Niet één maar twéé gele prijsbrekers nemen ons land in de tang, en de eerste slachtoffers sneuvelen al. Een groeiend netwerk van koopjesjagers haalt intussen elke prijsgarantie onderuit. En, hoe was uw week? Jawel, we hebben de foodretailactualiteit alweer gefileerd!
Noord-Koreaanse testraket
De kranten kopten wel érg triomfantelijk afgelopen week: “Ze capituleren nu al,” stond er. “Ze vermijden de confrontatie. Ze hebben schrik!” Er werd vuurwerk ontstoken in Pelt en er was sprake van spontane vreugdedansen in Rijkevorsel. Om over Halle maar te zwijgen: de beurskoers van Colruyt kreeg de allure van een Noord-Koreaanse testraket. Beleggers rekenden zich al rijk. En waarom dan wel? Enkel en alleen omdat enkele anonieme ingewijden aan één of andere kletskassa hadden gesuggereerd dat Jumbo bij z’n komst naar België wel eens die fameuze laagsteprijsgarantie zou kunnen laten vallen. Alsof dat nieuws was. Serieus. Geloof er maar niks van: het was een georganiseerd lek. Ze hebben ginder in Veghel op de communicatieafdeling een spindokter die z’n gelijke niet kent. Raddraaien voor gevorderden: petje af, hoor.
Juichen is alleszins voorbarig: het lijkt er sterk op dat Colruyt in de tang wordt genomen. Aan het zuidelijke front, tegen de Frans-Belgische grens, opent niemand minder dan Carrefour enkele pilootwinkels van de soft-discountformule Supeco. Een hybride concept, tussen supermarkt en cash & carry, heet het. Niet bepaald soft, hoor. Huisstijl: knalgeel! En lélijk! Assortiment: smal, met veel vers. En spotgoedkoop, dat ook. Ze hebben daar, met andere woorden, de strafste ingrediënten van Colruyt én Jumbo bij elkaar gesmeten om een onoverwinnelijke formule te brouwen die een kaalslag zal teweegbrengen in het toch al schrale Noord-Frankrijk. Om daarna de grens over te steken? Zet u schrap, Jef!
Collaterale slachtoffers
Trouwens, of Jumbo nu met zeven dan wel met zés zekerheden naar onze contreien afzakt, dat is slechts bijzaak. De hoofdzaak is: aartsrivaal Albert Heijn moet eraan. Als daar collaterale slachtoffers bij vallen, dan is dat maar zo. En er zùllen onvermijdelijk slachtoffers vallen, laagste prijs of niet. Meer zelfs: er vàllen al slachtoffers, preventief als het ware. Zoals Match, dat nu eindelijk officieel toegeeft dat een hoogsteprijzenstrategie ook niet de oplossing is. Breaking: Match verliest de match. Tja.
Daarmee illustreert de keten willens nillens het grote gelijk van de rijkste man ter wereld. Jawel, die Jeff Bezos vertelt soms zinnige dingen. Zoals (ik parafraseer even voor het gemak): “Mensen vragen me vaak wat er de komende tien jaar gaat veranderen in retail. Ze vragen me nooit wat er niét gaat veranderen. Dat is nochtans de belangrijkste vraag die je kan stellen. Want op wat stabiel blijft, kan je een strategie bouwen. En ik weet wel zeker dat mensen ook de komende tien jaar lage prijzen willen. Niemand gaat binnen tien jaar naar me toe komen met de woorden ‘Jeff, ik hou van Amazon maar ik zou alleen willen dat de prijzen wat hoger waren’. Onmogelijk.” En inderdaad.
De krochten van het internet
Maar een laagsteprijsgarantie? Die bestaat de facto allang niet meer, dat hadden we al eerder geschreven. Daal gerust eens af in de krochten van het wereldwijde web: in al dan niet besloten Facebookgroepen wisselen fanatieke shoppers vitale informatie uit over kortingen, acties, promoties, bonnen en fout geprijsde producten. Trots tonen ze elkaar kastickets met de korting die ze hebben gescoord. Ze verbazen zich over grote lokale prijsverschillen en tonen elkaar de weg naar de goedkoopste regio’s, de interessantste grenswinkels, de voordeligste webshops.
Ook waarschuwen ze elkaar voor de slinkse praktijken van sommige supermarkten – en daar wordt het werkelijk interessant: actieproducten blijken plots niet meer voorradig wanneer je ze in grote hoeveelheden bestelt – geheel toevallig, natuurlijk. Op elektronische schapetiketten stijgen de prijzen terwijl je er naar kijkt, echt waar. Je ziet een merk wasmiddel tegen onwaarschijnlijke bodemprijzen en je besluit meteen de hele winkelkar vol te gooien? Voor je bij de kassa bent aanbeland, is de prijs al verdubbeld. Ja, zo verdient een retailer die investering snel terug. Schrijnende getuigenissen zijn het. De prijsverwarring neemt stilaan intergalactische proporties aan. De laagste prijs is, kortom, niet altijd wat hij lijkt.
Groeihormoon
Maar nog even terug naar het Gele Gevaar: we hàdden wel wat nieuws, de afgelopen zomermaanden. Dat de keten niet bepaald opteert voor een blue ocean strategy, bijvoorbeeld: de eerste drie locaties openen immers op plekken die zo druk bewinkeld zijn dat shoppers er amper hun winkelkarretje van de auto naar de inkom geduwd krijgen, en vice versa. En ook: dat de prijsverschillen tussen Nederland en België nu zo miniem zijn geworden dat een omweg amper nog loont. Niet zozeer omdat de Nederlandse regering besloot de btw-tarieven op te trekken om de staatskas te spijzen, wél omdat leveranciers én retailers eensgezind en heimelijk van dat moment profiteerden om de marges wat groeihormoon toe te dienen. Hey, de consument was toch even niet aan het opletten, hoe zou je zelf zijn? De gemiddelde shopper is nu eenmaal geen rekenwonder. U wel misschien?
Wat Albert Heijn met de snel verdiende centjes heeft gedaan, kwamen we gisteren te weten: die volautomatische én verplaatsbare AH to go mocht best een duit kosten. Even een statement maken, heet dat. Per slot van rekening: dat Jumbo in België enkele blauwe vestigingen komt kietelen, is slechts een anekdote. De échte concurrentiestrijd voer je met Amazon. Op wereldniveau, dus. Ik kreeg een krantenjournaliste aan de lijn: “Hoe lang, denkt u, voor dat concept ook naar België komt?” Dat was lachen. In Nederland kunnen Bonuskaarthouders al digitaal sparen, in België moeten ze nog papieren zegeltjes plakken. Het korte antwoord luidt dus: làng! En dat terwijl het weekend alweer veel te snel voorbij zal zijn. Profiteert ervan en tot volgende week!
Elke vrijdag een overzicht van het FMCG-nieuws in uw mailbox? Meld u hier aan voor onze gratis RetailDetail Food Newsletter.
