Een joekel van een jaarverslag, een keihard rinkelende kassa, enkele CEO’s op de wip en nieuwe doodgravers van de foodretail: ziedaar de ingrediënten van alweer een smakelijke Filet Pur. Mét begeleidende soundtrack. Zingt u mee?
“Some guys have all the luck”
Het is toch godgeklaagd. Gedurende maanden werkt zo’n investor relations team keihard om alles rond te krijgen. 253 mooi opgemaakte pagina’s zijn het resultaat. Een joekel van een jaarverslag, boordevol boeiende verhalen over missie, visie, strategie, waardecreatie, engagement en duurzaamheid. Alle financiële details ook, uiteraard. En wat haalt zo’n luie journalist van Belga dan uit die prachtige publicatie? Exact: één saillant cijfertje, dat slechts minuten later wordt gedeeld door alle kranten en vakbladen in de hele Benelux. Ook door ons, uiteraard, we zijn niet gek.
We hebben het over het loonbriefje van Frans Muller, de eindbaas van Ahold Delhaize. Bovenop zijn niet onaardige pree kreeg de man vorig jaar bonussen voor in totaal bijna vijf miljoen eurootjes, zodat hij landde op het mooie bedrag van 6,024 miljoen euro. Kassa! Zowat 120 keer het gemiddelde loon bij de retailgroep, berekende iemand. Tja, met dank aan dat virus wist hij de doelstellingen dit jaar wél te behalen. Het is voer voor populistische krantenkoppen, maar de realiteit is natuurlijk dat de afspraken over die bonussen in alle transparantie vastlagen lang voor de uitbraak van de pandemie. Kon meneer Muller niks aan doen: hij heeft gewoon geluk gehad.
“Some guys have all the pain”
En dat kan niet iedereen zeggen. De harde werkers op de winkelvloer moeten het inderdaad met veel minder stellen, en ook de trouwe beleggers blijven op hun honger, want die beurskoers kwakkelt maar en kwakkelt maar. Logisch: na zo’n topjaar wordt 2021 gene vette, dat weet iedereen. Ook bij Danone is de waardecreatie al een tijdje te vergelijken met héél magere yoghurt. De schuldige was gauw gevonden: er is daar één man die tegelijk voorzitter en CEO is en die bovendien liever de wereld verbetert dan de balans.
Dat blijven aandeelhouders niet pikken. Duurzaamheid staat mooi in het jaarverslag, maar de essentie blijft toch rendement, vinden ze. Dus moet Emmanuel Faber een stap opzij zetten: de ceremoniële functie van voorzitter mag hij houden, maar z’n rol als CEO is uitgespeeld. Activistische investeerders eisen een manager, geen pastoor. Een gelijkaardig scenario speelde zich enige tijd geleden al af bij Unilever, waar priester Polman plaats maakte voor een nuchtere cijfertjesman. Of opperbrouwer Carlos Brito nog lang aan het hoofd staat bij AB InBev, is ook maar de vraag: z’n opvolger loopt zich al warm. En dat Ter Beke op zoek is naar een nieuwe topman, was al even bekend. De voedingsgroep moest z’n eerste verlies slikken sinds de dioxinecrisis. Francis Kint is een pechvogel, die onder meer te kampen kreeg met een listeria-uitbraak en het coronavirus. Op 30 juni kan hij met vakantie.
“Some guys get all the breaks”
Je moet gewoon op het juiste moment op de juiste plek zijn. En de juiste plek, dat is momenteel bijvoorbeeld de biosector. Een omzetgroei van 15 procent en een pak nieuwe klanten die blijven terugkeren: we hoorden CEO Luc Dossche van BioFresh, het bedrijf achter de Origin’O- en Ekoplaza-winkels, niet klagen. “Soms heb je een crisis nodig,” concludeert hij nuchter. De dioxinecrisis was destijds ook een zegen voor de biobranche, weet u nog? Over z’n plannen met die uit Nederland geïmporteerde winkelformule komt hij voluit vertellen op het RetailDetail Food Congress volgende week.
Ook ondernemer Jan Peeters zal daar aantreden. Nog zo’n man met zin voor timing: op het juiste moment op de Albert Heijn-trein gesprongen en sindsdien met een rotvaart richting toekomst aan het razen. Vijf nieuwe winkels per jaar – waaronder de eerste AH XL van het land – en dan nog wat KFC’s, wat slagerijen en iets heel nieuws dat hij donderdag onthult. Zeker meekijken. Met de onbemande kantoorwinkeltjes die Appie ook in België komt uitrollen, heeft hij dan weer niks te maken. Het blauwe promotiefabriekje was trouwens niet uit het nieuws weg te slaan deze week: je kan er nu ook jobs uit het rayon plukken.
“Some guys do nothing but complain”
Dat alles neemt niet weg dat het met de foodretail onherroepelijk de verkeerde weg op gaat. De sector is gedoemd. Waren supermarkten blij met die pakweg 10% extra in 2020? Wat een sukkels! HelloFresh toont hoe het moet: 111% omzetgroei alstublieft, en het is geen tikfout. De winst ging maal tien. Het strijdplan voor dit jaar omvat de introductie van nieuwe producten waaronder salades, soepen, desserts en kant-en-klare maaltijden. Dominik Richter is een man met een missie: de supermarkt overbodig maken. En hij is niet alleen: oprichter Tom Peeters van onlinesuper Crisp wil precies hetzelfde, en hij krijgt bàkken geld om zijn droom waar te maken. U bent verwittigd.
Ook Jeff Bezos is op oorlogspad – nog heel even voor hij met prepensioen gaat. De revolutionaire “Just Walk Out”-technologie waarmee Amazon de foodretail definitief op z’n kop wil zetten, is nu ook in Londen geland. Er stonden lange rijen voor de deur, maar niet aan de kassa. “Het voelt toch een beetje als diefstal,” vond een klant. “Het is toch een wat koude winkelomgeving,” bekritiseerde een retailkenner. Jaja. Voor sommigen is het nooit goed. Intussen komen traditionele supermarkten niet veel verder dan een partnership met Deliveroo om de boodschappen bij de klant te krijgen. Is dàt de toekomst?
Tja, ik vond dan maar inspiratie in het refrein van een vrolijke klaagzang uit de glitterjaren tachtig. Rod Stewart won er de jackpot mee, en dat was lang niet de enige keer. Kassa! Frans Muller komt nog niet in de buurt. Ook niet inzake het veroveren van rondborstige blondines, voor zover wij weten. Wie is er dan te beklagen? Bon, is het al aperotijd? Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
