ze wel een belangrijk e-commerceproject voor de groep. Of bedenken ze wel een digitaal data- en reclameplatform dat zijn gelijke nog niet kent in de foodretail. En dat wel degelijk ook naar België komt: “Het rijk van de napalmcommunicatie is uit,” aldus mediadirecteur Laurent Baert. Ongerichte en massale reclamebombardementen behoren tot de voltooid verleden tijd. De toekomst is aan segmentering en personalisatie. We kunnen haast niet wachten. En daarmee is het bedrijf gegarandeerd gered: die gerichte reclame gaat zoveel geld in het laatje brengen dat de winstcijfers richting Mars migreren. Goed gezien!
Hobby van Jef
We hadden ook wel geruststellend nieuws voor foodretailers deze week. Ook na corona zullen consumenten zich wel degelijk vaker thuis aan het fornuis bezighouden. Dat heb je met dat thuiswerken: dat gaat nu wel verminderen, maar niet zomaar ineens weer verdwijnen. We hebben onze collega’s misschien gemist, maar de files niet. Met de terugval van de supermarktomzet zou het dan ook wel eens beter kunnen meevallen dan aanvankelijk gevreesd, volgens mensen die veel slimmer zijn dan wij. Duimen maar.
Zelf koken is bovendien goedkoper en gezonder. En mogelijk gaan we in onze keukens binnenkort zelfs aan de slag met meelwormen en andere insecten. Drie vierden van de Vlamingen ziet dat wel zitten, volgens de ‘Insectenbarometer’ van de Hogeschool Gent. Bon, het was wel een studie in opdracht van Kriket, producent van krekelrepen en tevens één van de vele hobby’s van Jef Colruyt. Dus ja. “Wij van Wc-eend adviseren Wc-eend,” nietwaar?
Kreupele kip
In elk geval: beter krekels dan kip, want die wordt geproduceerd in beklagenswaardige omstandigheden. Dat zeggen wij niet, dat zegt dierenrechtenorganisatie Gaia. Tja, als je een hele braadkip kan kopen voor amper 2,19 euro (nu bij Intermarché), twee kilo kippenboutjes voor een luttele 3,98 euro (op de folder bij Lidl) of een hele kilo kipfilet voor 7,49 bij Albert Heijn (tiens, ik denk dat ik de Rode Telefoon eens ga moeten bellen…) dan wéét je dat er iemand de hoge kost van die lage prijzen moet betalen.
En dat is in dit geval de kip zelf dus, die zich tijdens haar korte en lamentabele leven allesbehalve kiplekker voelt. Een woord dat dringend uit het woordenboek dient geschrapt, of een nieuwe betekenis moet krijgen. Want wat het écht wil zeggen is: “Dus je voelt je zo lekker als een halfgepluimde volgekakte vleeskip, met doorgezakte kromme poten en een slecht hart in een plofkipkwekerij.” Aldus schrijver Herman Brusselmans, nochtans geen veganist, die supermarkten oproept om te stoppen met die handel. Maar ja, veel gekakel, weinig eieren, zoals ze zeggen. Voorlopig voelt enkel Jumbo zich aangesproken. Wie had dat gedacht?
Vergeet dus maar die vol-au-vent dit weekend. Het wordt de droeve imitatie van Quorn: die is gemaakt van zwammen. Ook levende organismen, maar voor zover bekend niet in het bezit van emoties. En met een kiloprijs van zo’n 15 euro ook nog eens interessanter voor de margemix, toch? Win-win! Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
