Transferseizoen in de foodretail, ontevreden overnemers stoken onrust bij de leeuwen en prijsverlagingen blijken een veelvoud aan verhogingen te verbergen. Opnieuw een Filet Pur waar geheel volgens de tijdsgeest geen factcheck aan te pas kwam.
Wintermercato
Gelukkig nieuwjaar! En sterkte vooral, nu het tegelijk Veganuary en Dry January blijkt te zijn. Geen vlees en geen drank, de lol kan niet op. En als Belg ben je twee keer de pineut, met Tournée Minérale in februari. Bovendien is het vandaag “quitter’s day”: we hebben al onze goede voornemens alweer onder de mat geveegd. Toch lijken zelfverklaarde trendwatchers, experts, paragnosten en astrologen het er roerend over eens dat 2025 een jaar wordt van ingrijpende veranderingen. Dat belooft, want mensen en veranderen, dat is zoals katten en zwemmen: ze kunnen het wel, maar doen het liever niet.
Wie wel eens doemscrolt op LinkedIn heeft ongetwijfeld al gemerkt dat zowat iedereen van job verandert deze maand. Wintermercato in de retailsector: we noteerden afgelopen week nieuwe CEO’s bij onder andere Colmar, waar de familie de pollepel weer wat steviger in handen neemt, en bij Foodbag, waar Colruyt Group de synergie met Collect&Go nog lijkt te willen opdrijven. Niet onlogisch. Ook retailfederatie Comeos moet op zoek naar een nieuwe scorende spits, nu Dominique Michel er na zeventien jaar zijn mandaat neerlegt. Zou zijn afscheid iets te maken kunnen hebben met de toenemende onenigheid onder retailers over paritaire comités, zondagsopeningen en franchisestatuten? Ik doe ook maar een gokje, hoor. Maar als hij dat zootje ongeregeld niet op één lijn krijgt, wie dan wel?
Wittebroodsweken
Het zat eraan te komen natuurlijk: de wittebroodsweken zijn voorbij. Nu ontdekken die ondernemers ineens welke kat in een zak ze van Delhaize hebben overgenomen. Want wat troffen ze aan in hun handelsfonds? Een bende overbetaalde quasi-ambtenaren, die de ene na de andere extra premie blijken op te strijken: vroegopenpremie, laatsluitenpremie, koudepremie, ploegenpremie, zondagspremie… Je kan van de vakbonden veel zeggen, maar niet dat ze hun job niet hebben gedaan. Tja, heb je een zwak management, dan krijg je sterke syndicaten. En die shit heeft de retailer proper doorgeschoven naar z’n aangeslotenen.
Dat het nu net die sympathieke spring-in-‘t-veld Kim Van Oncen moest zijn die de kat de bel aanbond, dat is wel zuur, kunnen we ons voorstellen. Komt een beetje té goed over in de media. En daar is ze blijkbaar zelf ook van geschrokken: “de pers heeft bewust sensatie opgezocht”, laat ze weten aan RetailDetail, en het artikel is “misleidend”. Maar ondertussen hebben verschillende collega’s de teneur van de boodschap her en der bevestigd – weliswaar anoniem, zo zijn ze dan ook weer: ze ambiëren niet allemaal een mediacarrière.
Verlekkerd
Uiteraard wisten die mensen wél wat ze overnamen, dat zijn geen uilen. Wie had nu écht verwacht dat die winkels binnen het jaar alweer rendabel zouden zijn? Als het zo makkelijk was, dan kon iedereen het. Die zogezegd goed verdienende medewerkers blijken bovendien behoorlijk bekwaam, dat hoor je ook. Heel wat ondernemers zijn best tevreden. Belangrijk knelpunt is nu opnieuw de logistiek: de heerlijkheden vliegen zo snel de rekken uit dat de retailer niet kan volgen met het aanleveren. Oei.
Gelukkig komt Delhaize z’n aangeslotenen prompt ter hulp: met name door in één klap de prijzen van meer dan drieduizend artikelen te verhogen, zodat de marges straks wél volstaan om die hoge loonkost te dragen. Gewiekst media-offensiefje van prijsvergelijker PingPrice op de kap van de nummer twee, en verschillende journalisten trapten er met open ogen in, verlekkerd op nog meer clicks. Maar correct is zo’n momentopname natuurlijk niet. Elk jaar rond deze tijd verhogen álle supermarkten noodgedwongen de prijzen na de warme jaargesprekken met hun favoriete merkenmultinationals (maar ook met hun huismerkleveranciers). De enen doen dat al in december, de anderen pas volgende week. Big deal. Maar ja, nuance verkoopt niet.
Geen tsunami
Lepe PR daarentegen: altijd slim, moeten ze in Erpe-Mere gedacht hebben. En timing is alles. Als iedereen de prijzen verhoogt, dan lanceert Aldi een “golf van prijsverlagingen”. Nu ja, golf? Een tsunami is het alleszins niet: honderd, ongeveer. Hoeveel er intussen in stilte omhoog gingen, weten we niet: Aldi zat – wellicht tot hun eigen grote opluchting – niet in de analyse van PingPrice. Het zullen er wel meer dan honderd geweest zijn, gissen we. Retailers die zich op de borst kloppen met prijsverlagingen, hebben vaak wat te verbergen: namelijk veel meer prijsverhogingen.
Maar hoe kan je nog prijzen vergelijken in tijden van promotioneel opbod? De rayonprijs is straks van geen tel meer. Relevanter lijkt me daarom de aankondiging dat de discounter nog sterker gaat inzetten op 1+1 aanbiedingen. Het magische woordje “gratis”, nietwaar: tja, iedereen moet mee. Ooit waren discounters EDLP-adepten, weet u nog? Those were the days. Tegenwoordig lanceren ze puntenspaarprogramma’s, net als iedereen. Terwijl Aldi het nog op een test houdt, gaat Lidl meteen voor de nationale uitrol. Enkel in de app: digibeten blijven verweesd achter.
Oliebollen
Grapten we enkele weken geleden nog dat het tegenwoordig de Belgische winkels zijn die het met zichzelf worstelende Jumbo overeind houden? Welnu, het zal niet veel schelen: het Gele Gevaar blijkt op z’n thuismarkt de grootste verliezer van het vierde kwartaal te zijn geweest, als we de cijfers van databureau Hiiper mogen geloven. De discounters wonnen het pleit. Hollanders vieren oud en nieuw nu eenmaal met oliebollen, niet met champagne en foie gras, dat scheelt. Bovendien kampt de retailer met aanhoudend lege schappen: de ruzies met heel wat bekende merken zijn nog altijd niet bijgelegd. Dat helpt niet echt.
Maar bon, de factcheck is voor volgende week: dan nodigt Jumbo de pers uit in Veghel, voor een informele babbel over de resultaten van 2024 en de ambities voor 2025. Gelukkig doet het bedrijf dat nog ruim voor de uitbraak van de carnavalsgekte aldaar, want binnen zowat anderhalve maand verandert Veghel zoals elk jaar in “Kuussegat” – een dialectwoord dat zou verwijzen naar de anus van een kalf, ik heb dat ijverig voor u opgezocht – en dan wil je niet in de buurt gezien worden. Tenzij je dat wél wil, natuurlijk. Tot volgende week!
