Breaking: er komt een tsunami aan dumpingprijzen op ons af. Bekende merken worden gedevalueerd waar ze bij staan. De Russen menen het. En dat wordt tijd ook, want waar is die prijsoorlog eigenlijk wanneer je ‘m nodig hebt?
Wereldverbeteraars
Eerst even enkele lijstjes afvinken, evenwel. Winnaar van de week: Samsung. Een contractje voor 740.000 gloednieuwe smartphones, dat kan tellen. Bij Walmart – trouwe fans van RetailDetail – hebben ze vorig jaar ook wel dat artikel gelezen over dat fameuze ‘connected store’ project bij Colruyt. Het is niet de eerste keer dat beide retailers elkaar inspireren. In Halle hadden ze met 12.000 stuks voldoende, dat wel.
Slechte verliezer van de week: Emmanuel Faber, de topman die bij Danone op de stoep werd gezet wegens teveel idealisme en te weinig EBITDA. Hij vond het namelijk nodig om na te trappen in de Franse financiële pers: de raad van bestuur heeft zich laten inpakken door activistische aandeelhouders en de onafhankelijkheid van het bedrijf is in gevaar. Vooral dat laatste is een doorslaand argument in een land dat immers angstvallig waakt over z’n ‘souveraineté alimentaire’.
Nieuwkomer van de week: Phenix, een Franse antiverspillingsapp die de directe concurrentie aangaat met Too Good To Go. Ja, ook onder wereldverbeteraars heerst een niets ontziende rivaliteit. Het marktpotentieel ligt voor het grijpen: van de 30.000 handelszaken die voedsel verspillen, zijn er nog maar 4.000 aangesloten bij de Deense pionier. Reken zelf maar uit: ruimte genoeg voor een kopie.
Geen ijsjes
Dè personferentie van de week, die vond maandag al plaats. Onder een stralend zonnetje mocht een al even stralende landbouwminister Hilde Crevits een bordje tegen de muur schroeven bij Brouwerij Palm in het pittoreske Steenhuffel. Yep, er schuilt een ware doe-het-zelver in de politica. De brouwer is de eerste ambassadeur van het label ‘Lekker van bij ons’ dat het chauvinisme bij de bevolking wil aanwakkeren en lokale voedingsproducten in de kijker zet. Een marktsegment dat dank zij dat coronavirus immers flink in de lift zit. Van dat momentum moet je slim gebruik maken.
Dat doet alvast Camille Depuydt, die haar comfortabele job bij het bijna beursgenoteerde Coolblue vaarwel zegt om Pajottenlander over te nemen, een lokale producent van biologische fruit- en groentesappen. “Ik heb zin om zelf de handen vuil te maken”, zei ze letterlijk. Het werd tot haar en onze verbazing één van de meest gelezen artikels van deze week. Maar niet hét meest gelezen. Want we hadden enkele primeurs voor u bekokstoofd die de talrijke lezers niet onberoerd lieten. Sommigen werden er wat slecht gezind van, moeten we toegeven, maar u weet wat ze zeggen: als je wil dat iedereen je leuk vindt, dan moet je maar ijsjes gaan verkopen. Zeker met dit weer. En dat doen we dus niet.
Klein minpuntje
Arbeidsethos is op het goed geventileerde kantoor van RetailDetail namelijk geen loos begrip. Niets is het dappere team teveel om de verzamelde Beneluxretailwereld van dienst te zijn en het gemeenschappelijke brein van de sector nog wat groter en slimmer te maken dan het al was. Dus als de Grote Roerganger zélf en op eigen risico het vliegtuig neemt naar de nog steeds oranje ingekleurde regio Valencia, dan doet hij dat niet omdat hij nood heeft aan vakantie – dat begrip staat niet eens in zijn woordenboek – maar wél omdat de plicht roept: een nieuw retailverschijnsel vergt nader onderzoek. Een Noodzakelijke Reis, kortom.
Want wat wil het geval? Precies dààr opende recent een vestiging van Mere de deuren. U weet wel, die Siberische prijsbreker die vanaf september ook in ons land Aldi, Lidl en Colruyt het leven zuur komt maken. Geen winkel waar een mens voor zijn plezier naartoe trekt, maar dat houdt onze Kapitein niet tegen, in dienst van het Hogere Doel. Dat hij de winkeldeur zélf moest openduwen omdat die rare Russen echt op àlles besparen, dat nam hij er goedgemutst bij. Uiteindelijk bleek het verkooppunt zelfs iets minder goor dan hij gevreesd had. Arm maar proper, zoals ze zeggen. Vriendelijke mensen, dat ook. Maar geen Duvel in huis. Klein minpuntje.
Karikatuur
Bon, wat kunnen we na die exclusieve retailhunt concluderen? Dat Mere geen winkel is voor de wekelijkse boodschappen, met z’n wisselend aanbod van restpartijen. Déstockage is het motto: pakken wat je krijgen kan. Eten wat de pot schaft. Maar ook: dat er heus niet enkel obscure Russische en Oekraïense producten op de paletten liggen. Nope, die lagenprijzenoutlet wist blijkbaar de hand te leggen op enkele gerespecteerde lokale merken. En tot overmaat van ramp konden ze uitpakken met enkele paletten uit de Champions League der FMCG-multinationals: Barilla, Pringles, en het grootste merk ter wereld, Coca-Cola. Van de camion gevallen? Wie zal het zeggen? In elk geval: over die dumpingprijzen hebben ze niet gelogen. Koopjesjagers weten waarheen, vanaf september. Prijsvergelijkers ook: Colruyt zal in Opwijk mogelijk toch een paar prijzen moeten verlagen.
Het zal ook wel gaan tijd worden, dat er nog eens een échte prijsvechter op de Belgische markt verschijnt. Want zeg nu zelf, die prijzenstrijd is nu toch heus wel een lachertje geworden. Een karikatuur van een oorlogje is het. Met slechts twee deelnemers, ocharme. Tja, Aldi en Lidl werden in onze prijsvergelijking gediskwalificeerd wegens gebrek aan vergelijkbaar assortiment (dat probleempje lossen we samen met de vrienden van Daltix snel op, beloofd) en de rest van het pak is gewoonweg niet langer geïnteresseerd in het concurrentiespel. Echt waar: er gaapt een prijskloof van jewelste tussen Colruyt en Albert Heijn enerzijds, en alle anderen anderzijds. Ze hebben het simpelweg opgegeven.
Kassa!
Bij Delhaize hebben ze wel wat anders aan het hoofd: de volksgezondheid, met name. Ze hebben er het prijsetiket vervangen door het Nutri-Score label, en dat moet volstaan. Ik hoor het topman Xavier Piesvaux nog zeggen, op een zeldzame ‘live’ persconferentie tijdens de versoepelingsperiode van afgelopen zomer: “de vaste rayonprijs is niet langer relevant.” Voilà, daar heeft Jef niet van terug. En bij Carrefour stellen ze schaamteloos het incasseringsvermogen van de inwoners van onze hoofdstad op de proef – alsof die mensen het nog niet zwaar genoeg te verduren krijgen: de prijzen verkennen er ongekende hoogtes. Het straffe is: ze komen er allebei vlotjes mee weg ook, ze winnen immers marktaandeel. Kassa!
Wie er niet mee kunnen lachen evenwel, zijn de fabrikanten. Want die krijgen uiteraard géén hogere prijzen voor hun lekkernijen. Integendeel. Terwijl de grondstoffenprijzen richting stratosfeer schieten en de coronakosten nog lang niet verteerd zijn, blijven de harteloze foodretailers betere condities eisen. Van tariefverhogingen kan geen sprake zijn. Met alle gevolgen van dien: het voortbestaan van een essentiële industrie is in gevaar. De sectorfederatie smeekt om genade. We zijn benieuwd.
Ook naar de leescijfers van de komende weken, trouwens. Want die ploeg van elf miljoen virologen verandert straks natuurlijk in één klap in een lange toog met elf miljoen bondscoaches en dan is retailnieuws wel het laatste waar de bevolking van wakker ligt. Lidl heeft al aangekondigd dat ze de winkels vroeger gaan sluiten als de Rode Duivels spelen. Volgen de concurrenten? Jammer voor de mensen die graag eens ongestoord winkelen. Een kwestie van prioriteiten, blijkbaar. Mijn prioriteiten liggen momenteel nog in de koelkast, maar lang zal dat niet duren. En bij u? Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
