Lege rekken: in Frankrijk dreigen ze het gevolg te worden van een vriendelijk overnamebod, bij ons worden ze veroorzaakt door een Spaanse winterprik, en in Groot-Brittannië zijn ze een uiting van trotse onafhankelijkheid. Is er nog Filet Pur?
Multiculturele caloriebom
Reserve-Amerikanen zijn het, die een bijzonder koddig accent in de mond nemen, ongeacht of ze nu de taal van Shakespeare dan wel die van Voltaire hanteren. Beleefde ijshockeyfanaten die hun gerechten overgieten met ahornsiroop. Behalve hun poutine, die verre familie lijkt van de multiculturele caloriebom wij onder Nederlandse invloed een kapsalon zijn gaan noemen. Maar ze bezorgden ons ook wel Neil Young, Daniël Lanois, Joni Mitchell, Leonard Cohen en The Tragically Hip onder andere, dus van mij hoor je geen slecht woord over Canada.
Dat vriendelijk bod op Carrefour is serieus. Nachtuil Couche-Tard wil af van z’n te grote afhankelijkheid van de benzineverkoop. Ze zien de bui immers al hangen: binnenkort rijdt iedereen elektrisch, en wat dan? Maar het bod is volgens analisten ook onzinnig: ze zien maar weinig synergiepotentieel. Die Canadezen zijn tankstationuitbaters, verkopers van benzine, snoeprepen en sigaretten. Gaan zij de noodlijdende hypermarkten uit het slop trekken? Bonne chance!
Patriottische kramp
Maar. Dat topman Alexandre Bompard wel degelijk – al was het maar uit beleefdheid – met de geïnteresseerde kopers aan tafel gaat zitten, is veelbetekenend. Vanaf nu hangt er een bordje ‘te koop’ in de etalage. “Er zullen nu andere én betere kandidaten opdagen voor Carrefour,” vertrouwt een doorgaans goed ingelichte retailprofessor ons toe. Per slot van rekening is het een interessante prooi, en niet te duur ook. Waar wacht Jeff Bezos eigenlijk op? Amazon wil toch een grote foodretailer worden? Met Whole Foods en een handjevol kassaloze winkeltjes zal dat niet lukken, hoor. Dit is z’n kans.
Mogelijk wordt hij nog wat afgeschrikt door de ronduit hysterische reacties uit de Franse politieke wereld. Plots is die foodretailer zo essentieel dat een nationalisering zich opdringt. Want: een overname zal leiden tot lege rekken. Uiteraard. Als die Canadezen bereid zijn om meer dan 16 miljard euro neer te tellen voor Carrefour, dan doen ze dat natuurlijk met als enige bedoeling de Franse voedselbevoorrading te saboteren en het bedrijf zo snel mogelijk op de fles te laten gaan. Logisch, toch? Hoe zou je zelf zijn? Nu, het is niet per se zo dat die Bruno Le Maire een dwaze domoor is, hoor. Het is dat er volgend jaar verkiezingen zijn in Frankrijk. En dan hoor je in een patriottische kramp te schieten, wil je kans maken. Populistisch opbod, dus.
Dubieuze dokters
Of het Élysée een ultieme verkoop van z’n nummer twee in de foodretail ook op de lange termijn kan blijven blokkeren, is nog maar de vraag. PDG Bompard is een uitstekend redenaar en hij heeft met Act for Food een slimme strategie in de markt gezet, maar de resultaten blijven achter. De beurskoers kwakkelt al jaren. En dat is niet naar de zin van de rijkste man van Frankrijk, Bernard Arnault, baas van luxeconcern LVMH en grootaandeelhouder van Carrefour. Veel plezier heeft hij nog niet beleefd aan z’n investering, dus misschien kiest hij bij een goed bod wel eieren voor z’n geld. Zoals onze Grote Roerganger altijd zegt: money talks, bullshit walks. Zo is dat. Histoire à suivre, dus.
Tja, dat Franse chauvinisme, het is iets wat wij Belgen maar moeilijk kunnen vatten. Wij vinden het namelijk geen enkel probleem dat dubieuze bedrijvendokters van boven de Moerdijk hier ongestraft, keer op keer, failliete bedrijven overnemen met loze beloftes, de kassa en het magazijn leegroven, de staat oplichten, de medewerkers verweesd achterlaten en vervolgens ‘dag met het handje’ wuiven. Ze komen er telkens weer mee weg. Dat is de zegening van de vrije markt.
Eigen schuld
Maakt intussen wél het beste van die vrije markt: onze landgenoot Stéfan Descheemaeker, die mooi op koers ligt om van diepvriesspecialist Nomad Foods een heuse voedingsreus te maken. De eigenaar van Iglo, Belviva en Findus voegt nog maar eens een aanwinst toe aan z’n toch al goed gevulde portfolio en versterkt z’n positie in Centraal- en Oost-Europa. Eveneens goed bezig is Coca-Cola dat een naar eigen zeggen “ongeziene” campagne lanceert voor nationale trots Chaudfontaine. Als de frisdrankverkoop wat in het slop zit, moet water voor de redding zorgen. Al lanceren ze ook een biolimonade. “De eerste met een brede distributie,” beweren ze zelf. Tiens, ligt Bionade tegenwoordig niet zo goed als overal?
Leve de wetenschap, dat eiland van factcheckers in een zee van fake news. Deze keer hebben onderzoekers zich gebogen over het geweeklaag van berooide landbouwers en veetelers die zich misdeeld voelen door de Grote Boze Supermarkt. Het blijkt onterecht. Supermarkten worden niet rijk op de kap van de boer. Het is te zeggen: ze worden wel rijk, maar niet op de kap van de boer. En de boeren zijn wel arm, maar dat is niet de schuld van de supermarkt. Nee, het is gewoon hun eigen schuld. Zou het helpen wanneer boeren eindelijk eens naar marketeers gingen luisteren vooraleer ze begonnen te zaaien? Dàt zou pas een landbouwrevolutie zijn. In Luik probeert een sympathieke startup intussen soelaas te brengen door de boodschappen recht van de boer aan huis te bezorgen. En waarom niet?
Gelukkige zalm
Ook al is het vrijdag visdag, zalm zal er vanavond wellicht niet op tafel komen: die ligt momenteel namelijk te rotten in Dover. “Het is misschien rotte vis, maar het is wél onze vis, en hij ziet er nu significant gelukkiger uit ook,” reageren brexiteers. Really. Dat had ik zelf nooit kunnen verzinnen. Groenten geraken ook al niet meer tot op ons bord, toch zeker niet als ze uit Spanje komen: de vrachtwagens zitten vast in de sneeuw. Ook dat nog.
Geen nood echter, Europa neemt doortastende maatregelen: voortaan is het eten van de meelworm volstrekt legaal, en nog duurzaam ook. Draai ze door uw koekjesdeeg of bak ze krokant in olijfolie met wat Provençaalse kruiden. Let wel een beetje op wanneer u straks op zoek naar een dessertje het diepvriesvak van uw koelkast opent. Die aantrekkelijk ogende, kleurrijke potjes zijn wel degelijk troostvoedsel, maar niet voor u: het is exclusieve verwennerij voor uw trouwe viervoeter. En nog duurder dan de humane variant, dat ook. Waar gaat het toch naartoe met de wereld? Tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
